Którego jądra należy użyć dla maszyny wirtualnej serwera działającej w ESX

Obsługujemy kilka maszyn wirtualnych Ubuntu na serwerze ESX.

W Ubuntu dostępne są różne jądra:

• linux-generic-pae
• linux-generic
• serwer linux
• linux-virtual

Który jest najlepszym wyborem dla maszyny wirtualnej działającej w ESX?

Spróbujmy wyjaśnić główne różnice między wymienionymi jądrami:

• linux-generic: To jest normalne jądro Ubuntu. Ten, którego dystrybucja używa domyślnie.

• linux-generic-pae: To jest ogólne jądro z włączonym PAE . Pozwoli to na użycie 4 Gb pamięci RAM lub więcej w systemie 32-bitowym. Nie chcesz tego, jeśli używasz 64 bitów lub jeśli masz mniej niż 4 GB pamięci RAM, ponieważ ma to niewielki spadek wydajności.

• linux-server: Jest to jądro zoptymalizowane do użytku z serwerem. Ten artykuł zawiera dobre informacje o najważniejszych zmianach. Zmieniono ponad 50 opcji konfiguracji. Ogólne przybliżenie będzie takie, że jądro będzie faworyzowało długie procesy w tle nad interaktywnymi. Nie wahaj się zawiesić myszy, aby zwiększyć moc crunch numeru bazy danych lub zapisu pliku.

• linux-virtual: To jest jądro serwera , z większością sterowników pozbawionych. Ma tylko sterowniki potrzebne do działania jako gość na najpopularniejszych maszynach wirtualnych, takich jak KVM, Xen i VMWare. Źródło .

Więc nie ma jednoznacznej odpowiedzi na twoje pytanie, wszystko zależy od użycia maszyn wirtualnych. Jeśli będą to tradycyjne serwery (nie serwery terminali), a ty nigdy nie zamierzasz przenieść ich na prawdziwy sprzęt, Linux-virtual wydaje się najlepszą opcją.

Ale niestety żadne moduły jądra (ip_tables) nie są ładowane z wirtualnym jądrem Linux-a, więc na przykład nie zapora ogniowa csf „z pudełka”.