Czy istnieje powód, dla którego pierwszy element tablicy Zsh jest indeksowany przez 1 zamiast 0?

Z mojego doświadczenia z nowoczesnymi językami programowania i skryptów, uważam, że większość programistów jest przyzwyczajona do określania pierwszego elementu tablicy przez 0 jako indeksu.
Czy korzystanie z 1 ma jakieś istotne zalety ?

Jestem pewien, że słyszałem, że więcej języków innych niż Zsh zachowuje się podobnie do tablic; jest to dla mnie w porządku, ponieważ jest równie wygodne.
Jednakże, ponieważ wszystkie wcześniej wydane i szeroko używane języki skryptowe powłoki, takie jak ksh i bash, używają 0, dlaczego ktoś miałby zmienić ten wspólny „standard”?

Moja bezpośrednia odpowiedź na moje pytanie brzmiałaby „oczywiście nie”;
wtedy jedynym wyjaśnieniem, które mogę wymyślić w odniesieniu do tej „ekskluzywnej funkcji” dla powłok, byłoby „ po prostu zrobili to, aby pokazać nieco więcej swojej fajnej powłoki ”.

Nie znam jednak ani Zsh, ani jego historii i istnieje duża szansa, że ​​moja trywialna teoria na ten temat nie ma żadnego sensu.

Czy jest na to wyjaśnienie? A może to po prostu z osobistego gustu?

• Praktycznie wszystkie tablice powłoki (Bourne, csh, tcsh, fish, rc, es, yash) zaczynają się od 1. ksh jest jedynym wyjątkiem, jaki znam (bash właśnie skopiował ksh).
• Większość języków tłumaczeń w czasie (na początku lat 90.): awk, tclco najmniej, i narzędzia zazwyczaj używane z powłoki ( cut -f1-3, head -n 3, sort -k1,3, cal 1 2015, comm -1) zaczynają się od 1. sed, ed, viliczba ich linie od 1 ...
• zsh bierze to, co najlepsze z powłoki Bourne'a i csh. Macierz powłoki Bourne $@zaczyna się od 1. zsh jest zgodny z obsługą $@(jak w Bourne) lub $argv(jak w csh). Zobacz, jak to jest mylące, w kshktórym ${@:0:1}nie daje pierwszy pozycyjny parametr dla instancji.
• Powłoka jest narzędziem użytkownika, zanim stała się językiem programowania. Dla większości użytkowników sensowne jest posiadanie pierwszego elementu $a[1]. Oznacza to również, że liczba elementów jest taka sama jak ostatni indeks (w Zsh, podobnie jak w większości innych powłok z wyjątkiem ksh, tablice nie są rzadkie).
• a[1]dla pierwszego elementu jest zgodny z a[-1]ostatnim.

IMO powinno raczej postawić pytanie: co wpadło do głowy Davida Korna, aby jego tablice zaczynały się od zera?

Myślę, że najbardziej prawdopodobną odpowiedzią jest wbudowana odwrotna tablica zsh

Jeśli masz tablicę z 4 elementami, powiedzmy myvar=(1 2 3 4)i chcesz uzyskać dostęp do czwartego elementu print $myvar[4], prawda?

Jeśli jednak chcesz utworzyć pętlę, która będzie wyświetlać listę elementów wewnątrz tej tablicy wstecz, wystarczy użyć ujemnych indeksów:

print $myvar[-1]   # will print 4
print $myvar[-2]   # will print 3
print $myvar[-3]   # will print 2
print $myvar[-4]   # will print 1

To powinno wyjaśnić, ponieważ zaczynając od zera, nie osiągniesz jednego z tych elementów, ponieważ nie ma go -0.

Drugim powodem tego jest prawdopodobnie kod C związany ze zmiennymi na zsh używa intlub double intdefiniuje indeksy tablic, a ponieważ używa dopełnienia Two do reprezentowania liczb ujemnych, nie ma możliwości reprezentacji -0( zero z podpisem ), tak jak można to zrobić na liczbach zmiennoprzecinkowych zmienne punktowe.

Jeśli naprawdę jesteś przyzwyczajony do indeksów zaczynających się od 0, sugeruję skorzystanie z KSH_ARRAYSopcji, aby to naprawić.

I biorąc pod uwagę komentarz @cuonglm, cshfunkcje zaimplementowane zshzostały wyjaśnione tutaj . Wydaje się, że nie jest to powód historyczny, ale sposób na zapewnienie komfortowego środowiska pracy dla tych, którzy są przyzwyczajenicsh