Do którego katalogu należy zainstalować programy w systemie Linux?

Chcę zainstalować program w systemie Linux i uruchomić go jako demona. (Team Speak 3 w tym przypadku, ale pytanie ma charakter ogólny). Nie ma pakietu, tylko binarne pliki binarne. Gdzie w strukturze katalogów powinienem umieścić taki program zgodnie z konwencją?

W Internecie odkryłem, że / opt jest dla „opcjonalnych aplikacji dodatków”, podczas gdy / usr jest dla „programów użytkownika”. Znalazłem jeden samouczek sugerujący / opt, podczas gdy drugi sugerował / usr.

Który z nich jest „bardziej poprawny”?

„Poprawniejsze” zależy od twojej dystrybucji. Powinieneś sprawdzić wytyczne dystrybucji, gdzie umieścić oprogramowanie, które nie jest zarządzane przez menedżera pakietów (często /usr/local) LUB jak stworzyć dla niego własny pakiet.

Jak powiedziałeś, TeamSpeak po prostu umieścił wszystko w jednym folderze (i reorganizacja może nie być łatwa), tak /opt/jest prawdopodobnie najlepszy.

(Ale na przykład w Archlinuxie menedżer pakietów może tam zainstalować, więc nadal chciałbym zainstalować PKGBUILD /opt.)

Również dystrybucje zwykle starają się postępować zgodnie ze standardem hierarchii systemu plików , więc tutaj należy szukać bardziej ogólnej konwencji.

Jeśli będziesz kompilować własne oprogramowanie, ostatecznie kontrolujesz lokalizację instalacji. Zgodnie z konwencją oprogramowanie kompilowane i instalowane ręcznie (nie za pomocą menedżera pakietów, np. Apt, yum, pacman) jest instalowane w /usr/local. Niektóre pakiety (programy) utworzą wewnątrz podkatalog, w /usr/localktórym będą przechowywane wszystkie odpowiednie pliki, takie jak /usr/local/openssl. Inne pakiety zainstalują niezbędne pliki w istniejących katalogach, takich jak /usr/local/sbini /usr/local/etc. Są to po prostu domyślne lokalizacje, które można zmienić podczas kompilacji.

Podczas kompilowania oprogramowania lokalizację instalacji można określić, korzystając z --prefix=opcji podczas działania ./configure. Zdecydowanie zaleca się sprawdzenie wszystkich dostępnych opcji pakietu poprzez uruchomienie $ ./configure --help | less. Ponadto przeglądanie dokumentów INSTALL i README dostarczonych z pakietem jest dobrym pomysłem. Zazwyczaj zawierają instrukcje instalacji i informacje o zależnościach specyficzne dla pakietu.

Należy również zauważyć, że chociaż możesz przechowywać oprogramowanie w dowolnym miejscu, zgodnie z FHS , kod źródłowy dla oprogramowania zainstalowanego lokalnie powinien być przechowywany w obszarze /usr/local/src Standaryzacja, w którym przechowujesz drzewa źródłowe, pozwoli ci łatwo zlokalizować drzewo, jeśli chcesz skopiować zapas plik konfiguracyjny lub binarny. Mimo że niektóre pakiety go używają, kodu źródłowego nie należy przechowywać, /usr/srcponieważ jest on przeznaczony dla oprogramowania systemowego, takiego jak jądro.

Wreszcie musisz upewnić się, że miejsce instalacji jest uwzględnione w twoim $PATH. Jeśli zdecydujesz się zainstalować pakiet, /optale nie ma go w $PATHpowłoce, nie znajdziesz plików wykonywalnych i będziesz musiał użyć bezwzględnej ścieżki, aby wywołać swoje programy. Oto kilka świetnych dyskusji z AU na temat konfiguracji twojego$PATH

Dodatkowe czytanie: man hier

Linux Standard Base , a standard hierarchii systemu plików są prawdopodobnie standardy, gdzie i jak należy zainstalować oprogramowanie w systemie Linux i sugeruje umieszczenie oprogramowania, które nie są zawarte w dystrybucji albo w /optlub /usr/local/czy raczej w nim podkatalogi ( /opt/<package> /opt/<provider> /usr/local/bin).

Najlepszą praktyką jest konwertowanie pobieranego oprogramowania na instalowalny pakiet oprogramowania natywny dla Twojej dystrybucji, na przykład formaty dpkg lub rpm. Ułatwi to raportowanie, aktualizację i czyste usuwanie oprogramowania.

Pliki binarne przechodzą do binfolderu według wspólnych konwencji. To, jak zorganizujesz strukturę pakietu, zależy od ciebie. Mogę pomyśleć, /opt/<prog_name>/czy jest to tylko lista plików binarnych.

Miałem to samo pytanie podczas instalowania Eclipse za pomocą instalatora Eclipse.

Zauważyłem, że Gimp, Perl i Vim są zainstalowane w /usr/sharefolderze i postanowiłem je tam zainstalować.

Istnieją dwa sposoby instalowania programów w zależności od sposobu ich pakowania.

1. Przez menedżera oprogramowania (apt, synaptic, Gdebi itp.) - program ma postać pakietu, zwykle .deb lub rpm. Menedżerowie oprogramowania w większości przypadków obsługują zależności i zwykle instalują pliki binarne /usr/bin, pliki konfiguracyjne /etci tak dalej. Zwykle mogą też utworzyć plik konfiguracyjny programu w domu ~/.foo. Jeśli możesz edytować ten plik, możesz w ten sposób łatwo zmienić ustawienia swojej sesji. Po usunięciu pakietu menedżer znajdzie wszystkie pliki i usunie je czysto (zapisał wszystkie lokalizacje w specjalnym pliku tekstowym). Ale może zachować niektóre pliki konfiguracyjne, na przykład ten w folderze domowym.

2. Pobierasz program (zwykle skompresowany) w postaci wstępnie skompilowanych plików binarnych dla swojej architektury. Plik wykonywalny programu znajduje się zwykle w jednym folderze obok innych plików (dynamicznie linkowanych bibliotek itp.) Cały ten folder można skopiować, z uprawnieniami administratora, do /optlub /usr/bini, jeśli pozwalają na to uprawnienia, może być używany przez dowolnego użytkownika. Sam umieszczam foldery z plikami binarnymi w moim folderze domowym ~/bin. Teraz powinieneś być w stanie uruchomić program, wywołując jego plik bin.