TL; DR
Shell vs Terminal
Pierwszą rzeczą, którą musimy wyjaśnić, jest dokładnie to, o co pytamy - znajdź działającą powłokę lub działający terminal. Często te dwa terminy są używane zamiennie, ale są to zupełnie różne rzeczy. Shell to interpreter wiersza poleceń, w szczególności interaktywna powłoka to pole zachęty plus pole tekstowe, w którym wpisujesz polecenia. Powłoki mogą być również nieinteraktywne, na przykład skrypt uruchamia powłokę nieinteraktywną lub bash -c 'echo hello world'również powłokę nieinteraktywną.
Natomiast terminal jest interfejsem do powłoki (choć może to być także inna aplikacja). Początkowo terminale odnosiły się do rzeczywistego sprzętu, ale obecnie są to głównie oprogramowanie. To, co widzisz po naciśnięciu Ctrl+ Alt+ tlub kliknięciu ikony terminala w graficznym interfejsie użytkownika, uruchamia emulator terminala, okno naśladujące zachowanie sprzętu, aw tym oknie możesz zobaczyć działającą powłokę. Ctrl+ Alt+ F2(lub dowolny z 6 klawiszy funkcyjnych) otworzy konsolę wirtualną, alias tty. Polecam lekturę Dlaczego terminal wirtualny jest „wirtualny” i co / dlaczego / gdzie jest „prawdziwy” terminal? aby uzyskać więcej informacji na temat szczegółów.
Uzyskiwanie informacji o powłoce
Każdy użytkownik ma przypisaną domyślną powłokę /etc/passwddla swojej nazwy użytkownika. Zakładając, że używasz domyślnej konfiguracji i nie wywołałeś jawnie innej powłoki jako polecenia, wystarczy:
echo $SHELL
Ale oczywiście pokazuje to tylko wartość domyślną . Załóżmy, że wykonujemy następujące czynności:
user@ubuntu:~$ dash
$
Byliśmy w oryginalnie bash, ale zaczął interaktywną sesję /bin/dash, Ubuntu POSIX lub powłoki systemu . Zmienna $SHELLsię nie zmieni, ponieważ to nie jest jej cel - pokazuje domyślną, a nie bieżącą wartość. Będziemy musieli podejść do tego z innej perspektywy - z perspektywy procesu, który jest czymś, co omówiłem. Czy używam bash czy sh?
$ echo $$
4824
$ cat /proc/4824/comm
mksh
$ bash
xieerqi@eagle:~$ echo $$
6197
xieerqi@eagle:~$ cat /proc/6197/comm
bash
Tutaj korzystamy z /proc/systemu plików. Nazwa procesu i parametry wiersza polecenia są wyświetlane w /proc/<pid>/comm. Wszystko, czego potrzebujemy, to podać PID powłoki, co właśnie $$robi. W powyższym przykładzie dodaję to osobno, ale nic nie powstrzymuje nas przed zrobieniem sprawiedliwego
cat /proc/$$/comm
Wariacja na temat może być również
ps -p $$ -o args
Innym sposobem, w jaki możemy do tego podejść, jest sprawdzenie gdzie /proc/<pid>/exe. Ten plik jest dowiązaniem symbolicznym wskazującym plik wykonywalny. W ten sposób możemy to zrobić
user@ubuntu:~$ ls -l /proc/$$/exe
lrwxrwxrwx 1 adminx adminx 0 Apr 4 18:20 /proc/1241/exe -> /bin/bash
user@ubuntu:~$ sh
$ ls -l /proc/$$/exe
lrwxrwxrwx 1 adminx adminx 0 Apr 4 18:20 /proc/1255/exe -> /bin/dash
Każde z tych dwóch podejść działa w 99% przypadków. Oczywiście są sposoby, w jakie można je obalić. Na przykład, dowiązanie nie wskaże w dowolnym miejscu, jeśli program został usunięty zaraz po uruchomieniu powłoki (w takim przypadku prawdopodobnie napotka problemy systemowe, ponieważ usunięcie /bin/sh, /bin/dashlub nawet /bin/bashnie jest zalecane - w końcu wiele skryptów na nich polegać , szczególnie na poziomie systemu). Nazwa polecenia powłoki jest zwykle ustawiana jako pierwszy argument w execve()syscall. Jest to omówione w Skąd bash wie, w jaki sposób jest wywoływany? , więc jeśli masz aplikację, która uruchamia powłokę przez execve(), może nadać jej dowolną nazwę. Są to jednak rzeczy niestandardowe i nietypowe, których należy unikać ze względu na spójność i bezpieczeństwo.
Uzyskiwanie informacji o terminalu
Możemy zacząć od zmiennych środowiskowych. Wiele terminali wydaje się maskować jako „ xtermkompatybilne”, o czym informuje echo $TERMlub echo $COLORTERM. Ale wtedy zmienne środowiskowe nie są bardzo niezawodnym narzędziem. Można je ustawić i rozbroić. Możemy zrobić to samo z PID-ami, tyle że tym razem przyjrzymy się nadrzędnemu PID-owi. Jak zapewne pamiętasz, terminal jest interfejsem powłoki i często uruchamia samą powłokę. Dlatego możemy dowiedzieć się, który proces jest procesem nadrzędnym naszej powłoki:
$ ps -p $$ -o args,ppid
COMMAND PPID
bash 1234
$ ps -p 1234 -o args
COMMAND
/usr/lib/gnome-terminal/gnome-terminal-server
Spróbujmy z inną aplikacją terminalową sakura:
$ ps -p $$ -o args,ppid
COMMAND PPID
/bin/bash 16950
$ ps -p 16950 -o args
COMMAND
sakura
Stamtąd możemy już zobaczyć, że to, co uruchomiło tę powłokę, jest gnome-terminal. Ta metoda oczywiście działa przy założeniu, że pracujesz z interaktywną powłoką. Jeśli próbujemy dowiedzieć się, czy element nadrzędny bash -c '...'lub powłoka została uruchomiona za pomocą ssh, na przykład, PID może bardzo dobrze pochodzić z aplikacji nieterminalnej i być może nie z GUI.
Jeśli więc chcemy konkretnie zająć się terminalem GUI, możemy uruchomić xprop, kliknąć żądane okno, grep jego pid i dowiedzieć się, jak nazywa się ten proces pasujący do pid. Lub innymi słowy:
$ ps aux | grep $(xprop | awk -F'=' '/PID/ {print $2}')
xieerqi 2124 0.6 1.7 208068 34604 ? Sl 18:47 1:49 gnome-terminal
Dodatkowo, zgodnie ze specyfikacjami , menedżerowie okien powinni ustawić WM_CLASSwłaściwość. W ten sposób możemy to również uzyskać xprop:
$ xprop WM_CLASS
WM_CLASS(STRING) = "sakura", "Sakura"
Oczywiście ma to również 1% wad: ustawianie WM_CLASSwłaściwości zależy od tego, czy menedżer okien to robi, a PID nie gwarantuje dokładności okna (patrz Jaki proces utworzył to okno X11? ), Co może wymagać złożonego debugowania. I to nie są wady samych metod, ale serwera X11. Jednak najbardziej stabilne i dobrze znane menedżery okien (takie jak openbox, Metacity, blackbox) i większość aplikacji są dobrze obsługiwane, więc nie powinniśmy spodziewać się problemów z czymś takim jak Gnome Terminal lub Terminator.
Ale jeśli chodzi o emulatory terminali GUI, nie musimy nawet znajdować polecenia. Możemy po prostu użyć Aboutokna dialogowego samego okna. Wyjątkiem jest ta reguła xterm.