Czy wszystkie gwiazdy mają chmurę Oorta, czy jest to rzadkie zjawisko?

Czy wszystkie gwiazdy mają chmurę Oort, taką jak nasza, która będzie wypełniona kometami i innymi obiektami? Jeśli nie, dlaczego nie ma ich wokół każdej gwiazdy?

Niesamowite pytanie, zwłaszcza, że ​​tak mało znamy odpowiedzi.

Nikt nie wie na pewno, jak powstał Obłok Oorta - przedstawię to teraz - ale obecna hipoteza jest taka, że ​​pierwotnie był on częścią dysku protoplanetarnego Słońca . Wszystkie lody i skały zlewały się w małe ciała - jeśli chcesz, proto-komety. Podczas gdy ciała te znajdowały się znacznie bliżej Słońca niż obecnie, zostały one wyrzucone daleko przez oddziaływanie grawitacyjne z gazowymi gigantami. Inne komety międzygwiezdne mogły również zostać schwytane przez Słońce, zwiększając populację.

Dlaczego więc chmura Oorta jest sferyczna? W końcu dysk protoplanetarny był po prostu dyskiem płaskim. Dlaczego zaburzone zostały orbity obiektów? Cóż, obiekty Chmury Oorta są jedynie luźno związane ze Słońcem - to znaczy względnie. Mogą na nie wpływać przelatujące gwiazdy lub inne przedmioty. Wydaje się, że siły pływowe w skali galaktycznej, w połączeniu z wpływem przechodzących gwiazd, uformowały Chmurę w jej obecny kulisty kształt.

Co to wszystko nam mówi? Wiemy, że inne gwiazdy mają dyski protoplanetarne , prawda? Niektóre mają także egzoplanety - gigantów gazowych, takich jak Jowisz. Są one również poddawane siłom pływowym i przechodzącym pobliskim gwiazdom. Teoretycznie nie ma powodu, dla którego inne gwiazdy nie powinny mieć Oort Clouds.

Więc możemy je znaleźć? Odpowiedź najprawdopodobniej nie. Dlatego. Według Wikipedii ,

Zewnętrzna chmura Oorta może mieć tryliony obiektów większych niż 1 km (0,62 mi) i miliardy przy absolutnych jasnościach Układu Słonecznego powyżej 11

$H$

Istotą tego słabo wyjaśnionego przerywnika jest to, że obiekty te są słabe. Bardzo słaby. A obiekty w Obłokach Oorta wokół innych gwiazd wydawałyby się jeszcze słabsze. Za pomocą modułu odległości możemy obliczyć pozorną wielkość obiektu, jeśli odległość od tego obiektu i jego wartość bezwzględna są znane:

( stąd )

$m$$M$$H$$d$

$x$

Na koniec: nie wiemy na pewno, czy istnieją inne Chmury Oorta. Z tego, co udało mi się znaleźć, nie mamy wystarczająco mocnych teleskopów, aby obserwować te hipotetyczne Chmury, więc nie wiemy (i może nigdy) nie wiemy, czy one istnieją.

Mam nadzieję, że to pomoże.

Ten artykuł odegrał kluczową rolę w tej odpowiedzi. Rozpocznij na stronie 38, aby uzyskać odpowiednie informacje. Ta strona również zawiera dobre informacje.

Jak dowiedziałem się z linku z odpowiedzi na to pytanie dotyczące fizyki, znaleźliśmy dyski podobne do paska Kuipera wokół innych gwiazd. Oznacza to, że te gwiazdy mogą mieć Chmury Oorta. I exocomets wykryto, co jest kolejnym dobrym znakiem.

Wszystkie gwiazdy mogą mieć własną chmurę Oorta, ale wszystkie gwiazdy nie. Jak mówi HDE, chmura Oorta została utworzona przez materiał w protoplanetarnym dysku Słońca i kometach międzygwiezdnych, które zostały złapane przez słońce. Niektóre teorie mówią, że prawie wszystkie komety powstały wokół Słońca, a to nie pozwoliłoby nam powiedzieć wiele o kometach wokół innych gwiazd. Są jednak inne, takie jak Levison i in. w Capture of the Sun's Oort Cloud from Stars in Its Birth Cluster, które twierdzą, że większość komet musi pochodzić z protoplanetarnych dysków innych gwiazd. Tak musi być, ponieważ obecne modele nie wyjaśniają liczby komet w chmurze Oort.

Słońce narodziło się w gromadzie gwiazd w bliskiej odległości od innych gwiazd. Te gwiazdy musiałyby być źródłem jakiegokolwiek znaczącego wkładu w chmurę Oort przez gwiazdy inne niż Słońce. Właśnie dlatego Levison i in. przetestowali swoją hipotezę, konstruując gromadę młodych gwiazd i symulując jej dynamikę za pomocą symulatora n-ciała. Odkryli, że ich hipoteza została potwierdzona przez symulację. Jeśli każda gwiazda w gromadzie gwiazd zaczyna się od niektórych komet na odpowiednich dyskach protoplanetarnych, wówczas niektóre gwiazdy zbierają o wiele więcej komet od swoich sąsiadów, zanim opuszczą gromadę gwiazd, jak to miało miejsce dawno temu w Słońcu.

Niedawno napisałem symulator N-body, aby powielić ich pracę. Wynik nie jest dostępny w języku angielskim, ale eksperyment opisano tutaj krótko . Jest tam animacja, która pomoże ci zrozumieć, o co mi chodzi. Mój symulator okazał się znacznie wolniejszy niż ich, więc nie mogłem mieć prawie takiej samej liczby obiektów w moich symulacjach, ale zaobserwowałem te same tendencje, co oni.

Aby odpowiedzieć na pytanie, zauważyłem, że niektóre gwiazdy straciły wszystkie komety, a także widziałem gwiazdy, które zyskały komety. Wszystko zależało od dynamiki gromady gwiazd. Niektórzy opuścili go bardzo wcześnie ze zwykłymi kometami, które uformowały się na własnych dyskach protoplanetarnych, niektórzy pozostawili go z większą liczbą komet, a niektórzy z nich nie mieli żadnych komet. Na podstawie tych symulacji powiedziałbym, że tak jak zacząłem od stwierdzenia, wszystkie gwiazdy mogą mieć własną chmurę Oorta, ale wszystkie gwiazdy nie.