Dywany Sierpińskiego

23

Kto nie lubi dobrego fraktala? Sierpińskiego Dywan jest klasycznym przykładem fraktala.

Aby ukończyć to zadanie, musisz wygenerować dywan typu ni wydrukować wynikowy obraz na stdout(formatowanie patrz przykład poniżej) n, reprezentujący dywan poziomy. Kroki można znaleźć w tym artykule w Wikipedii .

Ta wartość zostanie pobrana z stdinlub równoważna.

Na przykład wprowadzenie wartości 4 dałoby dywan 4 poziomu:

■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■
■   ■       ■   ■ ■   ■       ■   ■ ■   ■       ■   ■
■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■                   ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■                   ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■                   ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■ ■ ■       ■ ■ ■                   ■ ■ ■       ■ ■ ■
■   ■       ■   ■                   ■   ■       ■   ■
■ ■ ■       ■ ■ ■                   ■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■                   ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■                   ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■                   ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■
■   ■       ■   ■ ■   ■       ■   ■ ■   ■       ■   ■
■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ ■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■

Wprowadzenie 3 spowoduje wytworzenie dywanu poziomu 3:

■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■ ■ ■       ■ ■ ■
■   ■       ■   ■
■ ■ ■       ■ ■ ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■
■   ■ ■   ■ ■   ■
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■

Wprowadzenie 2 spowoduje wytworzenie dywanu na poziomie 2:

■ ■ ■
■   ■ 
■ ■ ■

A wejście 1 dałoby dywan na poziomie 1 (tylko kwadrat):

■

Zwróć uwagę na spacje między kolumnami.

Chodzi o to, aby użyć znaku ■ do bloków i spacji do przerw

Linia zaczyna się od znaku ■.

Jak zawsze, najmniejsze rozwiązanie wygrywa według liczby znaków (ze względu na niestandardowe znaki).

Alternatywnie można użyć # zamiast znaku w językach, które nie obsługują Unicode.

code-golf  ascii-art  fractal 
— Paul Clavier
źródło
1
Czy pierwszy przykład nie jest trzecim poziomem zamiast drugiego?
— Optymalizator
6
Ładne pytanie, ale czy to muszą być te postacie? to nie są ASCII, co wyklucza wiele języków. Czy mogą być tylko spacją i X lub O? Myślę, że twój obraz wyglądałby lepiej ze spacjami zamiast pustych kwadratów.
— Level River St
Dzięki, zamieniłem gąbkę na dywany.
— Paul Clavier
Co jeśli twój język nie obsługuje wyjścia Unicode, czy istnieje również alternatywa ASCII?
— flawr
1
Czy linie mogą mieć końcowe spacje?
— Dennis

Odpowiedzi:

15

CJam, 38 37 31 30 28 znaków

No cóż, liczymy według znaków, więc rozpakujmy Unicode:

"B胷맋풽巓뱖ᮨ㣙¬䙧੥墱륋청"2G#b129b:c~

Sprawdź to tutaj. Wystarczy wpisać żądany poziom w polu wejściowym.

Wyjaśnienie

Po konwersji podstawowej jest to

3li(#,{3b1f&2b}%_f{f{&S9632c?S}N}

który jest taki sam jak poniżej, tylko ze znakiem Unicode zapisanym jako 9632c:

3li(#,{3b1f&2b}%_f{f{&S'■?S}N}

Kod ten jest oparty na następujących obserwacji: jeśli patrzymy w układzie współrzędnych (x, y) w każdej komórce, to uzyskać puste komórki, kiedy zarówno x i y mają 1w tej samej pozycji w ich bazowego 3 reprezentacji. Jeśli się nad tym zastanowić, powtarzalny wzór na małą skalę jest znaczącą cyfrą podstawową 3, to kolejna bardziej znacząca cyfra rządzi następnym powtórzeniem na większą skalę i tak dalej.

3                                      "Push a 3 on the stack.";
 li(                                   "Read input, convert to integer, decrement.";
    #                                  "Raise to that power. This yields the dimensions.";
     ,                                 "Turn into a range array.";
      {       }%                       "Map the block onto the array.";
       3b                              "Convert to base 3.";
         1f&                           "Bit-wise AND each digit with 1.";
            2b                         "Convert to base 2.";
                _                      "Duplicate this list.";
                 f{          }         "Map this block onto one list, with the second list
                                        as an additional parameter.";
                   f{      }           "Map this block onto the second list, with the first
                                        list's current element as an additional parameter.";
                                       "I.e. this iterates over all coordinate pairs.";
                     &                 "Bitwise AND to check that the base-3 representations
                                        had a 1 in the same position.";
                      S'■?             "Select the right character.";
                          S            "Push a space.";
                            N          "Push a newline";

Zawartość wynikowej tablicy jest drukowana automatycznie.

Dzięki Dennisowi za zgolenie trzech bajtów.

— Martin Ender
źródło
2
#0<'■S-> #~S'■zapisuje 1 znak.
— Optymalizator
Można wymienić [1_]a#~z 3Yba&.
— Dennis
@Dennis schludny. Dziękuję Ci!
— Martin Ender
@ Dennis Ciągle zapominam, że &produkuje wartość prawdy / fałszu (a nawet, że istnieje). Być może warto zamieścić post we wskazówkach CJam dotyczących kanonicznego sposobu testowania, czy tablica zawiera jakiś element.
— Martin Ender
1
@Ypnypn Nie. Wygląda dłużej, ale dlatego, że znaki Unicode nie są monospaces. Rozpakowany kod ma 30 znaków.
— Martin Ender
7

Matlab (113) (110) (99) (85)

Możesz go wypróbować tutaj (będziesz musiał zastąpić input('')go wybranymi danymi wejściowymi).

Teraz 99 dzięki feersum! A teraz do 85 dzięki RTL!

Gra w golfa: 

a=ones(3);a(5)=0;c=1;for i=2:input('');c=kron(c,a);end;disp(char(kron(c,[1,0])*3+32))

Nie golfowany:

a=ones(3);a(5)=0;c=1;  %creating the template / anchor
for i=2:input('');
    c=kron(c,a);       %recursive iterations
end;
disp(char(kron(c,[1,0])*3+32))


d=[c,c]*0;  %this is all just for adding the additional spaces
d(:,1:2:end)=c;
disp(char(d*3+32));    %converting to spaces (32) and # (35)

Wyjaśnienie:

Nadużywam produktu Kronecker do tego zadania. (Jest to specjalny produkt zdefiniowany dla dwóch matryc o dowolnej wielkości. Przykład:

A = [1,2] is a 3x2 matrix, B is a nxm matrix.
    [3,4]
    [5,6]

Następnie 

kron(A,B) = [1*B , 2*B] is a 2n x 2m matrix.
            [3*B , 4*B]
            [5*B , 6*B]

Oto przykład dla n = 5 (w starej metodzie liczenia jest to 4);

# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # 
#   #       #   #                   #   #       #   # #   #       #   #                   #   #       #   # #   #       #   #                   #   #       #   # 
# # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # #                                                       # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   #                                                       #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # #                                                       # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # #       # # #                   # # #       # # #                                                       # # #       # # #                   # # #       # # # 
#   #       #   #                   #   #       #   #                                                       #   #       #   #                   #   #       #   # 
# # #       # # #                   # # #       # # #                                                       # # #       # # #                   # # #       # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # #                                                       # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   #                                                       #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # #                                                       # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   #                                                       #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #                                                       # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # 
#   #       #   #                   #   #       #   # #   #       #   #                   #   #       #   # #   #       #   #                   #   #       #   # 
# # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # # # #       # # #                   # # #       # # # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
#   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # #   # #   # #   #                   #   # #   # #   # 
# # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # # # # # # # # # #                   # # # # # # # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
#   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # #   #       #   # 
# # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # # # #       # # # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 
#   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # #   # 
# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # #
— wada
źródło
Dzięki, nie zauważyłem, że wymagania się zmieniły. Zaktualizowałem również kod (musiałem tylko zmienić wartość początkową pętli for.)
— flawr
Zamiast tego d=zeros(size([c,c]))powinieneś użyć d=[c c]*0.
— feersum
ładne, sugestia: zmienna dmożna uniknąć nadużywania kronraz jeszcze disp(char(kron(c,[1,0])*3+32));,
— RTL
6

Haskell, 114 108

s 1=["# "]
s n=k j++k(map(>>" ")j)++k j where j=s$n-1;k i=j%i%j
(%)=zipWith(++)
main=interact$unlines.s.read
— dumny haskeller
źródło
5

Python - 100

r=range(3**~-input())
for i in r:print" ".join("# "[any(i/3**k%3==j/3**k%3==1for k in r)]for j in r)
— Wrzlprmft
źródło
5

Perl 5: 68 znaków

n na standardowym.

#!/usr/bin/perl -l
//,print map/2/?"  ":"■ ",map$_+$',@,for@,=grep!/[24-9]/,0..3x<>/10

Trójka kodowana reprezentacja trójskładnikowa listy współrzędnych jest najpierw generowana w @,(nazwa wybrana, więc nie ma potrzeby odstępu między @,i for) przy użyciu cyfr 0, 1 i 3. Teraz dodanie współrzędnych xiy w domenie dziesiętnej będzie miało wartość 2 w wyniku wtedy i tylko wtedy, gdy na pasujących pozycjach były dwa. //służy do propagowania zmiennej domyślnej $_z zewnętrznej pętli ( for) do zmiennej postmatch, $'gdy jest ona zasłonięta mapzmienną domyślną w wewnętrznej pętli.

— nutki
źródło
4

Java, 330 283 znaków

class T{public static void main(String[]a){int n=Integer.valueOf(a[0]);int m=(int)Math.pow(3,n-1);for(n=0;n<m;n++){for(int j=0;j<m;){String s="#";int x=n;int y=j++;while(x>0||y>0){if(x%3==1&&y%3==1){s=" ";}x/=3;y/=3;}p(s);}p("\n");}}static void p(String s){System.out.print(""+s);}}

Param to pożądany rozmiar. O ile nie ma optymalizacji algorytmu, próbowałem wszystko zniszczyć.

Dzięki @StretchManiac usunięcie tej imetody i wyczyszczenie deklaracji nieco sprowadziło.

Kod czytelny

class T {
    public static void main(String[] a) {
        int n = Integer.valueOf(a[0]);
        int m = (int) Math.pow(3, n - 1);
        for (n = 0; n < m; n++) {
            for (int j = 0; j < m;) {
                String s = "#";
                int x = n;
                int y = j++;
                while (x > 0 || y > 0) {
                    if (x % 3 == 1 && y % 3 == 1) {
                        s = " ";
                    }
                    x /= 3;
                    y /= 3;
                }
                p(s);
            }
            p("\n");
        }
    }

    static void p(String s) {
        System.out.print("" + s);
    }
}
— Kompas
źródło
Możesz pozbyć się „public” przed klasą, co możesz zrobić jako główny argument String[]a, a jeśli używasz tylko iraz, lepiej byłoby pozbyć się tej metody.
— Stretch Maniac
@StretchManiac dzięki za wskazówki. Zaimplementuję je za chwilę.
— Kompas
3
Dlaczego, u licha, robisz ""+sw swojej pmetodzie? To trzy dodatkowe postacie absolutnie bez celu. Nawet gdyby tego rodzaju sbyło coś innego String, byłoby to zupełnie niepotrzebne.
— David Conrad
1
Zmień go na static void p(int s){System.out.print((char)s);}i zrób to int s=35;, s=32;i p(10);(zamiast p("\n");) i zapisz kilka innych znaków.
— David Conrad
Możesz uratować siedem postaci, zmieniając Integer.valueOfnanew Byte
— Ypnypn
4

Rakieta 230 229 225 220

Nie najlepsza godzina gry w rakietę.

Gra w golfa:

(define(s n)(letrec([t(λ(x y)(if(or(= x 0)(= y 0))"■"(if(=(modulo x 3)(modulo y 3)1)" "(t(floor(/ x 3))(floor(/ y 3))))))][i(expt 3(- n 1))])(for-each displayln(for/list([r i])(string-join(for/list([c i])(t r c))" ")))))

Nie golfowany:

(define (s n)
  (letrec ([t (λ (x y)
                (if (or (= x 0) (= y 0)) 
                    "■"
                    (if (= (modulo x 3) (modulo y 3) 1)
                        " "
                        (t (floor (/ x 3)) (floor (/ y 3))))))]
           [i (expt 3 (- n 1))])
    (for-each displayln 
              (for/list ([r i])
                (string-join 
                 (for/list ([c i]) 
                   (t r c)) " ")))))
— Matthew Butterick
źródło
4

C: 123 118 111 104 znaków

Oparty na podobnym pomyśle jak moje rozwiązanie perla. Po dodaniu spacji:

m=0x55555555;
x;
main(n){
  scanf("%d",&n);
  n=1<<2*--n;
  for(x=n*n;x--;)
    printf(x&x/2&m?"":"%c%c",x&x/n&m?32:35,x&n-1?32:10);
}

Używa trójskładnikowego systemu kodującego każdą cyfrę 2 bitami. Nielegalne wartości (posiadające dwie z nieparzystej pozycji) są filtrowane za pomocą x & (x>>1) & 0b01010101. Obie współrzędne są przechowywane w jednej wartości, więc sprawdzenie koloru piksela jest zmniejszone do x & (x >> 2 * n) & 0b01010101. ndla wygody jest przechowywany jako potęga 2.

Edytować

Zastąpiony defineprostą stałą m.

Edytuj 2

0x5555555maska ​​może być reprezentowana za pomocą (1LL<<32)/3, ale potrzebujemy tylko ntych bitów, więc n/3jest wystarczająca.

x;
main(n){
  scanf("%d",&n);
  n=1<<2*--n;
  for(x=n*n;x--;)
    printf(x&x/2&n*n/3?"":"%c%c",x&x/n&n/3?32:35,x&n-1?32:10);
}

Edytuj 3

Drobne poprawki. Jeden zysk 2 char zależny od wykonania scanf przed załadowaniem wartości ndla wykonania --n. Eol może tylko podążać #, duh.

x;
main(n){
  n=scanf("%d",&n)<<2*--n;
  for(x=n*n;x--;)
    x&x/2&n*n/3||printf(x&x/n&n/3?"  ":x&n-1?"# ":"#\n");
}
— nutki
źródło
3

HTML / JavaScript, 205 znaków

Obfuscatweet , 205 znaków

document.write(unescape(escape('🁳𨱲𪑰𭀾𬰽𙰦𫡢𬱰𞰧𞱮🐴𞱭👍𨑴𪀮𬁯𭰨𜰬𫠭𜐩𞱦𫱲𚁩🐰𞱩🁭𞱩𚰫𛁤𚀧🁢𬠾𙰩𚑻𩡯𬠨𪠽𜀻𪠼𫐻𚑩𩠨𨰨𪐬𪠫𚰩𚑤𚀧𘰧𚐻𩑬𬱥𘁤𚁳𚑽𩡵𫡣𭁩𫱮𘁣𚁸𛁹𚑻𭱨𪑬𩐨𮁼𯁹𚑻𪑦𚁸𙐳🐽𜐦𙡹𙐳🐽𜐩𬡥𭁵𬡮𘀰𞱸👦𚁸𚐻𮐽𩠨𮐩𯑲𩑴𭑲𫠠𜑽𩡵𫡣𭁩𫱮𘁦𚁡𚑻𬡥𭁵𬡮𘁍𨑴𪀮𩡬𫱯𬠨𨐯𜰩𯑦𭑮𨱴𪑯𫠠𩀨𨐩𮱤𫱣𭑭𩑮𭀮𭱲𪑴𩐨𬰫𨐩𯐼𛱳𨱲𪑰𭀾🁳𭁹𫁥🠪𮱦𫱮𭀭𩡡𫑩𫁹𞠢𠱯𭑲𪑥𬠢').replace(/uD./g,'')))

HTML / JS, 298 znaków

Ze względu na to, jak HTML gra z białymi znakami, kilka znaków musiało być przeznaczonych na znak nbsp. Ponadto domyślną czcionką większości przeglądarek nie jest Courier, więc musiałem to również ustawić. Stylizacja warta około 20 znaków. Jeśli wymaga to bezpośredniej metody wprowadzania danych, mogę ją dodać, ale zmiana danych wejściowych obecnie powoduje ustawienie innej wartości na n.

Próbny

<script>s='&nbsp;';n=4;m=Math.pow(3,n-1);for(i=0;i<m;i++,d('<br>')){for(j=0;j<m;)if(c(i,j++))d('#');else d(s)}function c(x,y){while(x||y){if(x%3==1&&y%3==1)return 0;x=f(x);y=f(y)}return 1}function f(a){return Math.floor(a/3)}function d(a){document.write(s+a)}</script><style>*{font-family:"Courier"

Czytelny HTML / JS

<script>
    s='&nbsp;';
    n=4;
    m=Math.pow(3,n-1);
    for(i=0;i<m;i++,d('<br>')){
        for(j=0;j<m;)
            if(c(i,j++))
                d('#');
            else d(s)
    }
    function c(x,y){
        while(x||y){
            if(x%3==1&&y%3==1)
                return 0;
            x=f(x);
            y=f(y)
        }
        return 1
    }
    function f(a){
        return Math.floor(a/3)
    }
    function d(a){
        document.write(s+a)
        }
</script>
<style>
*{font-family:"Courier"
— Kompas
źródło
3

CJam, 38 35 32 31 znaków

"■ ""՛ୗ䁎뽔휼ꆩ闳⾿➺⥧槲㩡郊"6e4b128b:c~

Wypróbuj online.

Przykładowy przebieg

$ cjam <(echo '"■ ""՛ୗ䁎뽔휼ꆩ闳⾿➺⥧槲㩡郊"6e4b128b:c~') <<< 3; echo
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■   ■ ■   ■ ■   ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■   ■       ■   ■ 
■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■   ■ ■   ■ ■   ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■

Jak to działa

"՛ୗ䁎뽔휼ꆩ闳⾿➺⥧槲㩡郊"6e4b128b:c~

konwertuje ciąg Unicode z podstawy 60 000 ( 6e4b) na podstawę 128 ( 128b), rzutuje na znak (:c ) i ocenia wynikowy ciąg ( ~).

W rezultacie wykonywany jest następujący kod:

"■ "                                " C := '■ '                                           ";
    li(                             " J := int(input()) - 1                               ";
       {                      }*    " for I in range(J):                                  ";
        z]A*                        "   T := [zip(C)] * 10                                ";
            ):,                     "   U := pop(T)                                       ";
               Sf*                  "   V := [ ' ' * len(u) : u ∊ U ]                     ";
                  4\t               "   U[4] := V                                         ";
                     3/{:+z~}%      "   C := { c : c ∊ zip(concat(u)), u ∊ U.split(3) }   ";
                              zN*  " print '\n'.join(zip(C))                              ";
— Dennis
źródło
3

Python 3 - 116 113 znaków

EDYCJA: Cóż, użyłem sztuczki, której sam nie lubię, i skompresowałem kod o 3 bajty. Nie wiem, czy to najlepszy sposób, ale pójdę z tym.

exec(bytes('ⱴ㵬❛離₠崧氬浡摢⁡㩺癥污稨✫潦⁲湩琠❝਩潦⁲⁩湩爠湡敧椨瑮椨灮瑵⤨⴩⤱爺瀬氽✨㍛✪Ⱙ⡬嬢⭫‧✠⠪⨳椪⬩⤢琻爽瀫爫昊牯椠椠㩴牰湩⡴⥩','utf-16')[2:].decode('utf-8'))

Może zawierać pewne niedrukowalne znaki, więc oto wersja łańcucha do wydrukowania.

'ⱴ㵬❛離₠崧氬浡摢\u2061㩺癥污稨✫\u206b潦\u2072\u206b湩琠❝\u0a29潦\u2072\u2069湩爠湡敧椨瑮椨灮瑵⤨\u2d29⤱爺瀬氽✨㍛✪Ⱙ⡬嬢\u2b6b‧✠⠪⨳椪⬩⤢琻爽瀫爫昊牯椠椠\u206e㩴牰湩⡴⥩'

Niezbyt świetne, ale przynajmniej bije niektóre języki.

Co to rozwija się do:

t=['■ ']
for i in range(int(input())-1):r,p=[k*3for k in t],[k+'  '*(3**i)+k for k in t];t=r+p+r
for i in t:print(i)

Nieco golfista na wypadek, gdyby ktoś nie widział, jak to działa:

t=['■ ']                                     # iteration 1
for i in range(int(input()) - 1):            # do n-1 more iterations
    r = [k * 3 for k in t]                   # first & last rows are the last carpet x3
    p = [k + '  ' * (3 ** i) + k for k in t] # middle row: last carpet, space, last carpet
    t = r + p + r                            # and put them to the new carpet
for i in t:                                  # print final iteration
    print(i)
— PurkkaKoodari
źródło
Wow, pyton, to imponujące
— Paul Clavier
2

Bash + coreutils, 105 znaków Unicode

Ponieważ liczymy znaki, a nie bajty:

eval `iconv -tunicode<<<潦⡲眨㌽⨪␨ⴱ⤱琬〽琻眼眪琻⬫⤩笻戠ꂖ昻牯⠨㵸╴ⱷ㵹⽴㭷㹸簰祼〾砻㴯ⰳ⽹㌽⤩笻⠠砨㌥ㄭ籼╹ⴳ⤱簩扼尽簠硼〽紻瀻楲瑮⁦␢⁢㬢⠨╴⵷⭷⤱簩敼档㭯੽|cut -b3-`

W zdekodowanej formie:

Pure Bash, 143 bajty

for((w=3**($1-1),t=0;t<w*w;t++));{
b=■
for((x=t%w,y=t/w;x>0||y>0;x/=3,y/=3));{
((x%3-1||y%3-1))||b=\ ||x=0
}
printf "$b "
((t%w-w+1))||echo
}

Dane pobierane są z argumentów wiersza poleceń:

Wydajność:

$ ./sierpinskicarpet.sh 3
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■   ■ ■   ■ ■   ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■   ■       ■   ■ 
■ ■ ■       ■ ■ ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
■   ■ ■   ■ ■   ■ 
■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ ■ 
$
— Cyfrowa trauma
źródło
2

DO#

Pełny program - 237:

using System;class P{static void Main(string[] a){int b=(int)Math.Pow(3,int.Parse(a[0])-1),c,d,e,f;for(c=0;c<b;c++){var g="";for(d=0;d<b;){var h="■";e=c;f=d++;while(e>0|f>0){h=e%3==1&f%3==1?" ":h;e/=3;f/=3;}g+=h;}Console.WriteLine(g);}}}

LINQPad - 166+ Math.Ceiling(Math.Log(a + 1) / Math.Log(10))

int a=3;int b=(int)Math.Pow(3,a-1),c,d,e,f;for(c=0;c<b;c++){var g="";for(d=0;d<b;){var h="■";e=c;f=d++;while(e>0|f>0){h=e%3==1&f%3==1?" ":h;e/=3;f/=3;}g+=h;}g.Dump();}
— William Barbosa
źródło
Wiem, że minęły prawie trzy lata, ale możesz zagrać w golfa w kilku takich rzeczach: using System;class P{static void Main(string[]a){string g,h;for(int b=(int)Math.Pow(3,int.Parse(a[0])-1),c=-1,d,e,f;++c<b;Console.WriteLine(g))for(g="",d=0;d<b;g+=h)for(h="■",e=c,f=d++;e>0|f>0;e/=3,f/=3)h=e%3==1&f%3==1?" ":h;}}( 229 bajtów / 227 znaków ) ( ■= 3 bajty, więc możesz je zastąpić, #aby zaoszczędzić również 2 bajty). Umieściłem głównie wszystko w pętlach for, więc nie ma już potrzeby stosowania nawiasów.
— Kevin Cruijssen
2

C - 154

Dane wejściowe ze standardowego wejścia. Próbowałem znaleźć dobry sposób na uniknięcie dodatkowej funkcji, ale nie mogłem jej wymyślić.

Liczba znaków obejmuje tylko niezbędne spacje.

p(l,x,y){
    return l?x/l&y/l&1||p(l/3,x%l,y%l):0;
}
x,y;
main(v){
    scanf("%d",&v);
    v=pow(3,--v);
    for(;y<v;y++,puts(""))
        for(x=0;x<v;)
            printf("%c ",p(v,x++,y)?32:35);
}
— Allbeert
źródło
1

PHP, 194 znaków

nOtrzymał jako pierwszy argument w linii poleceń.

<?php
function d(&$a,$n,$e,$x,$y){if(--$n)for(;$i<9;)$p=pow(3,$n)|d($a,$n,$e|$i==4,$x+$p*$j,$y+$p*($i-$j)/3)|$j=++$i%3;else$a[$x][$y]=$e?" ":■;}@d($a,$argv[1]);foreach($a as$s)echo join($s),"
";

Czytelny

<?php

function draw(&$array, $n, $empty, $x, $y) {
    $n--;
    if ($n != 0) {
        for ($i = 0; $i < 9; $i++) {
            $j = $i % 3;
            $p = pow(3, $n);
            draw($array, $n, $empty || $i == 4, $x + $p * $j, $y + $p * ($i - $j) / 3);
        }
    } else {
        $array[$x][$y] = $empty ? " " : "#";
    }
}

$array = array();
draw($array, $argv[1], false, 0, 0);
foreach ($array as $line) {
    echo join($line), "\n";
}
— Gedrox
źródło
1
Jeśli użyjesz znaku ■zamiast #, możesz zapisać 2 znaki, usuwając cudzysłowy.
— Ismael Miguel
1

Scala 230 znaków

Kod do gry w golfa:

object T extends App {def m=math.pow(3,args(0).toInt-1).toInt-1;def p=print _;val x=0 to m;x.map{n=>x.map{j=>if(q(n,j)==1)p(" #");else p("  ")};p("\n");};def q(n:Int,j:Int):Int={if(n>0|j>0)if((n%3&j%3)==1)0 else q(n/3,j/3)else 1}}

Nieskluczony kod:

object T extends App {
  def m = math.pow(3, args(0).toInt - 1).toInt - 1;

  def p = print _;
  val x = 0 to m;
  x.map { n => x.map { j => if (q(n, j) == 1) p(" #"); else p("  ")}; p("\n");};

  def q(n: Int, j: Int): Int = {
    if (n > 0 | j > 0) if ((n % 3 & j % 3) == 1) 0 else q(n / 3, j / 3) else 1
  }
}

Uwzględniono tylko niezbędne miejsca.

— Mathill
źródło
1

V , 21 bajtów (niekonkurencyjny)

é*Àñ}yPgvr PGï3pyGHP

Wypróbuj online!

Hexdump:

00000000: e92a c0f1 167d 7950 6776 7220 5047 ef33  .*...}yPgvr PG.3
00000010: 7079 4748 50                             pyGHP

V jest nowszy niż wyzwanie, więc musi być oznaczony jako niekonkurujący. Ale nadal, to miło zobaczyć ta odpowiedź jest waaaaay krótsze niż te wszystkie inne, nawet gdy zliczanie bajtów zamiast znaków.

— DJMcMayhem
źródło
Tylko przypomnienie; to już nie konkuruje
— RedClover
1

ok, 40 bajtów

`0:" #"{(x-1)(,'//3 3#111101111b*9#,)/1}

Wypróbuj online.

Zaczyna się od 1, a następnie rysuje w siatce (1 1 1;1 0 1;1 1 1), którą następnie rysuje w siatce w ten sam sposób itp. Powtórzył niezbędną liczbę razy.

— zgrep
źródło
1

C # (.NET Core) , 162 bajty

n=>{var f="";int s=(int)Math.Pow(3,n),z=0;while(z<s*s){int x=z%s,y=z/s,h=1;for(;x>0|y>0;y/=3,x/=3)if(y%3==1&x%3==1)h=0;f+=" #"[h]+(z++%s<s-1?" ":"\n");}return f;}

Wypróbuj online!

Degolfed

n=>{
    var f="";
    int s=(int)Math.Pow(3,n),z=0;

    while(z<s*s)
    {
        int x=z%s, y=z/s, h=1;
        for(; x>0 | y>0; y/=3, x/=3)
            if(y%3==1 & x%3==1)
                h=0;

        f += " #"[h] + (z++%s<s-1? " " : "\n");
    }

    return f;
}
— Ayb4btu
źródło
0

R , 92 znaki

94 bajty ze znakiem specjalnym.

write(c(" ","■")[1+Reduce("%x%",rep(list(matrix(c(1,1,1,1,0,1),3,3)),n<-scan()-1),1)],1,3^n)

Wypróbuj online!

— Giuseppe
źródło
Jestem po prostu zaskoczony, że ludzie nadal to robią 4 lata później
— Paul Clavier
1
@PaulClavier to wielkie wyzwanie; powinieneś być dumny :)
— Giuseppe
0

Płótno , 17 16 17 znaków

■；╷［⌐ ＋２×；┌∔∔；３＊＋

Wypróbuj tutaj!

-1: Używany ［zamiast ｛do usunięcia pierwszego ；w pętli.
+1: Naprawiono błędne zachowanie: ■teraz odpowiada poziomowi 1, jak określono w oryginalnym poście.

— hakr14
źródło
To jest konkurować, za nowszej konsensusu.
— Erik the Outgolfer
@EriktheOutgolfer oh, dzięki za poinformowanie mnie!
— hakr14
I tak, w tym przypadku wynik wynosi 17, ale liczymy rozwiązania w bajtach, a nie znakach (Canvas ma stronę kodową).
— Erik the Outgolfer
@EriktheOutgolfer zwykle tak, ale to wyzwanie używa znaków, ponieważ ■jest wielobajtowy. Mówi tak w dolnej części oryginalnego postu.
— hakr14
Musisz dodać jeden do wszystkich swoich danych wejściowych. Powinienem zwrócić kwadrat (tzn. Co tutaj 0 zwraca)
— Paul Clavier
0

Pip -S , 30 znaków

"■■ "@MX{{aTB3R2i}MSg}MC3**a/3

Wypróbuj online!

Podstawowa idea: rozważ siatkę współrzędnych w podstawie 3. Otwory w dywanie pojawiają się, gdy 1) trit we współrzędnej x jest 1, a 2) trit w tej samej pozycji na współrzędnej y również 1.

"■■ "@MX{{aTB3R2i}MSg}MC3**a/3
                                i is 0; a is 1st cmdline arg (implicit)
                        3**a/3  Width/height of the carpet
                      MC        Make a coordinate grid that size and map this function
                                to the coordinate pairs:
                    g            Take each [x y] pair
                  MS             Map this function to each coord and add the results:
         {aTB3   }                Convert to base 3
              R2i                 Replace 2's with 0's
                                  E.g. 15 -> 120 -> 100 and 16 -> 121 -> 101
                                 When we add the results, we get [15 16] -> 201
      MX{            }           Take the max of that list (0, 1, or 2)
"■■ "@                           Use that to index into this string (resulting in a space
                                 iff two 1's coincided to make a 2, or ■ otherwise)
                                Print the resulting nested list with each sublist on its
                                own line and space-delimited (implicit, -S flag)

Podobne rozwiązanie, ta sama liczba znaków, ale -2 bajty: {2N({aTB3R2i}MSg)?s'■}MC3**a/3

— DLosc
źródło
0

K (ngn / k) , 50 bajtów

dzięki @DLosc za przypomnienie, że powinienem wypisywać spacje między kolumnami

1@"\n"/"# "1_',/'1,''+/''a*/:\:a:+2!!1_(. 0:"")#3;

Wypróbuj online!

— ngn
źródło
@DLosc dzięki, naprawiono także inne dziwne wymagania: stdin / stdout zamiast arg / wynik; „poziom” off-by-one
— ngn
Korzystając z naszej strony potwierdzasz, że przeczytałeś(-aś) i rozumiesz nasze zasady używania plików cookie i zasady ochrony prywatności.
Licensed under cc by-sa 3.0 with attribution required.