Sztuczki psychologiczne w szachach?

Czy są jakieś sztuczki psychologiczne, których można użyć w szachach, aby zrzucić przeciwnika bez względu na ocenę? Nie ma również znaczenia, czy jest to gra początkowa, środkowa czy końcowa.

Z psychologicznego punktu widzenia tak naprawdę nie mam na myśli niegrzecznych / irytujących gestów, aby zdenerwować przeciwnika, ale więcej sztuczek lub taktyk, które mają więcej wspólnego z wykonywaniem ruchów psychologicznych w celu zrzucenia przeciwnika i mogą to być konkretne przypadki, na przykład konkretny ruch dla konkretnej linii, która może sprawić, że przeciwnik będzie się zastanawiać „co tu się dzieje…”.

Czasami, gdy twój przeciwnik jest zeitnot (angielski: „kłopoty z czasem”), może denerwować go, jeśli powtórzysz ruchy kilka razy.

Również gdy twój przeciwnik jest w gorączce, dobrze jest dokładnie przemyśleć swoje ruchy i nie próbować grać tak szybko, jak przeciwnik. Dotyczy to również sytuacji, w których jesteś w zeitnot; powinieneś przynajmniej spróbować sprawić, by przeciwnik grał tak szybko, jak ty.

Często próbuję nauczyć się rzadko używanych odmian, by przeszkadzać przeciwnikowi i zmuszać go do myślenia własnym mózgiem zamiast bezmyślnego powtarzania ruchów z teorii.

Jeśli wiem, że mój przeciwnik jest raczej strategicznym graczem, postaram się zagrać przeciwko nim taktycznie i przeliczyć go. Kiedy mój przeciwnik jest lepszy w taktyce, postaram się grać bardziej zamknięte pozycje manewrowe. Innymi słowy, kiedy dobrze znam mojego przeciwnika, postaram się grać w pozycjach, w których czuje się najmniej komfortowo.

Słyszałem o innych sztuczkach o wątpliwym guście i osobiście nie sądzę, aby były one objęte „fair play” w moim rozumieniu.

Inną rzeczą, którą zawsze robię (choć nie jest to psychologiczne), jest to, że nigdy nie informuję przeciwnika, jeśli zapomniałby nacisnąć swój zegar. Wykorzystuję jego czas do analizy pozycji i wykonuję ruch dopiero po naciśnięciu przez przeciwnika zegara.

Ten odcinek meczu Botvinnik - Tal z 1961 r. Nie odpowiada bezpośrednio na pytanie, ale uważam, że jest wystarczająco interesujący, aby zwrócić na to uwagę.

Jeden z komentarzy do gry cytuje Botvinnika:

„Po dwóch dniach zabawy i dwóch nieprzespanych nocach byłem bardzo zmęczony, ale nie zabrałem ze sobą zwykłej termosowej kawy z kawą na sesję odroczenia - byłby to najcięższy dowód na to, że wykonałbym jeszcze kilka ruchów a potem zrezygnował z gry. Podczas tych kilku ruchów Tal musiał przeoczyć impas ”. - Botvinnik.

Oferty losowania są przydatne z powodów psychologicznych, pod warunkiem, że od czasu do czasu nie masz nic przeciwko losowaniu.

Powiedzmy, że masz mniej więcej równą pozycję, w której obaj gracze muszą grać dość ostrożnie, żaden z nich nie może teraz zaatakować. Następnie oferujesz remis, a twój przeciwnik odmawia. Teraz on a) poczuje się moralnie zobowiązany do gry o zwycięstwo, i b) uwierzy, że grasz tylko o remis! Prowadzi to do podejmowania nadmiernego ryzyka przez przeciwnika.

Innym sposobem ich użycia jest odrobinę wstrętny, gdy wiesz, że on nie będzie akceptować. Powiedzmy, że wiesz, że podróżował dwie godziny, aby się tu dostać, oburza cię i oferujesz remis po 8 ruchach. Zirytowani ludzie mają problem z zachowaniem obiektywności i jest bardziej prawdopodobne, że ponownie podejmie nadmierne ryzyko. Chociaż tak naprawdę nie robię tego, ponieważ myślę, że to przekracza linię.

Kolejną rzeczą, którą robię, jest chodzenie, gdy mój przeciwnik myśli, a on naprawdę wykorzystuje zbyt dużo czasu na ten ruch i wydaje się, że nie jest w stanie podjąć decyzji, a następnie będę dalej chodził. Moment, w którym siadasz, jest często momentem, w którym podejmują decyzję i wykonują ruch, chcę zmarnować jak najwięcej czasu w takich sytuacjach.

Oczywiście, kiedy chodzę, zauważ, że rzeczywiście popełniłem błąd, ale może jeszcze nie widział kombinacji, wtedy siadam od razu, mając nadzieję, że natychmiast się poruszy ... Jeśli nie, po prostu wstań ponownie.

TL; DR : Kiedy twój przeciwnik ma wyjątkowo ciasną pozycję, czasami może „pękać” i wykonywać złe ruchy (jeśli mu nie pomożesz i dasz mu czas).

Seria gier Chessmaster zawierała (IMHO) doskonały zestaw filmów instruktażowych autorstwa Josha Waitzkina. Chociaż prawdopodobnie nic rewolucyjnego, miał jedną dotyczącą psychologii szachów, co uważałem za bardzo interesujące.

Jedna z koncepcji dotyczyła gier, w których przeciwnik znalazł się w ciasnej (ale poza tym zrównoważonej / remisowej) pozycji. Tutaj, jeśli jesteś w stanie wytrzymać swój czas (w taki sposób, że nie rezygnujesz z tempa), często możesz spowodować, że przeciwnik spróbuje wyrwać się z ciasnej pozycji bez odpowiedniego przygotowania. W filmie Josh grał ciche ruchy, aby zatrzymać swój czas i bez żadnych oczywistych przymusowych ruchów obronnych, jego przeciwnik musiał spróbować wymyślić coś nowego. Niestety dla przeciwnika nie było „doskonałych” ruchów; tak naprawdę nie miał możliwości złamania otwartej pozycji w sposób, który byłby korzystny (ale również inny gracz). Obiektywnie pozycja była równa, ale jeden gracz czuł, że narasta presja. W końcu przeciwnik Josha postanowił otworzyć grę,

Sądzę, że byłby to szachowy odpowiednik „daj komuś wystarczająco liny (aby się powiesić)”, a także całkiem niezły przykład uzasadnionych psychologicznych sztuczek w szachach. Nie jestem pewien, w jaki sposób miałoby to zastosowanie w przypadku wysokich poziomów gry, ale moim zdaniem ma to zastosowanie do rozgrywek turniejowych na niskim poziomie. Jeśli zdecydujesz się spróbować, upewnij się, że nie dajesz przeciwnikowi wolnych temp, których potrzebują, aby wygrać grę (to jest trudna część).

Jak wspomniano w komentarzach , wpatrywanie się w przeciwnika może zrównoważyć niektóre z nich, tak jak i tak zachowując się nienormalnie - ciągle wymieniając elementy lub uśmiechając się, jakby pojawił się jakiś powód.

Jak wspomniałem w innym miejscu , możesz wypróbować dalekosiężną sztuczkę polegającą na tym, aby nie naciskać zegara, aby odwrócić ich uwagę. Prawdopodobnie niewiele.

Oczywiście nic z tego nie należy do fair play, ale myślę, że nie jest to duża część tego pytania.

To, co tak naprawdę przydarzyło mi się w ostatnim meczu 15-minutowego turnieju, ponieważ nie miałem zbyt wiele czasu¹, był mój przeciwnik² - w oczywiście przegranej pozycji - grał bardzo szybko, gubiąc wiele elementów po drodze, a gdy grałem przesuń się i zastąpiłem kilka pionków na swoich polach, zagraj jego i udawaj, że dotknąłem fragmentu, który zastępowałem, dlatego musiałem go zagrać³.

Kiedy robiłem ruch, który chciałem, cofał utwór z powrotem i kilkakrotnie naciskał zegar, mamrocząc obce słowa - o „konieczności grania”. W końcu trzymał palec na mechanicznym zegarze, uniemożliwiając mi jego zatrzymanie. Straciłem większość czasu na to wszystko i nie miałbym dość partnera, gdyby grał do końca po tym, jak w końcu przyszedł sędzia i pozwolił mi grać biskupa. Miejmy nadzieję, że po prostu popełnił samobójstwo przeciwko sędziemu, więc wygrałem przez „to”.

Niezbyt psychologiczny, z pewnością przyniesie ci złą reputację i raczej nie osiągniesz niczego w ważnych wydarzeniach, ale zdecydowanie zrzuci przeciwnika, prawdopodobnie również na następną grę. Presja rangi pomaga, szczególnie po napiętej grze itp.

¹ Około 4 minut: wystarczająco dobrze, aby wygrać przewagę końcową z przewagą biskupa w kombinacji, w której prowadzimy grę, ale niewystarczająco, aby poradzić sobie z paskudnymi sztuczkami zegara.
² Ranking ~ 150 lepszy ode mnie, grał o nagrodę, grałem o 4. miejsce i by zwiększyć nagrodę przyjaciela.
³ Stąd sfałszowanie trebuszowego zugzwanga, w którym miałem właśnie przenieść tego biskupa.
⁴ Brzmiało to jak polowanie, ale we francuskim mieście, które na pewno złapie cię na straży twojego zwykłego szachisty.

Jedną z sugestii, którą przeczytałem i bardzo mi się podobało, jest to, że twój przeciwnik jest bardziej skłonny do pominięcia taktyki, jeśli wygląda jak zwykły ruch rozwijający się.

Jeśli twój przeciwnik ma mało czasu, postaraj się skomplikować pozycję. Unikaj wykonywania ruchów, które mają oczywistą odpowiedź (np. Chwytania i czekania) i staraj się utrzymywać napięcie na planszy, aby miał wiele opcji do rozważenia każdego ruchu.

Oto kolejna sztuczka, o której warto wiedzieć. Nie udało mi się tego wyciągnąć, ale zakochałem się w nim kilka razy, a ostatnio udało mi się go dostrzec i uniknąć. Niestety nie nauczyłem się tej sztuczki, analizując, co się dzieje w moich grach, ale zauważyłem ją, gdy obserwowali ją przyjaciele.

To zabawne, jak twoja ocena spada o 200 punktów, kiedy siadasz i grasz, i podnosi 200 punktów, gdy wstajesz i oglądasz grę innej osoby ;-)

Konfiguracja: różnica 400+ i gra zmierza do losowania! W rzeczywistości jest martwy. Remis jest tak martwy, że dopóki słabszy gracz uparcie będzie dążył do remisu, będzie remis.

Przy tak dużej różnicy ocen silniejszy gracz naprawdę nie może sobie pozwolić na remis. Oferta losowania taktycznego raczej nie zadziała. Silniejszy gracz nie może zaakceptować losowania. Co on zamierza zrobić? To, czego potrzebuje, to uderzenie frajerem.

Mój klub organizuje regularnie w poniedziałkowy wieczór 9 rundę w szwajcarskim standardowym konkursie FIDE z wystarczająco dużymi nagrodami, że 3 lub 4 arcymistrzów zwykle pojawia się, aby zebrać nagrody pieniężne. Niemniej jednak, dla nas, graczy o niskim poziomie życia, czasami mamy szansę strzelić chwałę przeciwko jednemu z tych szachowych półbogów. Zwykle kończy się to szybko i haniebnie, na szczęście przed zakończeniem jakiejkolwiek gry naszych przyjaciół, aby nie byli świadkami naszego upokorzenia.

Ale raz lub dwa razy w roku wstaniesz z końca gry, spójrz w górę, aby zobaczyć, jak Joe radzi sobie z GMem, i oto! para nadal siedzi przy stole. Może jest tam z szansą?

Mniej więcej rok temu wstałem z tej sytuacji i zobaczyłem, że regularny partner sparingowy był w takiej właśnie pozycji. Co więcej, gra wyglądała na remis. 2 wieże i po kilka pionków, po kilka słabych punktów, nie ma realnej szansy na poważny atak przeciwko którejkolwiek ze słabości. Jedyne, co musiał zrobić Joe, to powstrzymać się i mieć chwałę (przynajmniej od rówieśników).

Musieli niedawno osiągnąć pozycję, ponieważ Joe złożył ofertę na remis regulaminowy i bez mrugnięcia okiem i bez wahania MG wykonał swój ruch i nacisnął zegar. To, co nastąpiło, było dość bezsensownym manewrowaniem przez MG. Joe nie wyszedł z bunkra. Następnie MG wykonał słabo wyglądający ruch. Joe mógłby przesunąć jedną ze swoich wież na pozycję GM i zrobić kilka zagrożeń. Łatwo je sparować, ale nie było niebezpieczeństwa. Jeśli groźby nie zniknęły, Joe zawsze mógł przenieść wieżę z powrotem do bunkra.

MG sparował groźby, ale zrobił to niezdarnie. Joe mógł, gdyby chciał penetrować jeszcze głębiej i wyglądało na to, że mógłby wygrać pionka. Jednak z moimi dodatkowymi 200 ocenami dzięki uprzejmości utrzymywania ciężaru na nogach zamiast z tyłu mogłem zobaczyć, że po wygraniu pionka wieża zajmie chwilę powrót do gry, aw międzyczasie jego pozostała bunkrowana wieża i król nie będą być w stanie poradzić sobie z zagrożeniami pochodzącymi z dwóch wież GM i króla.

„Nie rób tego!” Chciałem krzyczeć, ale nie zrobiłoby to żadnej różnicy, poza tym, że mnie wyrzucą. Joe patrzył przez czerwoną mgłę, myślał, że wygrał na loterii. Nie zamierzał tylko rysować z GMem, miał wygrać! GM zadał cios frajerem, a Joe był frajerem.

Przegrana gra z jednym z rówieśników trochę boli, ale robi to wbrew znacznie silniejszej grze. Boli tak bardzo, że ból rozprzestrzenia się na widzów. Wszyscy kochają słabszych i zdenerwowanych, a ty prawie to zrobiłeś.

Dlaczego to się stało? Jeśli jesteś podobny do mnie, cały plan gry był ukierunkowany na losowanie. Szczęście było po twojej stronie i udało ci się zrealizować 98% planu. Wykonałeś ciężką pracę, ale w ostatniej chwili pozwoliłeś emocjom przytłoczyć swoją racjonalną stronę i wpadłeś na tanią sztuczkę od GM.

Pamiętaj, że GM zasłużył na swój tytuł. Jeśli wydaje się robić coś głupiego, po prostu pamiętaj, w kogo grasz. Masz dwie możliwości. Pierwszym z nich jest zaufanie przeciwnikowi i ślepe trzymanie się twojego planu. Ptak w dłoni i tak dalej. Możliwości takich są ograniczone. Drugą opcją jest podejrzenie, że pomimo wszystkich dowodów twój przeciwnik popełnił błąd. W końcu grał na tyle źle, że w pierwszej kolejności można było uzyskać losowaną pozycję. Może to nie jego dzień?

Jeśli zamierzasz to zrobić, lepiej mieć dużo czasu na swoim zegarze i lepiej włożyć maksymalny wysiłek w analizę konsekwencji.

Jeśli masowo przesadzasz z przeciwnikiem i kończysz na bardzo słabej pozycji, co robisz? Dajesz mu nadzieję na jeszcze większą chwałę, zwycięstwo! Zwabiasz go stopniowo ścieżką coraz większej pozycji z obietnicą korzyści materialnych lub pozycji. Tylko że widziałeś tylko trochę dalej. Powabna ścieżka prowadzi do jego zguby.

To stara sztuczka i standardowa procedura przeciwko komputerom, zwykle z przygotowanymi odmianami. Często przygotowywany za pomocą komputerów ;-) Zwab komputer z poświęceniem, którego wypłata jest poza zakresem obliczeniowym komputera i na ślepo wpadnie w pułapkę.

Najbardziej znanym przykładem gry psychologicznej jest gra między Laskerem a Capablanką:

Jest to Turniej Sankt Petersburga w 1914 r., W którym pierwsze tytuły Wielkiego Mistrza rzekomo zostały przyznane pięciu najlepszym graczom przez Czarnego Mikołaja II (byli to Lasker, Alekhine, Capablanca, Tarrasch i Marshall). Był to wówczas najważniejszy turniej, a Lasker jako panujący mistrz świata miał moralny obowiązek wygrać, zwłaszcza że nie grał w turnieju od pięciu lat.

Na nieszczęście dla niego był ten młody człowiek o imieniu Capablanca, który wygrał tylko jedno duże wydarzenie (San Sebastian 1911) i który zajął pierwsze miejsce. Na samym końcu Lasker spadł o pół punktu i konieczne było zwycięstwo. W przedostatniej rundzie spotkał się z Capablanką, a scenę przygotowano do epickiego starcia. Potrzebując wygranej z pewnym siebie przeciwnikiem, Lasker postanowił zagrać w odmianę wymiany Ruy Lopez. Zaskoczyło to wszystkich, ponieważ ten wybór prowadzi do eliminacji królowych i drastycznych gier końcowych. Nie trzeba dodawać, że Capablanca obniżył czujność i nie był przygotowany, kiedy na powierzchnię pojawiła się prawdziwa siła Laskera. Mistrz wyprzedził przybysza, awansował do stołu i wygrał turniej o 1/2 punktu.

Czytanie @ RemcoGerlich odpowiedzi na temat spacerów przypomniało mi sytuację, która wydarzyła się między Talem a Fishcer:

Każdy gracz ma swój zwyczaj: najpierw wykona swój ruch, a następnie zapisze go, podczas gdy inny zrobi wszystko na odwrót. Nawiasem mówiąc, w ostatnich latach Fischer aktywnie sprzeciwiał się tej „odwrotnej stronie”, wyrażając opinię, że zestawienie wyników nie jest czarną tablicą do zapisywania ćwiczeń. Jednak w naszej grze Fischer najpierw zapisał ruch 22.Rae1 !, bez wątpienia najsilniejszy i napisał go nie w swoim zwykłym angielskim zapisie, ale w europejskim, prawie rosyjskim! Potem niezbyt zręcznie popchnął arkusz wyników w moją stronę. „Prosi o poparcie”, pomyślałem sobie, ale jak mam zareagować? Zmarszczenie brwi było niemożliwe, gdybym się uśmiechnął, podejrzewałby „oszustwo”, więc zrobiłem to naturalnie. Wstałem i zacząłem spokojnie chodzić po scenie. Poznałem Petrosiana, żartował sobie, a on odpowiedział. 15-letni Fischer, który zasadniczo był jeszcze tylko dużym dzieckiem, siedział z zmieszanym wyrazem twarzy, patrząc najpierw na pierwszy rząd widzów, gdzie siedział jego drugi, a potem na mnie.

Potem zapisał kolejny ruch. 22.Qc6 ?, a po 22 ... Rd7 23.Rae1 + Be7 24.Rxf7 Kxf7 25.Qe6 + Kf8! 26.Qxd7 Qd6 Trzymałem swój dodatkowy kawałek i odroczyłem grę w wygranej pozycji. Kiedy później zapytałem Fischera, dlaczego nie grał w 22.Rae1, odpowiedział: „Cóż, śmiałeś się, kiedy to spisałem!”. - Mikhal Tal

Oto gra:

gra na chessgames.com

Coś, co lubię robić w szachach online, to jeśli stracę pionka lub więcej w materiale, a jeśli mam wyższą ocenę, oferuję im remis. To zwykle spala kilka sekund na zegarze, gdy próbują rozważyć użyteczność przyjęcia losowania podczas pobierania materiału lub tego, czy powinni grać i konwertować, ale koszt alternatywny nawet rozważania tej decyzji oznacza, że ​​tracą czas na zegar.

To trochę głupie, może pozbawione szacunku i na pewno sprawi, że twój przeciwnik wścieknie się, jeśli zdecyduje się grać dalej i przegrać, ale tylko coś, co lubię robić.

Jeśli jesteś zainteresowany tym tematem, jest książka zatytułowana „Jak mieć szczęście w szachach”, którą powinieneś sprawdzić i pobrać (całkiem pewna, że ​​gdzieś w Internecie jest piracka kopia), która omawia problemy, o które pytasz w swoim poście.

Myślę, że większość sztuczek psychologicznych, które wciąż mieszczą się w granicach fair play, wiąże się z kłopotami czasowymi. Oto kilka sposobów radzenia sobie z przeciwnikiem w kłopotach czasowych:

• Jeśli po prostu wpadł w kłopoty z czasem i unosi się nad tablicą, ręka jest gotowa do ruchu, oczy szeroko otwarte ... poczekaj (jeśli nadal masz dużo czasu). Po 15-20 minutach poziom adrenaliny spadnie, a on będzie znacznie mniej gotowy do radzenia sobie z następującymi.

• Nie idź do wymuszającej odmiany. Jeśli to możliwe, zmień strukturę pionka. Gra w kłopoty z czasem jest często prowadzona na wyższym poziomie niż błyskawica, ponieważ uzależniony od kłopotów z czasem może czerpać z wszystkich swoich przemyśleń na temat struktury z wcześniejszych etapów gry. Jeśli zmienisz strukturę pionka, zabierzesz mu to. Jeśli nie możesz zmienić struktury pionka, wykonanie ciszy jest często bardzo trudne.

• Zastanów się głęboko nad stanowiskiem i spróbuj przewidzieć jego odpowiedź. Następnie wybijaj kolejne 3-4 ruchy. Jeśli zrobiłeś to dobrze, będzie w terra incognita, bez czasu, niskiej adrenaliny i nowej struktury pionków, do której się przystosuje.

Kolejna drobna rzecz, która z jakiegoś powodu działa niewiarygodnie przeciwko niektórym graczom: jeśli zobaczysz, jak głęboko się zastanawia, wstań i odejdź od planszy. Ale gdy tylko się wyprostuje i wydaje się gotowy do ruchu, wróć na planszę i po prostu spójrz na pozycję. Często to wystarcza, aby „znów zasnąć”.

Jak już wspomniano, oferta taktycznego losowania jest świetną bronią psychologiczną.

Tak wyglądał wariant, na który kiedyś wpadałem, a potem go adoptowałem.

Konfiguracja: różnica ocen (ELO lub równoważna) w wysokości 100 - 200 punktów. Słabszy gracz walczy w otwarciu.

Hit: tak jak masz zamiar wyrównać, złóż ofertę.

Psychologia: ulepszanie dzieciaków w moim klubie szachowym robiło mi to regularnie, gdy ich oceny zbliżały się do moich. Uczucie w „znaku” jest oburzeniem. „Jak śmiesz ten patzer / pipsqueak (czy cokolwiek innego) składać tak bezczelną ofertę? Zamierzam zmiażdżyć małą ****!”

Przegrany błąd często następuje wkrótce potem.

Kiedy już zrozumiałem, co się dzieje, udało mi się naprawić swoje nastawienie, a nawet kilkakrotnie z powodzeniem wykorzystałem sztuczkę przeciwko silniejszemu zawodnikowi w naszym klubie.

EDYCJA: Ponownie czytałem „Szachy dla zebry” Jonathana Rowsona (przy okazji, świetną książkę) i natknąłem się na ten przykład, w którym zakochał się w ofercie taktycznego remisu od słabszego gracza. Właśnie zamieściłem dwa komentarze Rowsona. Komentuje czasami prawie każdą linię, dając świetny wgląd w swoje myślenie.

Mój przeciwnik zaoferował remis tym ruchem. Gdybym się zgodził, mecz również zostałby rozegrany, co byłoby dla naszego zespołu ogromnym rozczarowaniem, ale nie całkowitą katastrofą. W każdym razie tak naprawdę nie pogodziłem się z faktem, że moja pozycja pogorszyła się w ciągu ostatnich kilku ruchów i poczułem się jakoś opętany, jakbym musiał wygrać tę grę za wszelką cenę. Arogancko odrzuciłem ofertę natychmiastowym „Nie!” i ta arogancja skaziła moje myślenie na następujące.

Naprawdę bolesna porażka, potęgowana faktem, że oznacza to, że nasza drużyna przegrała mecz, a wraz z nią realna szansa na wygranie ligi w tym roku. W każdym razie ta gra wywarła na mnie głębokie wrażenie i postanowiłem zrozumieć, co się stało, nie tyle na planszy, ale psychologicznie - pod względem mojego konkurencyjnego nastawienia.

EDYTUJ ZAKOŃCZENIE:

Niezależnie od tego, czy wypróbujesz którąś z tych sztuczek we własnych grach, powinieneś usunąć jeden ważny punkt. Powinieneś z wyprzedzeniem ustalić, jakie jest twoje podejście do rysowania ofert, aby upewnić się, że nie pokochasz tych sztuczek.

Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest fakt, że twoja ocena jest o 200 punktów wyższa niż twoi przeciwnicy, ponieważ w dłuższej perspektywie popełniasz mniej błędów niż twój przeciwnik. Nie oznacza to, że jesteś lepszy od niego pod każdym względem, ani nie masz prawa wygrywać każdej gry. Będą dni, kiedy będzie grał dobrze, a ty grasz źle, a jeśli zaoferuje ci remis, kiedy wyraźnie wygrywa, weź go!

O ile nie zaistnieją szczególne okoliczności (np. Ostatnia runda, stawka nagrody pieniężnej) zadaję sobie dwa pytania, kiedy otrzymam propozycję losowania:

1) Czy to już za wcześnie? Za bardzo bawię się w walce?

2) Czy mam plan wygrania gry?

Jeśli obie odpowiedzi są przeczące, akceptuję ofertę.

Odpowiedzi na szczególne okoliczności i pytanie 1 są udzielane bardzo szybko. W przypadku pytania 2 mogę poświęcić tyle czasu, ile mi zostało, pomniejszone o czas, który szacuję na wdrożenie planu. Nie spiesz się, spróbuj opracować zwycięski plan. Jeśli nie znajdę takiego, niezależnie od naszych względnych ocen, przyjmuję ofertę. To musi być dobry dzień dla niego i zły dzień dla mnie, ale nie pogarszajmy go.

Moim zdaniem jedyne etyczne psychologiczne „taktyki” to

1. wyciąganie przeciwnika z „książki” poprzez wykonywanie „nietypowych” ruchów,

2. granie w „pułapki”, jeśli chcesz ryzykować, że przeciwnik już zna pułapkę (np. Szyling Blackburne, 1.e4 e5 2.Nf3 Nc6 3.Bc4 Nd4 (4.Nxe5? Qg5)), oraz

3. jeśli przeciwnik nie stosuje dobrego zarządzania czasem, to znaczy gra zbyt wolno lub zbyt szybko, to cieniuj własne zarządzanie czasem w przeciwnym kierunku - graj tylko trochę szybciej przeciwko ciągnięciu przeciwników, a nieco bardziej celowo przeciwko niecierpliwym przeciwnikom.

robiąc coś jak 38.Qxd3 w Emanuel Lasker kontra Johann Hermann Bauer (1889) :

hehe :)

Jeśli jesteś słabszy (w punktach rankingowych), zadowalaj się remisem. Pozwól mu przyjść do ciebie, ponieważ straci punkty ratingowe z losowania, a ty je zdobędziesz. W takich okolicznościach może on sięgać za daleko.

Jak wskazał poprzedni plakat, upewnij się, że do końca obliczasz potencjalnie wygranego kandydata w tej sytuacji. Jaki jest najlepszy ruch dla każdego gracza po tym , jak wszystko się uspokoi i czy osiągniesz przewagę materialną lub pozycjonującą? Jeśli znajdziesz inną potencjalną taktykę, Twoja analiza nie zostanie zakończona.

Jeśli chodzi o oferty losowania, zrób wszystko, jeśli uważasz, że a) remis byłby dla ciebie dobrym rezultatem, i b) może go antagonizować. Nigel Short powiedział kiedyś: „Jeśli twój przeciwnik oferuje ci remis, spróbuj dowiedzieć się, dlaczego uważa, że ​​jest gorszy”. Spodziewaj się, że oferta losowania zostanie odrzucona, chyba że przeciwnik udowodni, że jest zaangażowany w wygraną.

Nie składaj powtarzających się ofert. Stanowi to irytujące zachowanie i może zostać ukarany.

Jeśli twój przeciwnik ma mało czasu i masz go dość, nie próbuj go pobudzić w nadziei, że pozbędziesz go myślenia w ruchu. Masz przewagę; użyj tego . Kiedyś grałem przeciwnika o 250 ELO wyższego ode mnie i przypiąłem jeden z jego kawałków. Nie było wyjścia, ale przez pół czasu zastanawiał się, jak rozwiązać problem. Chodziłem po pokoju przez prawie pół godziny , pozwalając mu się dusić.

W końcu wykonał ruch, kiedy miał tylko 15 minut na swoim zegarze, a ja miałem prawie 45. Kiedy doszedł do minuty na zegarze, poszedł na burzę pionową przeciwko pozycji mojego króla. Po każdym z jego ruchów, wykonanych w ciągu 10 sekund lub mniej, spędziłbym co najmniej 45 sekund na oczywistej odpowiedzi, a 3-4 minuty na ruchach, które mogłyby skomplikować pozycję, ale nadal wygrywały. Spaliłem kolejne 15 minut, grając w obronę, ale kiedy to się skończyło, jego atak po prostu rozpadał się, a on i tak przegrał na czas.

BTW: Nie zadzieraj z używaniem karty wyników w grach psychologicznych. USCF zmienił zasady, więc gracz musi wykonać swój ruch, zanim go zapisze. Zapisanie go jako pierwszego może (i powinno) zostać uznane za nielegalne i może skutkować karą czasową.

Jest stary przykład, który zapominam, kiedy i gdzie to się wydarzyło, ale mężczyzna napisał bardzo wyraźnie każdy ruch, który zrobił, zanim go wykonał. Oczywiście zajęło to trochę więcej czasu, ale przeciwnik z pewnością to zauważył.

W pewnym momencie, gdy nie był w tak dobrej pozycji, zanotował trzy ruchy do przodu, co jest oznaką przegranej dla siebie.

Ten konkretny przeciwnik zinterpretował to jako nadejście ustępstwa, ale ciekawy zagrania jeszcze trzech ruchów.

Po tych trzech ruchach po prostu wykreślił ustępstwo i kontynuował grę, a jego przeciwnik w euforii stracił znaczącą pozycję w tych turach i zakończył się remisem.

Był na tyle uprzejmy, by powiedzieć, że nie było to zamierzone ze strony przeciwnika, ale nie jestem tego taki pewien.

Chociaż ... tego rodzaju psychologiczne sztuczki mogą być zarówno rozproszeniem uwagi, jak i skutkiem. Czasem jak astrologia.

Tak powiedział kolega z drużyny, wracając samochodem z meczu wyjazdowego.

„Mam nadzieję, że zagram starego Franka w meczu powracającym. Po dzisiejszym meczu przeanalizowaliśmy linię w fortepianie Giuoco. Jest dobry dla białych, w rzeczywistości bardzo dobry, ale pozwoliłem mu wygrać analizę.”