Unikanie walki z z przypadkowymi powierzchniami

Podczas renderowania dwóch nakładających się współpłaskich powierzchni powszechnym problemem jest „walka z”, w której renderer nie może zdecydować, która z dwóch powierzchni znajduje się bliżej kamery, dając wizualne artefakty w obszarze nakładania się.

Standardowym rozwiązaniem tego problemu jest nieznaczne przesunięcie powierzchni podczas projektowania modelu. Czy jest jakieś inne rozwiązanie?

Jeśli powierzchnie są dokładnie współstrugające, twój los zależy od bogów FPU; najprawdopodobniej będziesz walczył z Z. Jeśli trójkąty są identyczne i wykonasz dokładnie taką samą matematykę dla każdego, to zrobisz to same wartości Z dla obu. Ale znowu stanie się tak tylko wtedy, gdy operacje matematyczne będą identyczne dla obu. (Ponieważ zasadniczo operacje FPU nie są przemienne)

Jednym z możliwych rozwiązań jest całkowite niestosowanie bufora Z. Zamiast tego możesz użyć algorytmu malarza . To prawda, że ​​wiąże się to również ze wszystkimi problemami algorytmu malarzy. Ale rozwiązałoby to walkę Z.

W twoim przypadku ekranowych naklejek przestrzeni (SSD), powszechnym rozwiązaniem jest użycie przesunięcia, czyli prostej cienkiej kostki. Zobacz prezentację Warhammer 40k na temat dysków SSD. Lub post Barta Wrońskiego, w którym poruszono inne problemy z naklejkami, ale także linki do kilku innych prezentacji na temat dysków SSD

Oto jak rozwiązałem to w przeszłości:

1. Narysuj pierwszy obiekt (ten, który powinien pojawić się za drugim obiektem) za pomocą testów głębokości, ale nie pisania głębi
2. Narysuj drugi obiekt za pomocą testów głębokości i pisania głębi. Nie spowoduje to walki z, ponieważ nie napisaliśmy żadnej głębi w kroku 1.
3. Narysuj pierwszy obiekt, pisząc tylko w buforze głębi, a nie w buforze kolorów. Dzięki temu bufor głębokości jest aktualny dla wszystkich pikseli pokrywanych przez obiekt 1, ale nie przez obiekt 2.

Uwaga: aby to zadziałało, obiekty muszą być rysowane kolejno.

W zależności od renderera możesz sprawić, że powierzchnie będą bardziej „rozmyte”, stosując minimalne przesunięcie na głębokości multisamplingu przy użyciu algorytmu przypominającego szum. Powinno to dać efekt mieszania dla powierzchni znajdujących się w bliskiej odległości. Dla tego, co wiem, ustawienie głębokości dla próbki w module cieniującym fragmenty jest całkiem nowe w OpenGL, a potem tylko jako rozszerzenie.

OpenGL ma PolygonOffset, ale wymaga wcześniejszej wiedzy, że zamierzasz uczynić coś współpłaszczyznowym. Chociaż nie jest to możliwe w przypadku powierzchni w ramach jednego modelu, może dobrze działać na przykład podczas renderowania drogi nałożonej na kawałek terenu.