Jaką herbatę gotujesz przez 45 minut?

W swojej autobiograficznej powieści graficznej „ Embroideries” Marjane Satrapi od niechcenia wspomina, jak w dzieciństwie przygotowywała herbatę z samowarem, odpowiednio gotując liście herbaty przez 45 minut. Prawidłowe gotowanie jest podkreślone w tekście. Z kontekstu jasno wynika także, że mówimy o czarnej herbacie. Powszechnie wiadomo, że czarna herbata staje się gorzka, jeśli pozostawia się ją zbyt długo, chyba że temperatura jest niska (może <70 ° C).

Więc albo herbata musiała być niesamowicie gorzka (wydaje się mało prawdopodobne), albo czegoś mi brakuje. Czy ktoś, kto wie więcej o irańskich lub podobnych zwyczajach picia herbaty, może mnie oświecić?

Warianty Chai masala mogą być gotowane tak długo lub dłużej - zawierają czarną herbatę, ale także przyprawy (tam, gdzie potrzebne jest gotowanie, aby wydobyć smak z całych przypraw). Wywar z herbaty, który produkuje, zawiera wszystkie gorzkie związki, oczywiście - ale jest zmieszany z przyprawami, obficie rozcieńczony mlekiem i cukrem, i staje się smacznym napojem, który jednak bardzo różni się od chłodno i słabo parzonej odmiany, którą wydajesz się być zaznajomiony z.

W rzeczywistości jest nawet możliwe, że herbata była zwykłą czarną herbatą, parzoną bardzo mocno. Podawana z dużą ilością mleka i cukru w ​​celu zrównoważenia goryczy, herbata mleczna jest odmianą kulturową. Pomyśl o tym jak o kawie, jeśli chcesz - jest gorzka, ale tak się oczekuje - a herbatę można udokumentować, aby działała dla pijącego.

Herbatę można podawać w wielu różnych odmianach, a żadna z nich nie jest bardziej poprawna niż inne - podobnie jak niektóre herbaty są parzone bardzo lekkie i prawie bez smaku (japońska zieleń i 15 sekund na napar), a inne są parzone na śmierć i słodzone do równowagi (słodka herbata w stylu południowym), niektóre podawane są z mlekiem, cukrem lub cytryną, a jeszcze więcej z solą lub masłem (tybetańskim). Gotowana herbata mleczna lub chai są warzone na śmierć, aby wydobyć cały smak, i podawane są słodkie i mleczne, aby zrównoważyć siłę i gorycz - a słabo zaparzona herbata byłaby bez smaku i zniknęła w oczekiwanych mocowaniach.

Wspominasz o samowar . Jest to swego rodzaju poprzednik czajnika elektrycznego, który może nie tylko zagotować wodę, ale może również utrzymać ją w cieple.

Aby zrobić z nim herbatę, najpierw zaparzy się bardzo silny koncentrat herbaciany. Następnie każdy gość wielokrotnie wlewał trochę tego do swojego kubka, rozcieńczał go gorącą wodą z samowara i pił słodzony, zwykle karmelem.

Koncentrat byłby naprawdę bardzo silny i gorzki i mógłby być łatwo gotowany przez 45 minut.

W rzeczywistości gotowanie herbaty nie jest takie dziwne, ponieważ tak pierwotnie przygotowali tysiące lat temu Chińczycy. Gotowanie rzeczywiście powoduje gorzki napar, ale w tym czasie było to głównie do celów leczniczych.

Nawet dzisiaj możesz odwiedzić Tybet i inne pobliskie regiony, nadal widzisz ludzi gotujących czarną lub pu erh herbatę. Mieszkańcy uwielbiają bardzo mocny napar i gorący napar. W chłodnym klimacie ludzie to uwielbiają. Utrzymuje je w cieple. Muszę jednak powiedzieć, że głównie kiedy widzę ludzi gotujących liście herbaty, dodają inny smak. Tybetańczycy dodają mleko jak i słodziki. Zobacz więcej tutaj na WikiPedia: herbata maślana

Zanim przejdziemy za daleko od tematu;) Ogólnie rzecz biorąc, bardziej „ utlenione ” herbaty są bardziej odpowiednie do gotowania (jeśli naprawdę tego chcesz). Zielone herbaty są minimalnie utlenione, więc powstaje coś trawiastego i gorzkiego. Czarne herbaty są lepsze. Herbaty pu erh , zwłaszcza dojrzałe / shou pu erh są poddawane fermentacji i nie będą gorzkie nawet po zagotowaniu.

Zwykle bardziej odpowiednie do gotowania są również zmiażdżone herbaty. Celem gotowania jest uzyskanie jak największego smaku, a przy zmiażdżonych liściach więcej liści ma kontakt z wodą (w porównaniu do herbat pełnolistnych lub pączków).