Wykorzystanie wiersza poleceń w dysleksji

Jestem nowy w Linuksie i będąc dysleksyjnym, praca z linii poleceń stanowi wyzwanie. Jakie pomoce lub porady są dostępne, aby pomóc w rozwiązaniu tego problemu?

Możesz spróbować kilku rzeczy, aby poprawić wrażenia z korzystania z wiersza poleceń.

1. W miarę możliwości używaj uzupełniania tabulatorów (automatycznie wypełniaj częściowo wpisane polecenia, naciskając Tab).
2. Naciśnij ↑(klawisz strzałki w górę), aby automatycznie wydrukować ostatnie polecenie, i naciskaj ↑& ↓(klawisze strzałki w górę i w dół), aby przewijać historię poleceń.
3. Przeciągnij plik do terminala, aby automatycznie wydrukować pełną ścieżkę.
4. Naciśnij Alt+ .(kropka), aby wstawić ostatni argument z ostatniego wykonanego polecenia (przydatne np. mkdirPo cd).
5. Użyj skrótów klawiaturowych (zobacz to i to ).
6. Użyj aliasów Bash (zobacz to i to ).
7. Użyj history, możesz wyświetlić historię poleceń, a następnie użyć numeru polecenia historycznego, aby ponownie wykonać polecenie (np. Powtórz polecenie # 352 za ​​pomocą !352). Alias ​​to po prostu hdla szybkiego i łatwego dostępu.
8. Użyj wyszukiwania wstecznego terminala ( Ctrl+ R, a następnie zacznij pisać), aby dopasować wcześniejsze polecenia; to szybki sposób na znalezienie rzeczy wcześniejszych.
9. Użyj powłoki, która wykonuje polecenia i opcjonalne argumenty, takie jak Zsh lub fish .
10. Użyj czcionki, która zwiększa czytelność dla czytelników z dysleksją , np. „ OpenDyslexic ” w Terminalu.
11. Słuchaj tego, co jest na ekranie podczas czytania; włączyć czytnik ekranu taki jak Orca . Możesz odczytać tylko jedno słowo, całą stronę, przeliterować słowa litera po literze, zmienić prędkość, głośność, poziom szczegółowości itp.
12. Powiększ część ekranu podczas czytania; spójrz na aplikacje powiększające za pomocą skrótów klawiaturowych, takie jak Lupa .
13. Zaawansowane: spersonalizuj sposób wyświetlania danych wyjściowych, na przykład ustawianie kolorów tekstu warunkowego. Domyślna dystrybucja Ubuntu zapewnia kilka ulepszeń terminalu. Na przykład lsprzy wyświetlaniu zawartości katalogu podkatalogi są drukowane na niebiesko, a nazwy plików drukowane na biało, co ułatwia ich rozróżnienie. Aby zapoznać się z innymi przykładami, zapoznaj się z wieloma personalizacjami udostępnionymi przez użytkowników. Niektórych z pewnością warto wypróbować „tak, jak jest”. Jednym dobrym punktem wyjścia jest popularne repozytorium Awesome dotfiles .

Spróbuję wyczerpującej odpowiedzi. Jeśli coś pominąłem, proszę o komentarz i dodam to.

Tab ukończenie

Wypełnianie kart jest tutaj twoją największą pomocą. Naciśnięcie Tabspowoduje wykonanie polecenia, o ile jest to jednoznacznie identyfikowalne. TabDwukrotne naciśnięcie daje listę opcji. Wpisanie wystarczającej liczby znaków, aby zidentyfikować wybraną opcję, i Tabponowne naciśnięcie spowoduje jej ukończenie. Działa to również z nazwami ścieżek / plików.

Załóżmy na przykład, że mam użytkownika o imieniu Paul, a on ma plik text123.txt i text124.txt w swoim folderze Pobrane:

Mógłbym wpisać / hi Tabbash da mi /home/. Następnie wpisz P Tabi pobierz /home/Paul/. I kontynuuj w ten sposób, dopóki nie mam pełnego pliku i ścieżki.

Rozszerzenie nazwy ścieżki / pliku

Automatyczne uzupełnianie akceptuje również dzikie karty *i ?. ?dopasowuje pojedynczy znak i *dopasowuje wszystkie znaki (lub żaden). Korzystając z powyższego przykładu, mogę wpisać:

/h*/P*/Dow*/t*4*wtedy Tabi bash da mi /home/Paul/Downloads/text124.txt. Jeśli jestem pewien, że dopasowuję właściwy plik, mogę po prostu nacisnąć przycisk, Enteraby wykonać polecenie bez wcześniejszego jego rozszerzenia.

Niektóre typowe odwołania do katalogów to:

• ~ dla twojego katalogu domowego.
• .. nadrzędna Lokalizacja
• .bieżący katalog; na wypadek, gdybyś chciał mieć absolutną pewność, że bash wygląda we właściwym katalogu.

Skróty klawiszowe

Klawisze strzałek w górę ↑i strzałek w dół ↓pozwalają poruszać się po liście ostatnio używanych poleceń. Naciśnij Ctrl+, Gaby wyjść z trybu wyszukiwania historii. Alt+ .powtarza ostatni argument poprzedniego polecenia.

Aliasy

Bash pozwala określić aliasy. Jeśli okaże się, że często błędnie wpisujesz polecenie w ten sam sposób, możesz dodać niestandardowe aliasy, edytując ~/.bashrci dodając takie linie:

alias agi='apt-get install'
alias mkdri='mkdir'

Następnie zaloguj się ponownie, aby je aktywować.

Powłoka Zsh (lub przynajmniej wersja, której używam, Oh-my-ZSH ) ma funkcję, która koryguje cię, jeśli robisz małe literówki w nazwach poleceń i plików:

$ pyhton scirpt.py
zsh: correct 'pyhton' to 'python' [nyae]? y
zsh: correct 'scirpt.py' to 'script.py' [nyae]? y
...

Możesz go włączyć za pomocą następującego wiersza w swoim .zshrc:

# Uncomment the following line to enable command auto-correction.
ENABLE_CORRECTION="true"

Możesz spróbować użyć otwartej czcionki dysleksyjnej w swoim terminalu. Może to pomóc w czytaniu tekstu. Zakłada się, że używasz domyślnego terminala ubuntu, który, mam nadzieję, jest taki sam jak terminal GNOME.

https://opendyslexic.org/

1. Pobierz to.
2. Zainstaluj czcionkę.
3. Otwórz terminal, przejdź do paska menu i wybierz Edycja-> Preferencje profilu
4. Włącz niestandardową czcionkę i wybierz otwartą dysleksyjną czcionkę mono.

Aby uzupełnić odpowiedź @pomsky'ego, chciałbym dodać kilka punktów:

• Dowiedz się, jak zautomatyzować różne rzeczy, a zwłaszcza dowiedz się, jak fordziałają pętle, jak readdziała, jak ifdziała, co jest [ ]i jak [[ ]]używać nieoficjalnego trybu ścisłego bash , ponieważ gdy skrypt jest prawidłowy, łatwiej jest nie popełniać błędów.

• jeśli możesz, zainstaluj pakiet uzupełniający bash (może mieć różne nazwy w zależności od wersji)

• Użyj rmz -iprzełącznikiem w niebezpiecznych sytuacjach (np. Z sudo), a może zainstaluj i używaj rmtrash(co spowoduje wyrzucenie śmieci do kosza)

• Użyj cpz -nprzełącznikiem, który nie zastąpi istniejących plików podczas kopiowania. (Oczywiście bardziej przydatne przy kopiowaniu rekurencyjnym)

• Dowiedz się, jak korzystać z ~/.bashrcpliku, dzięki czemu $PS1zmienna będzie dla Ciebie bardziej przejrzysta.

A może najtrudniejszy, jeśli jesteś młody:

• Spróbuj trochę lepiej poznać najnowocześniejsze i powszechne narzędzia tego, co robisz.

  • Na przykład, jeśli jesteś uczniem uczącym się, jak rozwijać się przy użyciu c ++, spróbuj ustawić $CXXFLAGSw swoim ~/.bashrc. (Na przykład: export CXXFLAGS=" -std=c++17 -fmax-errors=1 -Wall -Wextra -pedantic -Werror "zgodnie z twoją wersją c ++, więc myślę, że c ++ 11 dla Ubuntu), a następnie skompiluj z, make main.cppa twoje opcje zostaną przeniesione. Zauważ, że ten zestaw opcji jest dość trudny: wszystko poprawne i standardowe będzie postrzegane jako błąd i uniemożliwi kompilację.

Wypróbuj interaktywną powłokę „FISH” Friendly. Dostępne w repozytoriach.

Kiedyś walczyłem z linią poleceń, używając BASH. Ryba pamięta wszystkie ostatnie polecenia i oferuje wykonanie. sudo apt install fish następnie w wersji bash; ryba. Jeśli Ci się podoba, poszukaj instrukcji, jak ustawić ją jako domyślną powłokę. Dostępne są inne muszle; RYBY to mój wybór. Gdy zaczniesz, może ci się spodobać.

Dowiedziałem się, że jestem dysleksyjny po tym, jak przez wiele lat byłem inżynierem Uniksa i sprawnym użytkownikiem powłoki na wielu różnych platformach (Linux, AIX i Solaris).

Dysleksja dotyka różnych ludzi w różnym stopniu, więc założenie, że „widzimy rzeczy nieuporządkowane” może być nadmiernym uproszczeniem i frustrujące, jeśli nie wpływa to na ciebie w ten sposób - uważam domyślną czcionkę o stałej szerokości terminali za wyjątkowo czytelną ( biało-czarny wydaje mi się miły)

Muszle są trudne do nauczenia z dużą ilością akronimów i nieintuicyjnych konwencji nawigacji, co często utrudnia naukę osobom, które lubią proste słowa o regularnych wzorach.

Teraz rozumiem, że większość osób z dysleksją uczy się i zapamiętuje na podstawie doświadczeń z pierwszej ręki. Jesteśmy bardzo słabi w uczeniu się na pamięć lub pochłanianiu mnóstwa teorii. Kiedy jednak przeanalizujemy teorię według zastosowania, zazwyczaj szybko się ona trzyma z głębokim wewnętrznym zrozumieniem. W tym celu skoncentruj się na znajdowaniu przykładów powłoki i wypróbowaniu ich, wpisując je ręcznie i rozumiejąc, co robi każda linia. Eksperymentuj, niszcz rzeczy, nie przestawaj go naprawiać przez całą noc.

Z czasem będziesz zapamiętywać coraz więcej poleceń i wzorców wykrywających w sposobie, w jaki programiści zaimplementowali swoje programy, które można zastosować do następnego polecenia. Jednak nie wszystkie polecenia są zgodne z tymi samymi konwencjami podczas przekazywania argumentów / parametrów, więc nauczenie się podobnych poleceń zajmie trochę czasu.

Jak każdy inny, po kilku latach stanie się drugą naturą. Z czasem jednak możesz zyskać przewagę dysleksyjną, gdy intuicyjnie wiesz, jak rozwiązywać rozwiązania i przeprowadzać złożoną analizę pierwotnych przyczyn, używając swojej szóstej zmysłowości umiejętności wykrywania wzorców lub łamania wzorców.

Z wyjątkiem uzupełniania tabulatorów i kluczowych wskazówek, uważam, że większość odpowiedzi tylko uczyni doświadczenie jeszcze bardziej przytłaczającym. Ignoruj ​​ich. Kluczem jest uproszczenie

Istnieje narzędzie, które znajduje się pomiędzy żartem a bezcennym pomocnikiem.

https://github.com/nvbn/thefuck

Możesz spróbować oprócz innych rekomendacji w tym wątku. Główną ideą jest to, że kiedy do cholery piszesz coś i otrzymujesz nieznane polecenie lub cokolwiek, to narzędzie to poprawi i uruchomi ponownie.

To nie jest srebrna kula, ale warto spróbować.