Konwencja V / I wielkich / małych liter?

Czy jest jakiś standard w branży dotyczący używania wielkich i małych liter dla V i I na schematach połączeń? Pytam o to, ponieważ moja książka wydaje się przełączać między nimi bez rymu i powodu i nie mogę znaleźć żadnego wzorca, dlaczego wybrałaby jedną drogę w drugą. Przełącza się także tam i z powrotem dla indeksów dolnych.

Zgadzam się z Tobą, że ważne jest poznanie znaczenia różnych sposobów używania takich symboli. To samo dotyczy również stosunku napięcia do prądu (rezystancji, impedancji). Moim zdaniem standard jest (lub powinien być) następujący:

• Wielkie litery (V, I) dla wartości prądu stałego i wartości skutecznej
• Wielkie litery dla rezystorów omowych R = V / I
• Małe litery (v, i) dla sygnałów w funkcji czasu: v (t), i (t)
• Małe litery (v, i) dla (małych) sygnałów różnicowych dostępnych tylko dla określonego punktu polaryzacji prądu stałego.
• Małe litery (r) dla różnicowych (dynamicznych) rezystancji małych sygnałów r = v / i.

Jako negatywny przykład, w obwodach równoważnych dla małych sygnałów, czasami odwrotna nadprzewodnictwo gm BJT jest stosowane jako Re = 1 / gm. Jest to bardzo mylące, ponieważ nie reprezentuje żadnego (rezystancyjnego) rezystora, a ponadto może być pomieszane z zewnętrznym rezystorem emitującym RE.

EDYCJA / AKTUALIZACJA : W odniesieniu do impedancji:

Dla elementów biernych (L, C) stosunki napięcia do prądu nazywane są „impedancją”. Ponieważ dotyczy to wartości skutecznych sygnałów sinusoidalnych, tylko symbol impedancji jest również zapisany wielkimi literami Z = V / I.

Dodam kilka punktów do dobrych odpowiedzi, które już otrzymałeś:

wielkości uzyskane przy zastosowaniu różnego rodzaju transformacji do sygnału w dziedzinie czasu powinny być pisane wielkimi literami, w szczególności:

• Fazory, czyli złożona reprezentacja sygnałów sinusoidalnych.

• Sygnały w dziedzinie częstotliwości, tj. Transformaty Fouriera sygnałów w dziedzinie czasu. Na przykład odpowiedź częstotliwościowa systemu i powiązane sygnały wejściowe i wyjściowe lub tym podobne:

  • $Y(f) = H(f) \cdot X(f)$
  • $V_o(\omega) = G(\omega) \cdot V_i(\omega)$

• Sygnały w dziedzinie s, tj. transformaty Laplace'a sygnałów w dziedzinie czasu. Na przykład funkcja przenoszenia systemu i powiązane sygnały wejściowe i wyjściowe lub podobne:

  • $Y(s) = H(s) \cdot X(s)$
  • $V_o(s) = G(s) \cdot V_i(s)$

• sygnały w domenie z, tj. sygnały transformowane w Z, odpowiadające sygnałom w czasie dyskretnym (np. stosowane w cyfrowym przetwarzaniu sygnałów). Na przykład funkcja przenoszenia systemu cyfrowego i powiązane sygnały wejściowe i wyjściowe lub podobne:

  • $Y(z) = H(z) \cdot X(z)$

Nie mogę znaleźć linku do książki, o której wspominałem, która mówi o takich konwencjach zapisu. Ale najbliższą standardową książką była ta strona wikipedia .

To mówi,

Wielko-sygnałowe wielkości prądu stałego są oznaczone dużymi literami z wielkimi indeksami dolnymi. Na przykład napięcie polaryzacji wejściowej prądu stałego tranzystora będzie oznaczone jako _IN .

Ilości małych sygnałów oznaczane są małymi literami z małymi indeksami dolnymi. Na przykład sygnał wejściowy tranzystora byłby oznaczony jako v _in .

Ilości całkowite, łączące zarówno małe, jak i duże sygnały, są oznaczone małymi literami i wielkimi indeksami dolnymi. Na przykład całkowite napięcie wejściowe do wspomnianego tranzystora wynosi: v _{IN (t)} = V _IN + v _in (t).

I,

Duży sygnał to sygnał prądu stałego (lub sygnał prądu przemiennego w danym momencie), który jest o jeden lub więcej rzędów wielkości większy niż mały sygnał i jest wykorzystywany do analizy obwodu zawierającego elementy nieliniowe i obliczenia punktu pracy (odchylenie ) tych składników.
Mały sygnał to sygnał prądu przemiennego nałożony na obwód zawierający duży sygnał.