Które sterowniki urządzeń są wbudowane w jądro?

Niedawno zainstalowałem dostarczonego przez producenta wbudowanego linuksa na urządzeniu sprzętowym. Kiedy uruchomiłem lsmodw linii poleceń urządzenia odpowiedź była pusta. Doprowadzono mnie do przekonania, że ​​oznacza to, że sterowniki sprzętu działającego na urządzeniu zostały wbudowane w jądro, a nie jako pliki .ko. Moje pytanie brzmi: jak przebiega ten proces?

Czy obsługa popularnego sprzętu jest stopniowo integrowana z jądrem w kolejnych wersjach, zastępując w ten sposób pliki .ko? Czy plik .ko jest po prostu używany do obsługi nowego sprzętu, który nie ma obsługi sterowników zintegrowanych z jądrem w momencie wydania? Według mojej ograniczonej wiedzy myślałem, że wszystkie sterowniki sprzętowe mają postać plików .ko, ale najwyraźniej jest to błędne.

Cały proces nieco mnie dezorientuje i byłbym wdzięczny za wyjaśnienia, ponieważ mam wrażenie, że patrzę na sytuację w niewłaściwy sposób.

Podstawowe sterowniki uważane za krytyczne dla ładowania jądra są zwykle wbudowane w jądro, podczas gdy inne sterowniki sprzętowe itp. Są wbudowane w moduły lub pliki .ko .

W .ko moduły są zwykle przechowywane w /libkatalogu na partycji root. Aby użyć któregokolwiek z nich, jądro musi najpierw móc wykryć podstawowe urządzenie pamięci i uzyskać do niego dostęp, a następnie uzyskać dostęp do jego systemu plików. Można więc bezpiecznie założyć, że jądro bez wbudowanej obsługi SATA / SCSI i ext2 / 3/4 tak naprawdę się nie uruchomi;)

Możesz przełączyć większość wbudowanych sterowników jądra na moduł. Zespół jądra systemu Ubuntu decyduje, czy zmodyfikować domyślną konfigurację zespołu jądra systemu Linux i uwzględnić / wykluczyć dodatkowe wbudowane sterowniki dla pobranych podstawowych obrazów jądra.

Jeśli zbudujesz własne jądro, możesz zrobić to samo:

• Na powyższym zrzucie ekranu *wskazuje wbudowany sterownik, a Mmoduł.
• Obsługa urządzeń sprzężenia zwrotnego, często niezbędna do uruchomienia systemu, jest domyślnie wbudowana.
• Sterownik USB o niskiej prędkości (USB 1.0) jest również domyślnie wbudowany, aby umożliwić rozruch z pamięci USB, ale tutaj zmieniłem go na moduł.

Podczas kompilacji jądra możesz skonfigurować, które komponenty są zainstalowane. Nie tylko, ale możesz zdecydować, czy są one wbudowane w jądro, czy są modułem .

Na przykład wiele osób korzysta z systemu plików ext2 na partycji / boot . Z tego powodu jądro musi być w stanie odczytać systemy plików ext2 podczas rozruchu. Aby to osiągnąć, moduł ext2 jest wbudowany w samo jądro.

Teraz wyobraź sobie liczbę dostępnych modułów. Nie miałoby sensu, aby wszystkie były wbudowane w jądro, prawda? Dlatego możesz zbudować je jako osobne moduły .ko i ładować je do woli.

Zależy to od tego, jak skonfigurowałeś kompilację jądra Linux.

W ramach procesu kompilacji zazwyczaj możesz:

• skompiluj jądro ze wsparciem dla modułu lub bez (często zawiera wsparcie dla modułu)
• skompiluj sterownik jako moduł lub jako wbudowane oprogramowanie bezpośrednio do jądra

zrozumieć, co to jest plik .ko dla /programming/10476990/difference-between-o-and-ko-file

Powodem, dla którego masz puste wyjście, lsmodjest to, że masz monolityczne jądro.

Szybkim sposobem wylistowania wszystkich modułów (jeśli są obecne) jest uruchomienie tego polecenia

find /lib/modules/*/ -type f -iname '*.ko' | less

zauważ użycie less, możesz użyć każdego pagera lub przekierować wyjście tam, gdzie chcesz.

Zobacz zawartość pliku / lib / modules / $ (uname -r) /modules.builtin

np. aby wyszukać konkretny moduł

grep <module> /lib/modules/$(uname -r)/modules.builtin

Dokumentacja / kbuild / kbuild.txt

modules.builtin
--------------------------------------------------
This file lists all modules that are built into the kernel. This is used
by modprobe to not fail when trying to load something builtin.

ls /sys/module

wydaje się zawierać wszystkie wbudowane i zewnętrzne moduły.

Ale wydaje się również, że zawiera niektóre wpisy, które nie są tak naprawdę modułami: /unix/225706/are-modules-listed-under-sys-module-all-the-loaded-modules

DO ZROBIENIA: przeczytaj źródło i lepiej zrozum, co się tam znajduje.

Zaletą tej metody jest to, że nie można polegać na znalezieniu konfiguracji jądra pod /bootlub /proc/config.gz.