Najprostszy sposób na uruchomienie Vima w trybie prywatnym

Chcę móc łatwo uruchomić Vima w trybie prywatnym. Zdefiniujmy tryb prywatny jako taki, który wykorzystuje ten zestaw poleceń:

set history=0
set nobackup
set nomodeline
set noshelltemp
set noswapfile
set noundofile
set nowritebackup
set secure
set viminfo=""

Daj mi znać, jeśli możesz wymyślić jakieś dodatkowe polecenia odpowiednie dla trybu prywatnego.

Chodzi o to, że nie mogę wymyślić żadnego krótkiego i łatwego sposobu na rozpoczęcie Vima z tą konfiguracją.

Oto kilka pomysłów, które wpadłem na pomysł:

1. Załaduj .vimrcprivate zamiast .vimrc

   Możesz po prostu umieścić wszystkie niezbędne polecenia w .vimrcprivate i uruchomić Vima w następujący sposób:

   vim -u .vimrcprivate
   

2. Zdefiniuj i wywołaj Private()funkcję

   Kolejny pomysł dodaj taki kod do swojego .vimrc:

   function Private()
       " set of commands here
   endfunction
   

   i wtedy możesz uruchomić Vima w trybie prywatnym, takim jak ten:

    vim -c 'call Private()'
   

3. Użyj zmiennej, aby uruchomić konfigurację swoich poleceń

   Jest dość podobny do drugiego rozwiązania. Poprostu dodaj

   if exists('privatemode')
       " set of commands here
   endif
   

   do twojego .vimrc, a następnie uruchom Vima używając

   vim -c 'let privatemode=1'
   

   który nie jest ani mądry, ani krótki.

4. Dodaj alias do pliku .bashrc (lub dowolnego innego pliku. * Rc używanego przez powłokę)

   Na przykład:

   alias vimprivate="vim +\"set history=0\" +\"set nobackup\" +\"set nomodeline\"\
       +\"set noshelltemp\" +\"set noswapfile\" +\"set noundofile\"\ 
       +\"set nowritebackup\" +\"set secure\" +\"set viminfo=\"\"\""
   

   co jest okropne. Nie podoba mi się

5. Użyj zmiennej środowiskowej

   Po prostu uruchom VIM_PRIVATE=1 vimi dodaj

   if $VIM_PRIVATE
       " set of commands here
   endif
   

   do twojego .vimrc.

6. Trochę magii (z komentarza Carpetsmoker w tym wątku )

   Carpetsmoker mówi w tym komentarzu, że

   Nie polecałbym używania osobnego pliku vimrc, z prostego powodu, że tak łatwo go zapomnieć. Coś takiego jak ten autocmd: au BufRead * if &cryptmethod != "" | setlocal nobackup noundofile ... | endifpowinien zrobić dla ciebie magię i nie można tego zapomnieć.

   Jednak nie mam pojęcia jak to działa magia jeszcze .

Masz jakiś pomysł?

Rozwiązaniem idealnym byłoby vim -privatealbo vim +Privatejednakże:

• Jestem pewien, że nie możesz dodać własnych niestandardowych opcji wiersza poleceń, takich jak -private.
• jeśli chodzi o +Privateto, nie mogłem go znaleźć w Internecie.

Cóż, trochę spóźniony, ale w odpowiedzi na:

6. Trochę magii (z komentarza Carpetsmoker w tym wątku)

Moją ogólną ideą było to, że zawsze chcesz uruchomić „tryb prywatny”, jeśli używasz zaszyfrowanego pliku, więc ta komenda automatyczna zrobi to za Ciebie:

au BufRead * if &key!= ""
    \ | setlocal history=0 nobackup nomodeline noshelltemp noswapfile noundofile nowritebackup secure viminfo=""
    \ | endif

Zasadniczo za każdym razem, gdy plik jest odczytywany z dysku, sprawdza, czy keyustawienie jest ustawione (w tym miejscu jest przechowywane hasło), a jeśli tak, to ustawia ustawienia. Zobacz :help autocommandogólny przegląd działania automatycznych poleceń.

Zaletą tego jest to, że nie można zapomnieć o użyciu.

Oczywiście wymaga to zaszyfrowania pliku. Jeśli tak nie jest, nic się nie dzieje. Ale nie wszystko zostało utracone, możemy użyć nazwy pliku, aby wskazać, że plik jest prywatny, na przykład:

au BufRead *.private setlocal ...

Oznaczałoby wszystkie pliki kończące się .privatejako takie.

Jeśli chcesz losowo otwierać pliki w trybie „prywatnym”, polecam użycie prostego aliasu powłoki, np .:

alias vimprivate='vim -c "source ~/.vim/private"

I ~/.vim/privatezawierałby:

setlocal history=0 nobackup nomodeline noshelltemp noswapfile noundofile nowritebackup secure viminfo=""

Dlaczego nie -u? W ten sposób masz własne ustawienia i ustawienia „prywatne”. Możesz także połączyć te dwa z:

au BufRead * if &key!= "" | source ~/.vim/private | endif

Zgodnie z dokumentacją Vima ( :help -c) może być maksymalnie 10 +{command}, -c {command}a -S {file}argumenty opcji łączone przy uruchamianiu Vima, a wykonują one _ po_ odczytaniu pierwszego pliku.

Ta --cmd {command}opcja umożliwia wykonanie dodatkowych 10 poleceń przed przetworzeniem dowolnego pliku vimrc, ale należy pamiętać, że vimrc może zastąpić wszelkie ustawienia.

Dlatego wolę ustawić opcje Vima wcześniej i unikać jakiejkolwiek potrzeby zmiennych środowiskowych lub logiki skryptowej. Ponadto wtyczki mogą robić podejrzane rzeczy, więc lepiej nie ładować żadnych.

Najbezpieczniejszą metodą wywoływania, jaką mogę wymyślić, jest użycie aliasów ~/.bashrcz prostym i konkretnym plikiem vimrcprivate:

# Secure Vim
alias vimsec="vim -N -n -i NONE -u ~/.vimrcprivate"
alias gvimsec="g$(alias vimsec | sed -e "s/-u/-U/" -e "s/\(.*\)'\(.*\)'/\2/")"