Począwszy od wersji 2.6.30 (która została wydana 5 lat temu), Linux ma relatimedomyślnie włączoną opcję . Oznacza to, że aktualizacje czasu dostępu do plików są bardzo rzadkie i ostrożne.
Ale wciąż widzę rekomendacji używać noatimedanych lub dysków SSD. Czy istnieje powód, aby zmienić domyślną konfigurację i użyć jej? Czy robi to jakąś wymierną różnicę w porównaniu do relatime?
Odpowiedzi:
Naprawdę nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie. Wszystko zależy od wielu czynników, w tym aplikacji korzystających z systemu plików, od tego, jaka kombinacja aktywności odczytu / zapisu się dzieje i od samego sprzętu.
relatimeistnieje jako kompromis w celu zapewnienia, że niektóre (starsze) aplikacje, takie jak systemy poczty e-mail, używają wartości atime w celu ustalenia, czy plik / wiadomość została odczytana od momentu dostarczenia. Jako taka jest bezpieczną opcją dla domyślnego systemu plików.
Przed rozważeniem zamontowania systemu plików wraz z nim noatimenależy skontrolować użycie systemu plików, aby upewnić się, że żadna aplikacja nie zależy od czasu poprawnego działania.
Zakładając, że żaden użytkownik systemu plików nie zależy od atime, to czy warto zmienić wartość domyślną, tak naprawdę zależy od ilości odczytów i zapisów w systemie plików. Użycie głównie do odczytu prawdopodobnie nie zrobi zbyt dużej różnicy, ale jeśli w tym samym pliku jest duża ilość odczytów / zapisów (tj. Typowe obciążenia bazy danych), okaże się, że większość odczytów obejmuje również zapis atime i że wpłynie na wydajność.
Jeśli system plików jest używany tylko do pracy z bazą danych, powinien być bezpieczny w użyciu noatime, co ograniczy zapisy do systemu plików.
Na koniec dnia noatimenie należy go używać bez należytego rozważenia, a jaką różnicę można ustalić, porównując go z określonym obciążeniem.