Czy etyczne jest mówienie przeciwnikowi, jak zamierzasz go matować?

Gram w szachy online, 3 dni na ruch i lubię opowiadać przeciwnikom, jak mam ich matować, jeśli nigdy nie wygrają, aby nie tracić czasu na kontynuowanie gry. I lubię być informowanym, czy będę matowany z tego samego powodu.

Większość użytkowników uważa to za obraźliwe. Czy naprawdę obraźliwe jest mówienie przeciwnikom, jak zamierzasz ich matować, aby mogli szybko zrezygnować? Nie gram przeciwko tytułowym graczom, więc nie widzą nadchodzącego mat, chyba że im powiesz. I utytułowani gracze często walczą do końca w sieci, wiele gier kończy się matami, a nie jak prawdziwe szachy, w których bardzo często rezygnujesz.

To nie jest kwestia etyki, ale bardziej uprzejmość. Szachy to gra, w której nie można oddzielić radości z gry od aspektu konkurencyjności / ego, więc deklarując wymuszoną wygraną w ruchach N, skutecznie prosisz przeciwnika o natychmiastową rezygnację, nawet jeśli nie widział przymusowej wygranej ale dzięki jego mniejszym zdolnościom / umiejętnościom.

Spróbuj zrobić coś takiego w pracy / prawdziwym życiu ... szybko stracisz pracę (lub zostaniesz uderzony w twarz) :)

Twój przeciwnik może być słabszy od ciebie i może nie być w stanie obliczyć tak jak ty, ale daj mu szansę LUB pozwól mu rozegrać grę do samego końca. Nie możesz po prostu zmusić kogoś do rezygnacji poprzez bicie go, na litość boską :)

Poza prawdopodobieństwem (choćby małym), że możesz się mylić / Być może sam spóźniłeś się na ruch lub desperado, w zasadzie wychodzisz na palanta. Rzadkim wyjątkiem jest to, że trenujesz kogoś (w ramach wzajemnie uzgodnionej sesji, a nie takiego, w którym nagle postanowiłeś zachowywać się jak trener!), Gdzie możesz sobie pozwolić na wskazanie mu rzeczy i nie jest tak arogancki.

Większość użytkowników uważa to za obraźliwe. Czy to naprawdę obraża [...]

Mogę odpowiedzieć na pytanie na podstawie samego tego fragmentu. Odpowiedź brzmi tak.

Powiedziałbym, że jest to nie tylko obraźliwe, ale nieetyczne. Szachy to gra, która ma być sprawdzianem myśli i koncentracji. Niesprawiedliwe jest, aby gracz zakłócał procesy myślowe przeciwników, zwracając uwagę na jakąkolwiek konkretną linię gry, ponieważ może to odwrócić jego uwagę od realizacji zamierzonej strategii. Teraz możesz myśleć, że gra jest wymuszona z bieżącej pozycji, ale co, jeśli twój przeciwnik zobaczył coś, co przegapiłeś? Co gorsza, co jeśli twój przeciwnik nie zobaczy tej linii gry, ponieważ odwróciłeś jego uwagę i zrezygnowałeś?

Teraz, jeśli ty i twój przeciwnik zgodzicie się przed grą, aby omówić grę podczas gry, jest to zupełnie inna sprawa, ale jako podstawowa zasada podczas gry milcz i pozwól przeciwnikowi się skoncentrować.

Nie sądzę, że jest to bardzo grzeczne ani powszechne. Jeśli grają tak słabo, że nie widzą nadchodzącego mat, powiedzenie tego nie jest dla nich zbyt pomocne. Nadal nie wiedzą, jak przeciwdziałać planowanym ruchom, więc stają się bardziej zestresowani i prawdopodobnie również na ciebie źli. Ponieważ wygląda na to, że szydzi z nich szyderczo - „Nawet jeśli powiem ci, jakie dokładnie są moje plany, wciąż przegrywasz!” .

Wydaje mi się, że sam nigdy tego nie widziałem, ale czytając pytanie, przypomniałem sobie, że wiele lat temu, kiedy jeszcze czytałem książki szachowe (no wiesz te drukowane na papierze), czytam więcej niż raz coś w stylu „i (podaj tutaj nazwę słynnego starożytnego gracza) ogłosił partnera w 5” Właściwie, jeśli wyszukujesz w Google słowo „ogłaszaj szachy partnera”, wydaje się, że było to zwykle robione w czasach Capablanki, Marshalla itp. Nie wiem, czy uważano to za dobrą / złą etykietę, ale wątpię, by ludzie lubili wyżej wspomniane nie wiedziały, jak się zachować na planszy.

Edycja: po prostu jeszcze kilka razy „googleing”. Stąd wydaje się, że była to dobra praktyka w XIX wieku: http://en.wikipedia.org/wiki/Glossary_of_chess

Oto link Edwarda Wintersa (wybitna postać z historii szachów) na ten temat: http://www.chesshistory.com/winter/extra/announcemates.html

Zastanawiam się, czy w tamtych czasach była to zaakceptowana praktyka, gracz, który ogłosił mate, na wypadek, gdyby okazało się, że się mylił, przegrał grę. Przeczytałem o tym założenia i jestem pewien, że tak będzie (jakoś pasuje do ducha tamtych czasów), ale nie ma „oficjalnego” potwierdzenia (może jakaś stara instrukcja szachowa?).

To nie tak, że zrezygnują tylko dlatego, że ktoś im mówi, że jest przymusowym partnerem. Spróbują:

A) Udowodnij, że się mylisz.

lub

B) Wiedz, że jest przymusowy kolega, ale graj dalej, żeby cię zirytować.

Będąc „niezbyt dobrym” graczem doceniłbym to, ponieważ chciałbym się czegoś nauczyć i w następnej grze postaram się uniknąć tego samego błędu. Jeśli ludzie reagują źle, jest to kwestia złego nastawienia. Koleś, to gra !!!

Alex

Nie wiem, dlaczego ktoś miałby się tym obrazić. Mówimy tutaj o szachach korespondencyjnych, nawet jeśli grasz na nich za pomocą serwera internetowego zamiast usługi pocztowej! Zasady szachów korespondencyjnych (przynajmniej USCF) pozwalają graczom na wysyłanie „ruchów warunkowych”, aby zaoszczędzić czas:

Warunkowe lub jeśli ruchy: próba zaoszczędzenia czasu i wysyłki, oferując wiarygodną kontynuację poza wymaganą reakcją. Przesunięcia warunkowe są wiążące, jeśli odbiorca zaakceptuje kontynuację. Gra musi następnie wykonać wskazaną kontynuację lub dowolną część zaakceptowaną w sekwencji.

Jedną z sytuacji, w których ruchy warunkowe mają sens, jest linia wymuszająca. Przymusowi partnerzy to tylko jeden przykład.

Podam tylko jeden znaczący przykład, według Wikipedii, w grze „Kasparow kontra świat”: „Gra trwała cztery miesiące, a Kasparow grał„ g7 ”w swoim 62 ruchu i ogłaszał przymusową matę w 28 ruchach”. Czy Kasparow obraził świat? :-)

Z praktycznego punktu widzenia chess.com pozwala określić ruchy warunkowe. W przeciwieństwie do tradycyjnych gier korespondencyjnych przeciwnicy nie widzą wszystkich ustawionych przez ciebie ruchów warunkowych, ale jeśli odpowiedzą zgodnie z jedną z przewidywanych linii, natychmiast otrzymają następny ruch (i jeśli nie wiedzą o tej funkcji , może zastanawiam się, jak możesz być zawsze w stanie tak szybko się poruszać! :-). Pozwala to ukończyć grę w „autopilocie”. Osobiście to właśnie robię, zamiast wysyłać wiadomość z informacją o partnerze, ale tak jak powiedziałem, nie sądzę, aby ten drugi był również obraźliwy. Wspominam tylko chess.com, ponieważ to jest to, co wiem najlepiej, ale być może inni dostawcy mają podobne funkcje.

Chyba nie wiem o nikim innym, ale obaj kazali mi powiedzieć ludziom, że mieli partnera w n ruchach i zrobili to samo. Oba są rzadkie, ale nigdy nikogo nie wściekłem się na mnie z tego powodu, ani nie wściekłem się na nikogo. Byłem nawet w błędzie i kazałem komuś udowodnić to na tablicy i udowodnić innym, którzy twierdzili, że kolega w n ruchach źle. Moje doświadczenia z grania były głównie online i widziałem BARDZO niewiele gier, dopóki nie skończyłem.

Zwłaszcza z długim czasomierzem, takim jak liczba dni na ruch, zawsze mi mówiono, że należy zrezygnować, gdy wie, że przegrał, a jego przeciwnik wie, że wygrał, a osoba wie, że wygrał i wie, jak zakończyć grę . Nie rezygnacja w tych warunkach jest niegrzeczna, w gruncie rzeczy marnuje czas, który przeciwnik mógł poświęcić na inną grę. Jeśli te warunki nie są spełnione lub uważasz, że możesz nauczyć się czegoś, widząc, jak przeciwnik kończy grę.

Podsumowując, popełniłbym błąd po stronie grzeczności, wymieniając tylko partnera w ruchach n i jak, jeśli jesteś pewien, że będzie on akceptowalny dla twojego przeciwnika, i pozwalając na skorzystanie z wątpliwości w przeciwnym razie, zakładając, że wciąż coś jest że mogą czerpać zyski z gry, kontynuując nieprzerwanie, chyba że powiedzą coś innego.

Nie wolno rozmawiać z przeciwnikiem, chyba że zaoferujesz remis. Możesz dyskutować o grze ze swoim przeciwnikiem po zakończeniu gry. Jest to znane jako analiza gry.

Rezygnuję, gdy wiem na pewno, że nie mogę wygrać. Większość ludzi, których spotykam, gra w ten sposób. Za każdym razem, gdy mój przeciwnik kontynuuje grę, to w porządku. Nigdy nie powiedziałbym komuś, jak go zamorduję. To byłoby całkowicie niegrzeczne. Tylko głupiec by to zrobił. Daj przeciwnikowi uprzejmość, pozwalając mu samemu to rozgryźć.

Interesująca różnica zdań utrzymuje się od zawsze, czy ktoś ma obowiązek zrezygnować z obiektywnie przegranej gry - lub, w konsekwencji, zgodzić się na remis w obiektywnie losowanej grze. Nie ma konsensusu. Zobacz grę 3, na przykład niedawny mecz o mistrzostwo świata Carlsen-Anand.

Ale to jest to. Nie ma wiele do stracenia, dając przeciwnikom korzyści z wątpliwości po obu stronach. Jeśli twój przeciwnik odczuwa ubolewanie, że walczysz z utraconą pozycją, rozważ szybką i grzeczną rezygnację. Nie warto robić wroga i tak czy inaczej nie zmieni to wyniku (z wyjątkiem spektakularnego błędu przeciwnika, a tak naprawdę nie chcesz wygrać w ten sposób, prawda?). Z drugiej strony, gdy ktoś ma pozycję wygrywającą, podobnie nie ma wiele do stracenia, grając, dopóki przeciwnik nie zrezygnuje lub nie osiągnie faktycznego mat. Piękno wygranej pozycji polega na tym , że wygrasz ją, teraz lub kilka ruchów od teraz. Twój przeciwnik w żaden sposób nie jest niegrzeczny, grając dalej. On po prostu gra w szachy.

Możesz pozwolić sobie na łaskę zwycięstwa i porażki.

Gdybym jednak musiał wybrać jedną z dwóch pozycji, powiedziałbym, że nigdy nie należy żądać rezygnacji przeciwnika, podczas gdy w najgorszym przypadku uparcie odmawia żądania rezygnacji przeciwnika. Jeśli twój przeciwnik nie zrezygnuje, po prostu go pokonaj. Po zakończeniu gry potrząśnij ręką przeciwnika i traktuj go dobrze. To nie potrwa tak długo. Przeciwnicy mogą mieć uzasadnione powody do zagrania utraconej pozycji, w końcu powody, które nie mają nic wspólnego z przekleństwem. Wielkoduszność zawsze staje się szachistą.

Uważaj na pychę. To jedyny powód, dla którego byłoby to niegrzeczne lub obraźliwe.

Opowiem ci, jak poradzę sobie z taką sytuacją, aby zwiększyć przyjazność dla drugiego gracza. Jest prawie całkowicie niezależny od faktycznych strategii szachowych; ma to związek z relacjami międzyludzkimi.

Jako całkiem przyzwoity szachista nadal mam dużo pokory. Przede wszystkim, jeśli tylko jestem dość pewny mam mata w trzech ruchach, nie chciałbym, aby zakładać, że istnieje zerowe prawdopodobieństwo, że ja coś przeoczyłem.

W przypadku, gdy mam podwójne i potrójne Sprawdziłem skończone możliwości starannie i wiem, że tam jest zerowa szansa Mam pominąć coś, ja wiem , że to kolega w trzech-tam w komunikowaniu się go jako złego jest również zerowy (i wiele korzyści!) wiara zamiast zaprzeczyć pewność, przynajmniej na początku.

Powiedziałbym, gdybym stwierdził, że mam gwarantowanego partnera w trzech przypadkach:

„I wydaje mi się, że to kolega na trzy. Czy widzisz jakieś wyjście?”

Ludzie są o wiele bardziej skłonni zaakceptować rzeczy jako prawdziwe, które sami widzą . Oczywiście nie powinni ci tylko wierzyć. Powinni to zobaczyć na własne oczy. A pokazanie go w ten szczególny sposób otwiera możliwość dialogu, który jest o wiele bardziej przyjazny niż związek przeciwny.

W ten sposób możesz ich poprowadzić - bez arogancji i pychy - aby mogli zobaczyć „partnera w trójce”, na który masz oko.

Omówią z tobą możliwości („Nie, to nie jest kolega; co, jeśli przeniosę mojego biskupa?” „Pomyślisz - ale nie zapomnij o mojej wieży!”), A potem w końcu stwierdzisz, że to mat -lub, jeśli mają coś przeoczyłem, może oni będą go widzieć, a gra będzie kontynuowana! I nauczysz się czegoś.

Tak czy inaczej jest fajnie. Dlaczego mówisz poważnie?

Z drugiej strony, jeśli Twoim celem jest udowodnienie innym, o ile jesteś mądrzejszy od nich, to powyższa metoda w ogóle nie zadziała. Ale w takim przypadku masz inne problemy niż wygrana w szachy, na przykład jak zaprzyjaźnić się. ;)

chcesz dowiedzieć się, dlaczego przeciwnik nie wie o matach? Powodem jest to, że gracze myślą o swojej drodze, przeciwnik o tym, co się kiedykolwiek robi, my o tym nie myślimy i nadal gramy po swojemu

Wszystko, co musisz zrobić, to poprosić o pozwolenie drugiego szachisty.

Ale najpierw zadam sobie pytanie. Dlaczego muszę mu powiedzieć, że on lub ona przegra? Spieszy mi się? Czy chcę go wykładać? Czy moje ego musi być karmione? Jaki jest prawdziwy powód?

Po znalezieniu prawdziwego powodu, śmiało. Zapytaj przeciwnika i uzasadnij to. Niektórzy mogą potraktować to jako zniewagę, ale jeśli jesteś pełen szacunku i masz ważny powód, a nie tylko uciążliwość niż grzywna, w tym przypadku nie ma nic złego, jeśli zapytasz. Kiedy mówię niedogodność, mam na przykład na myśli: zaczynasz 1-godzinną grę w szachy na żywo i widać, że za 5 będzie kolega, ale pozostało jeszcze 30 minut od jego czasu. Dlaczego miałbyś spieszyć się z innym graczem? Czy jest nagły wypadek i musisz wyjść z gry w szachy? Oczywiście nie może być takiej sytuacji awaryjnej, jeśli nadal będziesz miał czas poprosić przeciwnika o rezygnację. Albo po prostu nie chcesz poczekać drugą godzinę przez pół godziny, aż wiesz, że wygrałeś? Gdzie jest szacunek dla przeciwnika i gdzie jesteś odpowiedzialny za godzinę gry w szachy? To jest uciążliwe. Dotyczy to również innych rzeczy w życiu. Jeśli druga osoba źle reaguje, możesz być uciążliwy lub druga osoba bierze to osobiście. Musisz wyjaśnić, że nie masz zamiaru go obrażać. Jeśli wszystko zrobiłeś dobrze, a drugi nadal nie jest z tego zadowolony, to też dobrze! Nie możesz zadowolić wszystkich ... zrobiłem wszystko dobrze, a drugi nadal nie jest z tego zadowolony, to też dobrze! Nie możesz zadowolić wszystkich ... zrobiłem wszystko dobrze, a drugi nadal nie jest z tego zadowolony, to też dobrze! Nie możesz zadowolić wszystkich ...

Czy naprawdę obraźliwe jest mówienie przeciwnikowi, w jaki sposób zamierzasz go matować, aby mógł szybko zrezygnować?

Powiedziałbym, że nie, ogłaszanie swoich planów w szachach korespondencyjnych nie jest obraźliwe. (Nie możesz jednak wymagać rezygnacji).

Prawdopodobnie, jeśli twój przeciwnik gra na straconej pozycji, albo nie wie, jak go zmatujesz, albo myśli, że tak naprawdę nie wykonasz tych ruchów. Pokazanie mu, że istnieje partner i że go widzisz, może zaoszczędzić trochę czasu.

W szachach pocztą możesz nawet wysyłać oficjalne ruchy warunkowe z informacją, gdzie będziesz się poruszać, jeśli przeciwnik odpowie w określony sposób - a będąc pocztą zamiast przez serwer, przeciwnik oczywiście widzi te ruchy warunkowe. Zachęcamy, by to nie było nieetyczne.

Jednak lepiej bądź pewny swoich ruchów. Jeśli powiesz przeciwnikowi swoje plany, a nie są one idealne, być może pomogłeś mu znaleźć słabość.

Powyższe dotyczy tylko szachów w stylu korespondencyjnym. Gra na żywo jest inna i nie powinieneś ogłaszać swoich planów w grze na żywo, chyba że jest to przypadkowa, a przeciwnik nie ma z nią nic przeciwko. W szachach na żywo bardziej prawdopodobne jest, że skupisz się na czymś, co można złamać; w stylu korespondencyjnym zwykle robisz wiele innych rzeczy między ruchami i nie skupiasz się na grze. A w szachach na żywo masz ogólnie mniej czasu i nie możesz robić notatek, aby odświeżyć pamięć, jeśli się rozproszysz.