Dlaczego większość księżycowych Maria znajduje się po widocznej stronie?

Czy jest jakiś powód, dla którego Ziemska strona Księżyca ma ogromne równiny i góry, podczas gdy druga strona zawiera tylko kilka małych w największych kraterach?

Dwie półkule mają wyraźnie odmienny wygląd, a ich bliski brzeg pokryty jest wieloma, dużymi mariami (łac. „Morza”, ponieważ pierwsi astronomowie błędnie sądzili, że równiny te są morzami księżycowej wody). Daleka strona ma zniszczony, gęsto kraterowany wygląd z niewielką ilością marii. Tylko 1% powierzchni po drugiej stronie pokrywa Maria, w porównaniu do 31,2% po stronie pobliskiej.

Jedno z powszechnie przyjętych wyjaśnień tej różnicy dotyczy wyższego stężenia pierwiastków wytwarzających ciepło na półkuli bocznej, jak wykazano w mapach geochemicznych uzyskanych ze spektrometru promieniowania gamma Lunar Prospector. Podczas gdy inne czynniki, takie jak wzniesienie powierzchni i grubość skorupy, mogą również wpływać na miejsce erupcji bazaltów, nie wyjaśniają one, dlaczego zlewnia bieguna południowego bieguna południowego Aitken (która zawiera najniższe wzniesienia Księżyca i posiada cienką skorupę) nie była tak aktywna wulkanicznie jak Oceanus Procellarum po stronie pobliskiej.

Zaproponowano również, że różnice między dwiema półkulami mogły być spowodowane zderzeniem z mniejszym księżycem towarzyszącym, który również powstał w wyniku zderzenia z Theią. W tym modelu uderzenie doprowadziło do powstania akrecji, a nie krateru, przyczyniając się do powstania półkulistej warstwy zasięgu i grubości, która może być zgodna z wymiarami odległych wyżyn.

Chociaż druga strona ma bardziej widoczne kratery, dzieje się tak z powodu działania lawy lawy księżycowej, która pokrywa i zaciemnia kratery, a nie efektu osłony przed Ziemią. NASA oblicza, że ​​Ziemia zasłania tylko około 4 stopni kwadratowych z 41 000 stopni kwadratowych nieba widzianego z księżyca. „To sprawia, że ​​Ziemia jest nieistotna jako tarcza dla Księżyca. [...] Prawdopodobnie każda strona Księżyca otrzymała taką samą liczbę uderzeń, ale ponowne pojawienie się lawy powoduje mniej kraterów widocznych z boku niż z drugiej strony, mimo że obie strony otrzymały taką samą liczbę uderzeń. ”

Ze strony wikipedii i innego źródła .

EDYCJA: aby zakończyć odpowiedź.

Ze statku kosmicznego krążącego wokół Księżyca stwierdzono, że środek masy Księżyca jest przesunięty w kierunku Ziemi. Wyjaśnienie rozmieszczenia mórz stwierdza, że ​​jądro księżyca, esteosfera i płaszcz znajdują się poza środkiem, podczas gdy skorupa nie jest - więc skorupa jest grubsza po drugiej stronie (patrz rysunek). W ten sposób bazalt łatwiej docierałby do powierzchni po bliższej stronie z powodu cieńszej skorupy (do 60 km po bokach, 100 km daleko) niż po drugiej stronie.

Z tego źródła .

To w dużej mierze spekulacje z mojej strony; weź to z ziarnem soli wielkości Księżyca.

Z jakiegokolwiek powodu masa Księżyca rozkłada się nierównomiernie; zobacz odpowiedź Py-sera na kilka wiarygodnych wyjaśnień.

Obrót Księżyca jest zablokowany pływowo, więc jedna strona zawsze zwrócona jest w stronę Ziemi. Biorąc pod uwagę ten fakt, zasadniczo orientacja Księżyca może być dowolna - ale rzeczywista orientacja jest kontrolowana przez nierównomierne przyciąganie grawitacji Ziemi na Księżyc.

Więc nie jest tak, że strona bliższa ma więcej marii, ponieważ jest to strona bliższa. Raczej jest blisko, ponieważ ma więcej marii (i ze względu na koncentracje masy związane z marią). Gdyby orientacja była przesunięta o, powiedzmy, o 90 ° od obecnej, byłaby to niestabilna konfiguracja i stopniowo obracałaby się (być może kołysząc się przez chwilę), aż powróciłaby do czegoś w rodzaju obecnej, bardziej stabilnej konfiguracji .

Dzikie spekulacje: Domyślam się, że orientacja 180 ° od obecnego, ze Maria stoi z dala od Ziemi, byłoby również stabilny.

(Ta odpowiedź byłaby lepsza, gdyby zawierała kilka rzeczywistych liczb, ale ich nie mam).