Uzyskiwanie karty SIM (przedpłata) w Indiach

W przeciwieństwie do Wielkiej Brytanii i większości krajów europejskich (gdzie można kupić kartę SIM bez recepty w dowolnym sklepie), uzyskanie karty SIM w Indiach jest żmudnym procesem. Należy dostarczyć kopię dowodu tożsamości (zarówno dowód tożsamości ze zdjęciem, jak i dowód adresu), a następnie odczekać kilka godzin, czasem pewnego dnia, aby aktywować kartę SIM. To nie wydaje się być problemem dla mieszkańca Indii, ponieważ możemy czekać.

Szukam informacji od turystów / gości spoza Indii, którzy odbyli krótką wizytę (turysta / biznes) i udało im się uzyskać połączenie komórkowe. Chciałbym mieć tę informację pod ręką, aby móc dzielić się nią z przyjaciółmi podczas ich wizyty w Indiach.

Większość lotnisk w Indiach ma stanowiska przylotów, tuż po odprawie celnej, gdzie można bardzo łatwo odebrać karty SIM - przynajmniej według indyjskich standardów.

Na lotnisku T2 w Delhi byłem regularnym gościem na stoisku Bharti Airtel, który robiłby ci zdjęcie cyfrowe (lub przyniósł 2 zdjęcia paszportowe, aby nieco przyspieszyć), kopiował paszport, wypełniał niezbędne formularze w trzech egzemplarzach (adres hotelu zaakceptowane!), a następnie wyślemy Ci kartę SIM w ciągu 15 minut. Zwykle karta SIM była aktywowana, zanim dotarłem do hotelu, chociaż czasami musiałem czekać do następnego dnia, aż wszystko zadziała, a koszt pakietu startowego z przyzwoitym planem i uczciwym kredytem był na poziomie Rs 500.

Nie wróciłem od momentu otwarcia T3, ale ten wątek z końca 2011 r. W Thorn Tree wskazuje, że stoisko znajduje się również w nowym terminalu i działa dokładnie tak, jak kiedyś.

Ponadto nie musisz korzystać z kabin na lotnisku, aby otrzymać kartę SIM typu prepaid. Udało mi się kiedyś przekonać do kupienia jednego z przypadkowego małego sklepu w Chennai. Zajęło mi to trochę więcej czasu, ponieważ większość takich miejsc nigdy wcześniej nie widziała zagranicznego paszportu, a zdjęcia paszportowe będą obowiązkowe.

Mam już kilka indyjskich kart SIM od początku mojej podróży i jest to dość łatwe i szybkie. Ładowanie to jednak zupełnie inna historia.

Tak więc, aby uzyskać, powiedzmy, kartę SIM Airtel, która jest bezpłatna, po prostu idziesz do dowolnego sklepu Airtel, wypełniasz formularz (tylko jeden, bez kopii) i dajesz jedno ze zdjęć paszportowych oraz kopię paszportu i wiza indyjska (wszystko tylko jedna kopia). Otrzymasz kartę SIM aktywowaną w ciągu 15 minut do 4 godzin (absolutnie maksimum). Aktywacja jednego z moich zajęło im najwięcej czasu 1 godzina i 45 minut.

I tak, po prostu napisz adres dowolnego hotelu, w którym mieszkałeś, i tak go nie sprawdzają.

Aby uzyskać kartę SIM do mobilnego internetu, proces jest dokładnie taki sam, ale musisz również kupić klucz sprzętowy (około 1900 Rp) i aktywacja jest wykonywana natychmiast, jeśli chcesz abonament 2G lub możesz poczekać 15 minut do 4 godzin na 3G (Zalecana). Internet mobilny Airtel najwyraźniej ma zasięg w Indiach, co prawda, ale nie wszędzie są dostępne 3G, a na Andamanie prędkości są tak bolesne. Ale plany transmisji danych są teraz dość tanie z 10 GB za 1250 Rp, co jest całkiem fajne.

EDYCJA: Lub po prostu kup kartę SIM na ulicy od sprzedawców. Bez papierkowej roboty, bez śladu, bez problemów (tak myślę).

Właśnie dostałem kartę SIM Airtel, a proces był podobny do opisanego przez Rlesko. Krótka odpowiedź jest taka, że ​​dla Airtel potrzebujesz aktualnego zdjęcia paszportowego, kserokopii strony ze szczegółowymi danymi paszportu, kserokopii wizy, kserokopii czegoś oficjalnego z adresem zamieszkania i oryginałami. Zdobycie karty SIM i uruchomienie jej powinno zająć około 30 minut, dodaj kolejne 15-30 do Internetu 2G.

Ponieważ sprawy nieco różniły się od przypadku @ rlesko, dam ci znać, jak mi poszło, więc masz kolejny punkt danych. Przed udaniem się do sklepu zrobiłem kserokopię strony ze szczegółami paszportu i strony z wizą i upewniłem się, że mam ostatnie zdjęcie paszportowe. Nie miałem nic oficjalnego na temat miejsca pobytu lub adresu domowego. To okazało się nieco trudne.

Kiedy dotarłem do sklepu (mały, niezależny dealer Airtel), właściciel trochę niechętnie sprzedawał mi przedpłaconą kartę SIM, ponieważ myślał, że to będzie dużo pracy i nie będę potrzebować dokumentów, ale z z pomocą taksówkarza przekonałem go, że mam wszystkie wymagane kopie i oryginały, więc ustąpił. Sprawdził kopie i oryginały, a potem wpadliśmy w kłopoty. Chciał mojego adresu domowego z mojego paszportu, ale paszport brytyjski nie ma w nim twojego adresu domowego. Zaproponowałem prawo jazdy, ale nie tego się spodziewał. W paszporcie znajdowały się dane kontaktowe mojej rodziny w nagłych wypadkach, więc ostatecznym rozwiązaniem było zamknięcie kilku drzwi, skopiowanie również tej strony, a następnie wpisanie adresu moich rodziców z danych kontaktowych w formularzu wniosku ... Myślę, że byłoby' łatwiej było mi zacząć od kserokopii mojego prawa jazdy, a może listu od hotelu potwierdzającego, że tam przebywam, abym mógł użyć tego adresu jako adresu domowego. Zapisanie adresu hotelu jako aktualnego adresu nie było problemem, a ten bit nie został sprawdzony.

Po uporządkowaniu kopii trzeba było wypełnić formularz z pewnym zamieszaniem, ponieważ w moim paszporcie nie ma nazwiska ojca, co było wymaganym polem, a adresy miały niewłaściwy format. W końcu to posortowałem, podpisałem formularz i kopie, a karta SIM szybko się aktywowała. Trudno było sprzedać kwotę doładowania, w zasadzie nie wolno było kupować tańszych, ale nie było to nic niezwykłego jako obcokrajowiec. Właściciel sklepu upewnił się, że mogę zadzwonić, a doładowanie zadziałało, zanim wyszedłem, a potem dodał mi SMS-y 2G nieco później. Wszystko działa i mogę wysyłać SMS-y, dzwonić i publikuję to na 2G!

Przez cały czas przychodzili ludzie i doładowywali swoje telefony, co wiązało się z wypowiedzeniem ich numeru, było wpisane do telefonu, sprawdzili, SMS-a do nich i właściciela sklepu, potem zapłacili i zniknęli. Wydawało się dość szybkie! Ale opóźniłem nieco zakup karty SIM, ponieważ ciągle się zatrzymywaliśmy, aby doładowania mogły być szybko sprzedawane.

Obecnie wydaje się, że w całym kraju brakuje kart SIM. Wszędzie tam, gdzie próbowałem, dostałem „Nie”, a potem znalazłem je na małym stoisku w Mylapore (niedaleko Sri Ramakrishna Matt).

Musiałem dostarczyć kopię mojego paszportu, moje zdjęcie (70R za 8 w Photoshopie) ORAZ list z hotelu stwierdzający, że jestem rezydentem (mają je wcześniej wpisane, więc są przyzwyczajeni).

Karta SIM kosztuje R250 i 2 GB miesięcznego limitu @ R449. W sumie R700 na kartę i 2 GB Aktywacja zajęła jednak kilka dni!