Czy w skryptach partx jest lepszy niż fdisk do odczytu tablicy partycji?

Mam kilka skryptów, które korzystały z danych wyjściowych polecenia „fdisk -l”, awarie w różnych wersjach systemu Linux, ponieważ dane wyjściowe programu fdisk różnią się nieznacznie.

Polecenie „partx --show” wydaje się być standardem w większości systemów (spakowane wraz z fdisk).

Jeśli przekonwertuję skrypty, aby przeanalizować dane wyjściowe „partx --show”, czy te skrypty będą działały lepiej z czasem? Czy twoje skrypty korzystające z partx były stabilne lub przenośne we wszystkich wydaniach?

Sugerowałbym zamiast jednego z nich, użycie sfdiskinnej części util-linux. Dlaczego? Strona podręcznika sfdisk mówi wprost, że jest to „narzędzie skryptowe do partycjonowania dowolnego urządzenia blokowego”, więc oczekiwałbym, że jego wyjście będzie stabilne. (I AFAIK, -dwyjście było stabilne przez długi czas).

Jeśli piszesz skrypt powłoki, -dwynik jest prawdopodobnie najłatwiejszy do przeanalizowania. Możesz także użyć -li, -oaby wybrać określone kolumny. Jeśli piszesz jakiś inny skrypt (Perl, Python itp.) I posiadasz nowy wystarczająco użyteczny linux ( około połowy 2015 r. ), Wtedy -Jotrzymasz JSON.