Czy jest jakiś powód, aby odejść od fstab w systemie systemd?

Korzystam z systemu Arch Linux, co oznacza systemd.

W systemd są natywne pliki jednostek dla punktów montowania, z rozszerzeniem .mount. Zawsze używałem /etc/fstab, co nigdy nie przysparzało mi problemów, ponieważ systemd po prostu zbiera informacje z tego. Ale teraz, gdy faktycznie przeczytałem dokumentację, zastanawiam się, czy powinienem przejść na rodzime pliki jednostek systemowych.

Arch Wiki sugeruje, że nie ma żadnych korzyści, ponieważ mówi, aby wypełnić fstabw przewodniku dla początkujących.

systemowe punkty montowania obsługują bardziej elastyczną konfigurację co najmniej kiedy należy zamontować każdy punkt. Czasami jest to przydatne w naprawdę skomplikowanych problemach z podłączeniami sieciowymi itp.

Zasadniczo używasz fstab, chyba że utkniesz w konfigurowaniu skomplikowanych zachowań (jeśli kiedykolwiek tak zrobisz), a następnie spróbuj znaleźć systemowe rozwiązanie.

Od man systemd.mountsiebie:

fstab

Jednostki montowania można skonfigurować za pomocą plików jednostek lub pliku / etc / fstab (szczegółowe informacje znajdują się w fstab (5)). Podłączenia wymienione w / etc / fstab zostaną dynamicznie przekształcone w jednostki macierzyste podczas rozruchu i po ponownym załadowaniu konfiguracji menedżera systemu. Ogólnie rzecz biorąc, preferowanym podejściem jest konfiguracja punktów montowania przez / etc / fstab. Zobacz systemd-fstab-generator (8), aby uzyskać szczegółowe informacje na temat konwersji.

Zauważ, że niektóre funkcje są zaimplementowane tylko dla fstab. Na przykład, gdy systemd w initrd jest używany do montowania systemu plików / usr oraz systemu plików /. systemd w initrd czyta etc / fstab na / i szuka wpisu dla / usr.

Pozwala także używać mount /mountpointręcznie. systemdjest na ogół szczęśliwy, że możesz to zrobić, np. zaktualizuje status jednostki montowania po odmontowaniu lub zamontowaniu systemu plików.