Różnica między rozmiarem bloku a rozmiarem klastra

Mam pytanie dotyczące rozmiaru bloku i rozmiaru klastra. W odniesieniu do tego, co o tym przeczytałem, zakładam, co następuje:

• Rozmiar bloku to fizyczny rozmiar bloku, w większości 512 bajtów. Nie ma sposobu, aby to zmienić.
• Rozmiar klastra to minimalny rozmiar bloku odczytywanego i zapisywalnego przez system operacyjny. Jeśli utworzę nowy system plików, np. Ext3, mogę określić ten minimalny rozmiar bloku za pomocą przełącznika -b. Prawie wszystkie programy, takie jak dumpe2fs, mke2fs używają rozmiaru bloku jako nazwy rozmiaru klastra.

Jeśli mam następujące dane wyjściowe:

$ stat test
File: `test'
Size: 13            Blocks: 4          IO Block: 2048   regular file
Device: 700h/1792d  Inode: 15          Links: 1

Czy to prawda, że ​​rozmiar jest rzeczywistą przestrzenią w bajtach, bloki są fizycznie używanymi blokami (512 bajtów na każdy), a blok IO odnosi się do rozmiaru bloku określonego podczas tworzenia FS?

Myślę, że jesteś zdezorientowany, być może dlatego, że przeczytałeś kilka dokumentów, które używają innej terminologii. Terminy takie jak „rozmiar bloku” i „rozmiar klastra” nie mają uniwersalnego znaczenia, nawet w kontekście literatury systemu plików.

Systemy plików

W przypadku ext2 lub ext3 sytuacja jest stosunkowo prosta: każdy plik zajmuje pewną liczbę bloków . Wszystkie bloki w danym systemie plików mają ten sam rozmiar, zwykle jeden z 1024, 2048 lub 4096 bajtów. Plik¹, którego rozmiar zawiera się między N blokami plus jeden bajt i N + 1 bloków, zajmuje N + 1 bloków. Ten rozmiar bloku określa się za pomocą mke2fs -b. Nie ma osobnego pojęcia klastrów.

System plików FAT używany w szczególności w MS-DOS i we wczesnych wersjach systemu Windows ma podobnie prosty przydział miejsca. Co ext2 wywołuje bloki, FAT wywołuje klastry ; koncepcja jest taka sama.

Niektóre systemy plików mają bardziej wyrafinowany schemat alokacji: mają bloki o stałym rozmiarze, ale mogą używać tego samego bloku do przechowywania ostatnich kilku bajtów więcej niż jednego pliku. Jest to znane jako subalokacja bloków ; Reiserfs i Btrfs robią to, ale nie ext3, a nawet ext4.

Narzędzia

Narzędzia uniksowe często używają słowa „blok”, aby oznaczać jednostkę o dowolnym rozmiarze, zwykle 512 bajtów lub 1kB. To użycie nie jest powiązane z żadnym konkretnym systemem plików ani sprzętem dyskowym. Historycznie blok 512B powstał, ponieważ dyski i systemy plików w tym czasie często działały w porcjach 512B, ale współczesne użycie jest po prostu arbitralne. Tradycyjne narzędzia i interfejsy uniksowe nadal używają czasami bloków 512B, choć obecnie preferowane są bloki 1kB . Musisz sprawdzić dokumentację każdego narzędzia, aby dowiedzieć się, jakiego rozmiaru bloku używa (niektóre mają przełącznik, np. du -BLub df -Bw systemie Linux).

W GNU / Linux statużyteczności, blocksliczba jest liczbą bloków 512B używanych przez plik. Liczba IO Blockta jest preferowanym rozmiarem pliku wejściowego / wyjściowego, co w zasadzie nie jest powiązane, ale zwykle wskazuje na wielkość bloku podstawowego systemu plików (lub rozmiar klastra, jeśli tak chcesz go nazwać). Tutaj masz 13-bajtowy plik, który zajmuje jeden blok w systemie plików ext3 o rozmiarze bloku 2048; dlatego plik zajmuje 4 512-bajtowe jednostki (zwane „blokami” przez stat).

Dyski

Większość dysków ma interfejs, który pokazuje dysk jako wiązkę sektorów . Dysk może zapisywać lub odczytywać cały sektor, a nie pojedyncze bity lub bajty. Większość dysków twardych ma sektory 512-bajtowe, chociaż dyski sektorowe 4kB zaczęły pojawiać się kilka lat temu.

Rozmiar sektora dyskowego nie jest bezpośrednio związany z rozmiarem bloku systemu plików, ale lepsza wydajność ma blok zawierający całą liczbę sektorów.

¹ _{Wyjątek: rzadkie pliki oszczędzają miejsce.}