Nie, oznacza to, że nie będziesz mógł uruchomić Linuksa na chipie Intel 80386 , oryginalnym chipie Intela, który obsługiwał architekturę 32-bitową. Te procesory miały częstotliwości taktowania 12-40 MHz i zostały zastąpione przez Intel 80486, a następnie Intel Pentium na początku i połowie 1990 roku.
Inne, bardziej nowoczesne 32-bitowe układy (Pentium Pro i nowsze) będą nadal obsługiwane. Procesory te charakteryzują się architekturą i386, ale mają pewne ulepszenia w stosunku do oryginalnego 80386, których użycie pozwala usunąć niektóre brzydkie kule z Linuksa, które są wymagane do obsługi 80386:
To drzewo usuwa obsługę starożytnych procesorów 386, a tym samym zaskakuje dość złożonością ... co nęka nas dodatkową pracą, gdy chcemy zmienić prymitywy SMP, od lat.
Anegdota głosi, że istniała sentymentalna wartość we wspieraniu procesora 80386, ponieważ był to procesor, którego używał Linus Torvalds, gdy opracował pierwszą wersję Linuksa.
[Linux] potrzebuje MMU (przepraszam wszystkich), a konkretnie potrzebuje 386/486 MMU (patrz później). ... Wykorzystuje każdą możliwą funkcję 386, jaką mogłem znaleźć, ponieważ był to również projekt, aby nauczyć mnie o 386. Jak już wspomniano, używa MMU, zarówno do stronicowania (jeszcze nie na dysku), jak i do segmentacji. To segmentacja sprawia, że NAPRAWDĘ zależy od niej 386 (każde zadanie ma segment 64 MB na kod i dane - maksymalnie 64 zadania w 4 Gb. Każdy, kto potrzebuje więcej niż 64 Mb / zadanie - twarde pliki cookie).
Ponadto, pomimo obsługi i386 w jądrze Linuksa aż do wersji 3.8, w ostatnich latach większość dystrybucji Linuksa została skompilowana z ustawieniami, które i tak były niezgodne z procesorem 80386. W szczególności Ubuntu wymaga procesora i686 (Pentium Pro) lub nowszego od wersji Ubuntu 10.10.