Dlaczego Flatbread zdominował Bliski Wschód, ale Europa przyjęła chleb chlebowy?

To może być pytanie historyczne, więc proszę je przenieść w razie potrzeby.

Kulturowo lokalne składniki dominują w przepisach kulinarnych i daniach narodowych (np. Soja w Azji Południowo-Wschodniej), ale dlaczego Europejczycy dodają środek hodowlany do produktów chlebowych, aby zrobić chleb bochenek, podczas gdy ludzie z Bliskiego Wschodu nadal preferują płaskie pieczywo?

Czy agenci zajmujący się hodowlą zostali odkryci w Europie i nigdy nie migrowali? Czy jest jakaś różnica smaku?

Zgodzę się ze Szczerzem, że jest to pytanie antropologiczne, ale nie będę się zgadzać co do przyczyny. Podczas gdy koczowniczy styl życia miał wpływ, nie ma on charakteru sprawczego.

Zignoruję też rozróżnienie dotyczące pozyskiwania agentów w PO, ponieważ jest to nieprawdziwe; większość chlebów arabskich / lewantyńskich / tureckich / kurdyjskich używa drożdży. Zamiast tego wyjaśnię różnicę między chlebem bochenek i chlebem płaskim.

W szczególności: chleb bochenek to aberracja, a nie płaski chleb. W każdym społeczeństwie, które ma dostęp do każdego rodzaju zboża, można znaleźć płaskie bułki na całym świecie. Europa, Azja, Afryka, Ameryka, Malezja, wszędzie. Niektóre są hodowane (drożdże), a niektóre nie. Niektóre są wypełnione, a niektóre nie. Wykorzystywane są wszystkie ziarna: pszenica, jęczmień, proso, ryż, soczewica, kukurydza itp.

Podczas gdy: chleb bochenek pojawia się prawie tylko w Egipcie (i w pobliżu) oraz w Europie, i istnieją powody, by sądzić, że dwa ostatnie regiony nauczyły się go z Egiptu. Chodzi o to, że chleb bochenek wymaga, aby kilka różnych rzeczy było łatwo i tanio dostępnych w tym samym miejscu:

• Pszenica lub jęczmień (mąki o wysokiej zawartości glutenu)
• Możliwość budowy pieców z cegły, kamienia lub gliny (w tym przypadku nomadyzm nie jest kompatybilny)
• Możliwość uprawy przystawek (zarówno odpowiednie ziarno, jak i właściwa pogoda)
• Niedrogie, ale gorące paliwo do piekarników (np. Drewno)

Ta kombinacja po prostu nie zdarzyła się w zbyt wielu miejscach; albo ludzie nie mieli odpowiednich ziaren, brakowało taniego paliwa, nie budowali piekarników, albo po prostu nigdy nie rozpoczęli pracy (Babilończycy wydają się robić na przykład tylko płaskie bułki, pomimo posiadania wszystkich odpowiednich składników i narzędzi).

Więc tak naprawdę nie chodzi tu o pytanie „dlaczego kultura X stworzyła tylko chleb płaski”, ale o „dlaczego te trzy miejsca zrobiły bochenek chleba?”

Jeśli jesteś tym zainteresowany, gorąco polecam książkę Sześć tysięcy lat chleba .

To właściwie pytanie antropologiczne.

Jest to bardziej spowodowane osiedleniem się Europy, podczas gdy ludy Bliskiego Wschodu były jeszcze koczownicze. Podnoszenie chleba, nawet z agentami, jest bardzo trudne, gdy się poruszasz lub nie masz dużo czasu. Na chleb podniesiony potrzebujesz przystawki i kilku godzin; na płaski chleb potrzebujesz kilku minut.

Nie wspominając o płaskim chlebie, który można upiec na piekarniku lub grillu, gdy gotujesz inne jedzenie w ciągu kilku minut (zajmuje mi około 10 minut, aby przygotować 20 mieszkań), podczas gdy chleb europejski potrzebuje własnego piekarnika i około 1 godziny na zrobienie.

Warto również wspomnieć, że wiele płaskich chlebów ma dość długi okres przechowywania. Na przykład sardyński carasau tafli jest podzielony i ugotowany po raz drugi, aby można go było wykorzystać na długie miesiące podróży.

Całkiem możliwe, że różne klimaty i miejsca pracy doprowadziły do ​​różnic w produkcji chleba.

Być może różnica jest nie tyle między zaczynem i przaśnikiem, co między płaskim a chlebem. W chłodniejszych klimatach istnieje ciągły ogień, który został zapalony do ogrzewania, a także do gotowania. W tych kulturach częściej pojawiają się piece i pieczenie. Nawet chleb na zakwasie z Bliskiego Wschodu i Azji Południowej wydają się być płaskie i szybciej gotowane.

Biorąc pod uwagę ciągły ogień i piec, chleb bochenek ma przewagę ekonomiczną skali. Większa ich waga może być wyprodukowana, bez potrzeby stałej obecności, w większych równoczesnych partiach, niż w płaskich chlebach.

Jak stwierdził @Marcin w powyższych komentarzach, nie ma źródeł udzielonych odpowiedzi, a wiele z nich ma problemy:

• Materiały , to może nie być preria, ale pszenica, orkisz, jęczmień i żyto były dostępne i używane do chleba nawet na starożytnym Bliskim Wschodzie
• Zasoby , oczywiście, jest mniej drewna do piekarników i płaskich chleba szybciej, ale temperatury na pustyni są wyższe, piekarniki efektywniej utrzymują ciepło, a na Bliskim Wschodzie było dużo piekarników i pieców. Mało tego, ale wiele rzeczy innych niż drewno płonie, palenie się w mroźnych nocnych temperaturach pustyni jest niezbędne, a koczowniczy lud pustynny wciąż rozpala ogniska i gotuje jedzenie.
• Styl życia , tak, wielu nomadów, pasterzy i tym podobnych, ale jak stwierdził @Marcin, miasta istniały. Nie tylko to, ale miasta są również centrami kultury. Mamy tendencję do definiowania kuchni i kultury ludowej na podstawie tego, co robią duże centra życia, a nie na podstawie ich bardziej rzadkiej i rozproszonej populacji.
• Okres przydatności do spożycia , no dalej, suchy Bliski Wschód będzie miał dłuższy okres trwałości dla towarów niż cała wilgoć na północy.

Ale wszystko to jest odpieraniem spekulacyjnym z zewnątrz. Gdybym musiał wybrać przyczynę, to drożdże. Nawet w Europie, gdy spojrzysz na dość dobrze udokumentowaną historię piwa i wina ( http://www.thecomicbookstoryofbeer.com), ludzie polegali na dzikich drożdżach. Mikroskopijny świat nie był pojęciem, a drożdże zostały uzyskane dzięki szczęściu zmieszanemu z metodą prób i błędów. Dzikie drożdże mogą być bardziej obfite w wilgotnym, bogatym w rośliny środowisku w Europie; rozprzestrzeniają się w powietrzu i na liściach. Podczas gdy niektóre piwo na Bliskim Wschodzie było wytwarzane z fermentowanego chleba, możliwe jest, że większość drożdży do piwa i wina mogła pochodzić z importu. Podczas gdy piwa i wina były wytwarzane na Bliskim Wschodzie, drożdże z jednej partii są wykorzystywane do produkcji następnej (nawet dzisiaj, gdziekolwiek są one wytwarzane). W przeciwieństwie do alkoholi, w pieczywie większość drożdży umiera podczas pieczenia.

O ile wygodniej musi być zmieszanie ze sobą mąki i wody, może oleju i soli, wrzucenie jej na blachę, która siedziała na słońcu lub nad ogniskiem, i obserwowanie, jak zmienia się w pita.

Piekarniki w stylu Tandoor, powszechnie stosowane na Bliskim Wschodzie i w Azji Środkowej, w których ciasto przywiera się do ścian, działa tylko z płaskimi chlebkami.

Na przykład proces wyrwania uzbeckiego non jest podobny do większości zachodnich bochenków, ale przed wejściem do piekarnika jest on spłaszczany stemplem chlebowym.

Nie sądzę, że powodem jest brak paliwa, ponieważ są miejsca z gęstym lasem, ale wciąż wypiekające płaskie pieczywo (Kaukaz lub południowy brzeg Morza Kaspijskiego).

Pascha odegrała potencjalnie dużą rolę w rozwoju kultury, w której coraz częściej używa się przaśników, zaczynając (jak wspomniano w Księdze Wyjścia w Starym Testamencie Biblii), kiedy Mojżesz wyprowadził dzieci Izraela z niewoli egipskiej.

Pascha to święto religijne Żydów, upamiętniające odejście ich przodków z Egiptu. Mieli jeść przaśny chleb przez siedem dni za każdym razem, gdy mieli Paschę. Przestrzegano także pozostałych 11 plemion Domu Izraela (nie tylko plemienia Judy, znanego jako Żydzi).

Powtórzonego Prawa 16: 3 mówi nam o Paschie:

„Nie będziesz spożywał z nim chleba zakwasowego; przez siedem dni będziesz spożywał z nim chleb przaśny, nawet chleb cierpienia; bo w pośpiechu wychodzisz z ziemi egipskiej, abyś pamiętał dzień, w którym wyszedłeś ziemia egipska przez wszystkie dni twego życia ”.

Oczywiście na Bliskim Wschodzie jest znacznie więcej ludzi niż Żydów, a przaśny chleb może mieć wiele innych powodów, by być popularnym - ale jestem pewien, że Pascha ma w tym swój udział (w tym w kulturach, które nie obchodzą Paschy, ponieważ mogły mieć na nie wpływ nawyki żywieniowe swoich sąsiadów, podobnie jak te w USA, które stosowały meksykańskie jedzenie).