Różnica między pełnym a krótkim poleceniem

Czy istnieje praktyczna różnica między używaniem

:e

:edit

Z wyjątkiem czytelności, która ma sens w używaniu mapowania :edit, ponieważ jest bardziej wyraźna.

Czy jest między nimi jakaś różnica?

Uwaga: Dotyczy to również wszystkich innych poleceń.

command-line

— nobe4
źródło

Krótkie polecenia traktuję jako wygodę z linii poleceń. I zawsze używać pełnej nazwy poleceń w skryptach. To frustrujące, gdy krótkie wtyczki są używane we wtyczkach. Utrudnia to grepowanie / przeszukiwanie skryptów.

— Tommy A

Jak mówi @TommyA. Następujące fragmenty: setl nobl bt=nofile noswf, setl ma ff=unix noro, setl ro noma nomod. Czy możesz szybko powiedzieć, co oni robią? Spójrz na netrwźródła, aby uzyskać więcej inspiracji. :)

— Sato Katsura

Nie ma rzeczywistej różnicy, ale :h usr_20.txtmożna przeczytać:

Zaleca się, aby w skryptach Vima wpisać pełną nazwę polecenia. Ułatwia to ponowne czytanie przy późniejszych zmianach. Z wyjątkiem niektórych często używanych poleceń, takich jak :w( :write) i :r( :read).

Szczególnie mylące jest to :end, co może oznaczać :endif, :endwhilelub :endfunction. Dlatego zawsze używaj pełnej nazwy.

Więc poleciłbym postępować zgodnie z dokumentem i użyć długiej nazwy.

I kolejny akapit interesujący o krótkich nazwach:

Jak krótkie może być polecenie? Jest 26 liter i wiele innych poleceń. Na przykład :setrównież zaczyna się od :s, ale :snie uruchamia :set polecenia. Zamiast tego :setmożna skrócić do :se.

Gdy krótsza forma polecenia może być użyta dla dwóch poleceń, oznacza to tylko jedno z nich. Nie ma logiki, za którą trzeba się ich uczyć. W plikach pomocy wymieniono najkrótszą formę, która działa.

— statox
źródło

Weź również pod uwagę :endfun. Kto by chciał czegoś takiego.

— Sato Katsura

To byłoby naprawdę okropne :-)

— statox