Co by się stało, gdyby ktoś miał teleskop i obserwował Betelgeuse, gdy przechodzi w supernową?

Czy ta osoba oślepłaby?

Detektory Neutrino i obfitość Neutrinów wykryłyby nadchodzący program widoczny na około 3 godziny przed jakimkolwiek widocznym znakiem, więc byłby czas na skierowanie określonych teleskopów, które mogłyby obsługiwać jasność w jego kierunku.

Jestem ciekawy, czy osoba z teleskopem skierowanym w tym kierunku miałaby nieprzyjemną niespodziankę. Czy społeczność naukowa byłaby rozsądna, aby nie ogłaszać masowej eksplozji gwiezdnej, dopóki nie będzie ona widoczna, aby uniknąć potencjalnych negatywnych skutków ze strony zbyt chętnych amatorów astronomii.

Zdaję sobie sprawę, że jest to głupie pytanie i może zbytnio zależeć od teleskopu, ale jestem ciekawy.

telescope amateur-observing supernova

— userLTK
źródło

„ Kiedy odejdzie ...” - Jest za 642,5 lat świetlnych, więc musiałaby już przejść supernową ponad 550 lat temu… Ale wiemy, co miałeś na myśli, a odpowiedź Marka jest w porządku, podobnie jak inne.

— Rob

@Rob Zależy od twojej ramki odniesienia;) ( en.wikipedia.org/wiki/Relativity_of_simultaneity )

— jpa

Odpowiedzi:

Nie, to nie będzie problem. Supernowe wcale nie są jak lampy błyskowe - rozjaśniają się przez wiele dni i znów ciemnieją. Oto kilka różnych krzywych światła zaczerpniętych z Wikipedii:

Wzrost jest szybki w skali astronomicznej - kilka rzędów wielkości w okresie około dziesięciu dni - ale bardzo powolny w skali człowieka. Amator patrząc na to nie zauważyłby żadnej znaczącej zmiany jasności, ale gdyby ta sama osoba wróciła kilka godzin później lub następnej nocy, zmiana byłaby bardzo widoczna.

O ile nam wiadomo, przyczyną jest to, że światło o maksymalnej jasności jest spowodowane emisjami z materiału zrzuconego przez eksplozję. Na przykład w SNe typu 1a większość światła pochodzi z rozpadu radioaktywnego ogromnej masy wyrzuconego niklu-56 (okres półtrwania 6 dni).

Artykuł w Wikipedii na temat supernowych jest całkiem dobry i opisuje to wszystko bardziej szczegółowo.

— Mark Olson
źródło

Ta odpowiedź wyjaśnia, że jasność wzrasta stopniowo, ale nie wydaje się odpowiadać na pytanie, czy osoba oglądająca Betelgeuse oślepłaby (chyba że jako odpowiedź uznamy „nie, to nie będzie problem”).

— JBentley,

Zauważ, że PO zapytał, czy będzie „nieprzyjemna niespodzianka” - odpowiedź brzmi: „Nie, nie byłoby niespodzianki”. Nie będziesz oślepiony, chyba że naprawdę chcesz. Oczywiście, jeśli wpatrywasz się w wystarczająco jasne światło za pomocą wystarczająco dużego teleskopu przez wystarczająco długi czas, możesz oślepić się jednym okiem - oczywiście musiałbyś to zrobić od nowa od drugiego. Nie wydaje mi się, żeby stanowiło to „niespodziankę”.

— Mark Olson

@JBentley Nie jest wystarczająco szybki i nie jest wystarczająco jasny, aby Cię oślepić.

— Florin Andrei,

@Mark Olson: Tak. OP prawie na pewno wyobraża sobie, że jest to jak lampa błyskowa aparatu (a może nuke?) „Nagle” gasnąca i patrzysz na tę lampę błyskową za pomocą swojego teleskopu. Ale nie jest.

— The_Sympathizer

Jeśli nalegasz na obserwowanie eksplodującej Betelgezy przy maksymalnej jasności, możesz potencjalnie uszkodzić oko. Pełna odpowiedź wkracza w sferę fizjologii. Tutaj omówię części astronomiczne:

$M \sim -17$ $d\simeq200\,\mathrm{pc}$

μ = 5 \log (d / p c) - 5 ≃ 6.5,

$\mu = 5\log(d/\mathrm{pc}) - 5 \simeq 6.5,$

m = M + μ ≃ - 10.5.

$m = M + \mu \simeq -10.5.$

$m_\odot = -26.7$ $\Delta m = 16.2$

f = 10^{Δ m / 2.5} ≃ 3 \times 10^{6}

$f = 10^{\Delta m/2.5} \simeq 3\times10^6$

$\theta_\mathrm{Sun} = 32$ $\theta_\mathrm{Bet} \sim$

$f$ $(\theta_\mathrm{Sun} / \theta_\mathrm{Bet})^2 \simeq 1000$ $\sim 3\,000$

$\sim 3\,000$

$m=-12.4$

Jednak, jak pisze Mark w swojej odpowiedzi, supernowe nie zwiększają swojej szczytowej jasności w ciągu kilku sekund, ale raczej w kwestiach dni (około pół mag dziennie), więc masz dużo czasu, aby odwrócić wzrok.

— pela
źródło

Nie jestem pewien, czy to właściwe obliczenie. Betelgeuse obejmuje tylko niewielki kąt, co oznacza, że gdy jest skupiona, całe jego światło jest skutecznie skupione na jednym punkcie na siatkówce, podczas gdy światło słoneczne jest rozproszone na danym obszarze. Byłbym zaskoczony, gdyby nie czyniło to niebezpiecznym podczas korzystania ze znacznie mniejszego teleskopu.

— Nathaniel,

Dodatkowo, ta odpowiedź zakłada, że jasność słońca jest minimalnym wymaganym do zaślepienia. Aby uzyskać pełną odpowiedź, prawdopodobnie powinniśmy rozważyć, ile jasności ludzkie oko może wytrzymać, nie będąc zaślepionym. Może się zdarzyć, że wystarczy znacznie mniejszy teleskop niż ten, który proponujesz.

— JBentley,

@Nanielski Tak, masz rację. Nie jestem pewien, jakie byłoby całkowicie poprawne podejście. Źródło punktowe - które widziane przez atmosferę rozciągałoby się na kilka sekund kwadratowych łuku - byłoby znacznie jaśniejsze, ale uszkadzało tylko niewielką część twojego oka.

— pela,

@JBentley To prawda, to założenie. Ale biorąc pod uwagę, że może rzeczywiście spojrzeć na Słońce w ciągu krótkiego czasu bez trwałego uszkodzenia oka, myślę, że sprawia, że ten próg w porządku, przynajmniej na zamówienie-of-wielkości szacunkowych.

— pela,

Redagowałem, aby uwzględnić te bardzo istotne komentarze.

— pela

Jasność zmienia się odwrotnie do kwadratu odległości. Betelgeuse znajduje się w odległości około 642,5 lat świetlnych i ma pozorną wielkość 0,42. Moje pojęcie o pozornej jasności jest nieco niepewne, ale wierzę, że gdyby stało się milion razy jaśniejsze, mogłoby mieć pozorną jasność około -14,5 lub więcej, co jest bardziej podobne do jasności Księżyca niż Słońca.

Biorąc pod uwagę dużą odległość, spadek jasności spowodowany odległością oraz niezliczone ilości pyłu i gazu między ziemią a Betelgeuse, myślę, że prawdopodobnie wszystko będzie dobrze. Możesz być oszołomiony jego jasnością - wyobrażam sobie trochę to, jak patrzenie na żarówkę - ale wątpię, aby spowodowałoby to jakąkolwiek fizyczną krzywdę.

EDYCJA: Mam nadzieję, że brzmi tutaj prawdziwy astronom. Nie jestem pewien, jakiego rodzaju supernowych moglibyśmy oczekiwać od Betelgeuse, ale najwyraźniej supernowe (supernowe?) Mogą osiągnąć teoretyczną jasność równą 5 bilionom słońc!

— S. Imp
źródło

Czy to ważne, że jasność porównywalna z księżycem zostanie skoncentrowana w punkcie wielkości gwiazdy?

— Barmar,

Nie jestem uprawniony do powiedzenia. Spekuluję, że jego intensywność zostanie nieco rozproszona przez cały pył i gaz między nami a Betelgeuse - jest to 640 lat świetlnych stąd. Z drugiej strony księżyc wygląda wyjątkowo jasno w moim własnym teleskopie. Wystarczająco jasne, aby nieco oślepić oczy.

— S. Imp

Zakładałem, że już uwzględniłeś dyfuzję w swoim oszacowaniu pozornej wielkości.

— Barmar,

Moje obliczenia były proste. Po prostu założyłem, że Betelgeuse może zwiększyć jasność o milion, i przekonwertowałem ten wzrost na pozorną wielkość. Sprawdź trzeci akapit tutaj . Tego rodzaju pomijanie skomplikowanych obliczeń dyfuzyjnych przez założenie, że dyfuzja nie zmieni się, jeśli coś stanie się jaśniejsze.

— S. Imp

To wydaje się rozsądnym założeniem dla takich ogólnych szacunków. W rzeczywistości dyfuzja prawdopodobnie zależy od długości fali światła, którą zakładam, że zmienia się podczas supernowej. Ale jeśli mamy do czynienia tylko z rzędami wielkości, prawdopodobnie nie ma to znaczenia.

— Barmar,