Czy jest jakiś sposób, aby planeta krążąca wokół czerwonego karła w strefie mieszkalnej nie mogła zostać zablokowana?

13

Czy jest jakiś sposób na uniknięcie pływowego blokowania planety krążącej wokół czerwonego karła w strefie zamieszkania?

Na przykład, czy planeta o kącie nachylenia 90 ° i dużym księżycu może uniknąć takiej sytuacji?

— Soba
źródło

6

Tak: Ma planetę towarzyszącą lub zbyt duży księżyc, z dwoma ciałami krążącymi wokół wspólnego środka masy (podobnie jak Ziemia i Księżyc). Mogą być przypieczętowani względem siebie, ale nie mogą być przypieczętowani względem swojej gwiazdy.

— PMar
źródło

2

Czy możesz podać jakieś dowody, dlaczego miałoby to działać? Dlaczego nie może być tak, że każde ciało najpierw zostaje zablokowane pływowo gwiazdą, uniemożliwiając w ten sposób planetom wzajemne zamknięcie się?

— HDE 226868

5

Nie wierzę, że ta odpowiedź zasługuje na najlepszą odpowiedź. Nie próbuje weryfikować ani cytować odniesień do swoich instrukcji. W końcu każdy może powiedzieć coś w Internecie. Wolałbym więcej dowodów na powyższe stwierdzenia.

— zefir

@ JDługosz Iván nie może jeszcze edytować.

— Tim

Myślałem, że każdy może edytować; po prostu trafia do kolejki recenzji.

— JDługosz

14

Leconte i in. (2015) zasugerował, że obecność atmosfery może zapobiec lub przynajmniej spowolnić blokowanie pływów. Gwiazda powinna wywierać dwa osobne momenty: jeden na atmosferę i jeden na ciało stałe planety: gdzie

{T.}_{za} = - \frac{3)}{2)} {K.}_{za} b_{za} (2) ω - 2) n), {T.}_{sol} = - \frac{3)}{2)} {K.}_{sol} b_{sol} (2) ω - 2) n)

$T_a=-\frac{3}{2}K_ab_a(2\omega-2n),\quad T_g=-\frac{3}{2}K_gb_g(2\omega-2n)$

dla masy gwiazdowej

, promienia planetarnego

, średniej gęstości

, pół-dużej osi

, średniego ruchu

, prędkości obrotowej

i reakcji na momenty

i

. Te dwa momenty obrotowe mogą być równe, a zakładając, że atmosfera przenosi pewien moment pędu na powierzchnię planety, może to zapobiec zablokowaniu pływów. Istnieje kilka równowagi, przy których może to nastąpić:

{K.}_{za} \equiv \frac{3) {M.}_{*} R_{p}^{3)}}{5 \bar{ρ} {za}^{3)}}, {K.}_{sol} \equiv \frac{sol {M.}_{*} R_{p}^{5}}{{za}^{6}}

$K_a\equiv\frac{3M_*R_p^3}{5\bar{\rho}a^3},\quad K_g\equiv\frac{GM_*R_p^5}{a^6}$

M_{*}

$M_*$

R_{p}

$R_p$

ρ

$\rho$

a

$a$

n

$n$

ω

$\omega$

b_{a}

$b_a$

b_{g}

$b_g$

— HDE 226868
źródło

Czy mylę się, twierdząc, że to bardzo prawdopodobne dzieje się na Wenus?

— userLTK

5

Bardziej prawdopodobnym przypadkiem jest w rzeczywistości rezonans na orbicie spinowej, który nie jest równy 1: 1, ale jest wielokrotnością o połowę nieparzystą, jak przypadek 3: 2 naszego własnego Merkurego. Mając mimośrodowość na orbicie sprzyja tej sytuacji.

Chciałem napisać to na Worldbuilding.SE, ale nie znalazłem wystarczającej liczby referencji. Ale zobacz ten film .

— JDługosz
źródło

bardzo ekscytujące wideo. Powinieneś opublikować tę informację na WB, co jeśli nie spojrzałbym tutaj?

— MolbOrg,

Rtęć jest świetnym przykładem i wokół czerwonego karła z krótszym okresem orbitalnym (jak 11-dniowy okres proxima centauri b), z orbitą rtęci, która wynosiłaby 264 godziny słońca, 264 godziny nocy. Nie idealny, ale szczęśliwy środek między 12 godzinami słonecznego światła Ziemi a kilkoma miesiącami Merkurego.

— userLTK