Jaka jest obecnie akceptowana teoria, dlaczego Merkury pomimo swojej wielkości ma podobną gęstość do Ziemi?

Według przeglądu strony NASA na temat Merkurego , mimo że planeta jest nieco większa od naszego Księżyca, jej gęstość wynosi około 98,4% ziemskiej. Ta wysoka gęstość sugeruje stosunkowo duży żelazny rdzeń (w porównaniu z resztą planety).

Ostatnie badania opublikowane w „NASA Antenna Cuts Mercury to Core, Solves 30 Year Mystery” (NASA, 2007) potwierdziły obecność stopionego rdzenia otoczonego płaszczem krzemianowym (przedstawionym na poniższej ilustracji (z artykułu):

Powstaje zatem pytanie, jaka jest obecnie przyjęta teoria, że ​​Merkury ma wciąż stopiony rdzeń i gęstość podobną do gęstości Ziemi?

Najbardziej popularną obecnie hipotezą jest to, że Merkurego uderzył duży impaktor, który usunął znaczną część jego płaszcza (uważam, że teoria ta została pierwotnie zaproponowana przez Cameron i Benz w 1987 r. , A teoria jakościowa nie zmieniła się bardzo wiele). W przypadku planet, które są blisko swoich gwiazd macierzystych (takich jak Merkury), zderzenie z ciałem wtórnym zachodzi prawdopodobnie z dużą prędkością z powodu szybkich prędkości orbity (> 40 km / s). Ponieważ jest to znacznie więcej niż prędkość ucieczki typowej skalistej planety (~ 10 km / s), materiał jest tracony z planety w tych zderzeniach. Zderzenie to jest bardziej prawdopodobne jako „pasące się”, ponieważ „bezpośrednie trafienia” są rzadkie, a zatem zewnętrzne części planety są preferencyjnie usuwane.

Ponieważ płaszcze planet skalistych składają się głównie z krzemianów, które mają mniejszą gęstość niż żelazo znajdujące się w ich rdzeniach, zderzenie prowadzi do przetrwania planety o wyższej średniej gęstości.