Jak najlepiej zasygnalizować, że wolę być serwowany po angielsku?

Podróżuję w obszarze, w którym dwujęzyczność - szczególnie angielski - jest niezwykle powszechna. Jak na razie, jeszcze nie spotkałem kogoś, kto nie mówi całkiem dobrze po angielsku w ciągu dwóch miesięcy, które spędziłem tutaj (podczas wielu podróży). To jest ratownik, ponieważ nie mówię w lokalnym języku. Mam zasób około 50-100 słów i nie mogę sformułować zdania z żadnego z nich, chociaż znam wystarczająco dużo innych podobnych języków i posiadam smartfona, więc mogę obsłużyć większość materiałów pisanych.

To, czego nie odkryłem dla jego życia, to jak grzecznie i niezręcznie powiedzieć „hej, naprawdę wolałbym rozmowę po angielsku”. Łatwo jest, gdy zaczynam rozmowę, ale często w restauracji lub sklepie kończę się zawstydzony i wpatruję się w osobę przez minutę, po czym desperacko przepraszam, że poprosiłam ją, by mówiła moim językiem.

Instynktownie reagowałem na powitanie w miejscowym języku wyraźną angielską odpowiedzią „Dzień dobry” lub podobny, ale z jakiegoś powodu wydaje mi się niegrzeczne, że nie odpowiadam odpowiednim pozdrowieniem.

Czy po prostu muszę się opanować i odpowiedzieć (na przykład) „Anyoung Haseo” za pomocą „Hello”?

Zasadniczo większość ludzi reaguje dobrze, gdy się podejmuje wysiłek, nawet jeśli nie można w pełni mówić w ich języku. Odpowiadając na „Hola” (po hiszpańsku na cześć) za pomocą „Hola”, mówiąc „dankie” (afrikaans za podziękowania) lub cokolwiek - małe słowa. Szybko zorientują się, że nie potrafisz w pełni mówić w ich języku, ale docenią wysiłek. Zazwyczaj.

Jednak to ci turyści, którzy po prostu wchodzą i oczekują, że będą zrozumiani po angielsku, i powtórzą to zdanie po angielsku głośniej - wywołuje dreszcz po prostu pisząc - to zuchwała inna skrajność, której chcesz uniknąć.

Więc zwykle próbuję zainicjować rozmowę w ich języku - „Konnichiwa” (cześć po japońsku) lub w jakimkolwiek lokalnym języku, a następnie zapytać „angielski”? lub „hablas ingles?” (Hiszpański, czy mówisz po angielsku?) (Tj. Jeśli wiesz, jak zapytać, czy mówią po angielsku w ich języku, idź do tego).

Zapobiega to nieporozumieniom, zapobiega tej niezręcznej minucie zawstydzenia. Wspominasz, że jest trudniej, kiedy go inicjują - ale na przykład w Rosji, gdzie mówię może 10 słów, dostanę do mnie strumień słów i odpowiem łamanym rosyjskim, że tak naprawdę nie mogę tego powiedzieć. Nauczyłem się mówić, że jestem z Nowej Zelandii i mówię po angielsku, a to zazwyczaj wyrażało to jasno i bez większego zażenowania.

Odradzałbym po prostu odpowiadanie za pomocą „Cześć” - może inni by się nie zgodzili, ale wydaje mi się, że wydaje się, że unieważniasz ich język. „Czy mówisz po angielsku?” Pytanie natychmiast wyjaśnia sytuację, bez względu na to, czy zostało powiedziane po angielsku czy we własnym języku.

Jest to w dużej mierze to samo, co już napisał Mark Mayo, ale słyszałem kilka argumentów na rzecz powielania odpowiedzi (w zasadzie jedna odpowiedź może wzmocnić drugą).

Myślę, że niemożność mówienia w lokalnym języku nie jest powodem do wstydu. Istnieje ponad 100 „głównych” i nikt nie mówi o nich wszystkich. Trzymanie się z dala, dopóki nie nauczysz się języka kraju, który zamierzasz odwiedzić, nikomu nie sprzyja. Jeśli mówisz po angielsku, pamiętaj, że będąc „lingua franca”, masz wielkie szczęście, istnieje duża szansa, że ​​ktokolwiek, z kim próbujesz porozmawiać, chętnie skorzysta z okazji, aby ćwiczyć swój angielski. Nie należy jednak tego zakładać (zwłaszcza we Francji!) I jedynie uprzejmość polega na mówieniu w miejscowym języku.

Dlatego zalecałbym rozpoczęcie rozmowy w lokalnym języku, o ile to możliwe. Pokazuje szacunek, ale także, z akcentu i szybkości, może pomóc komuś, kto może oczekiwać, że będziesz biegle posługiwał się swoim językiem, aby wcześnie uświadomić sobie, że nie jesteś. Jest to mniej szokujące dla osoby, z którą rozmawiasz, która może nawet zgłosić chęć przejścia na angielski bez dalszych monitów, ponieważ doceniają twój wysiłek i dlatego są bardziej skłonni do pomocy. Podczas gdy kilka osób biegle posługujących się językiem angielskim jako drugim językiem może nabrać głuchoty, jeśli obrażą ich brak uwagi.

Nie chciałbym zaczynać od „jasnej angielskiej odpowiedzi„ dzień dobry ””. Jeśli przebywasz wystarczająco długo, język lokalny, którym się posługujesz, może stopniowo zostać rozszerzony z powiedzenia (po koreańsku lub jakikolwiek inny) na dzień dobry na dzień dobry, czy dobrze spałeś lub dzień dobry, to dobry dzień ”Lub cokolwiek jest odpowiednie. Powinno to stopniowo poszerzać Twoją znajomość lokalnego języka i budować zaufanie do niego bardziej efektywnie niż nigdy, nawet jeśli uczysz się z książki / audio lub bierzesz lekcje. Byłem zmuszony do takiego podejścia i już po kilku miesiącach byłem bardzo zaskoczony, że zostałem wezwany do świadczenia usług tłumaczeniowych (swego rodzaju). Zamordowanie gramatyki i okropnego akcentu nie jest przyjemne, ale dla większości jest znacznie szybszą drogą do znośnej płynności niż skrupulatne dbanie o szczegóły obu. Pod względem muzycznym dyscyplina skal może z czasem doprowadzić do standardu pianisty koncertowego, ale zanurzenie się na klawiaturze może osiągnąć coś wystarczająco przyjemnego, aby posłuchać wcześniej. Sprzedaż fortepianu może jednak nie oznaczać żadnego postępu.

Powtarzam, że brak płynności poza krajem ojczystym nie jest zawstydzający, ponieważ jeśli czujesz się zawstydzony, istnieje szansa, że ​​sprawisz, że każdy, z kim będziesz się komunikować, poczuje się niezręcznie, podczas gdy prawdopodobnie powinni być dumni ze swoich umiejętności językowych.

Tradycyjnie po prostu wskazywać i krzyczeć na ich prośby po angielsku ... Jako naród służył nam dobrze przez co najmniej 600 lat.

Bardziej zaawansowani mogą chcieć przetłumaczyć kilka słów na lokalny język, najczęściej używane są cyfry „proszę” i „dziękuję”

Na przykład w języku francuskim:

UNE OF THOSE SIH VOOO PLAY

Myślę, że tak naprawdę ważne jest, aby określić miejsce zamiast uogólniać pytanie, ponieważ ma to znaczenie. Na przykład:

• Montreal to miejsce, w którym większość ludzi posługuje się dwujęzycznym językiem francuskim i angielskim. Odpowiedź „cześć” jest absolutnie do przyjęcia, kiedy wita się „bonjour”, a na ulicy lepiej jest po prostu otworzyć usta i mówić po angielsku zamiast pytać „Czy mówisz po angielsku?” ponieważ ten ostatni nie dochodzi do sedna (żebracy pytają „Czy mówisz po angielsku?”, aby zaangażować cię w rozmowę, zanim zdasz sobie sprawę, o co tak naprawdę chodzi).

• W Japonii należy postępować zgodnie z radami udzielonymi przez innych i starać się przynajmniej używać małych słów w języku japońskim. To pokazuje twój wysiłek i nie jesteś nieelastyczny. Z drugiej strony, jeśli wyglądasz jak obcokrajowiec, wiele osób będzie zakładać, że i tak nie mówisz po japońsku, więc mogą powitać cię po angielsku. Bardziej prawdopodobne, że będą cię unikać, ponieważ nie chcą ponosić odpowiedzialności za rozmowę, której nie mogą kontynuować. Korea może być podobna, nie wiem.

• Jeśli jesteś turystą w Nepalu, nie sądzę, że musisz się zbytnio martwić, że nie mówisz po nepalsku: tak niewielu obcokrajowców. Po prostu powiedz „namaste”, a wszystko będzie dobrze.

• W Europie (jak Francja, Niemcy) możesz denerwować ludzi, jeśli oczekujesz usługi w języku angielskim, jak powiedzieli inni. Nie mam tam dużego doświadczenia, ale sądzę, że powinieneś zrobić wszystko, aby wykazać wysiłek, jeśli to możliwe.

• Inne miejsca, inne zwyczaje.

Wygląda na to, że twoja sytuacja jest nieco specyficzna dla obszaru metropolitalnego Korei Południowej. W niektórych przypadkach ten kraj może być trudny, szczególnie jeśli twój wygląd jest azjatycki, ale wyraźnie nie pochodzi z Korei.

Jako ktoś, kto był kiedyś zmuszony do nauki kilku języków, a potem stracił płynność mówienia w wielu, ale jakoś zachował umiejętność czytania (więc często wysyłam do X, Y i Z), czuję twój ból. Radzę nauczyć się kilku fraz wyjaśniających twoją sytuację w najbardziej grzecznym dostępnym dialekcie.

W szczególności:

• „Przepraszam, nie mówię ____. Czy mówisz po angielsku?”
• "Czy mówisz po angielsku?"
• „Przepraszam, nie mówię dobrze ____. Wolniej?”

i cokolwiek innego, co mogłoby przyjść na myśl i wydawać się rozsądne. W większości przypadków, gdy zainicjują rozmowę, kończy się to tak:

Oni: [rodzice Snoopy ...]

Ty: [Przepraszam, nie mówię ____. Czy mówisz po angielsku?]

One: „Ach, nie jesteś stąd! W każdym razie, chcesz sera lub cebuli?”

życie toczy się dalej. Jeśli zainicjujesz, postaraj się posunąć jak najdalej w lokalnym języku, a codziennie przypadkowo będziesz się w tym poprawiał.

W każdym razie w życiu są gorsze rzeczy niż zawstydzenie lub zranienie uczuć.

Myślę, że „nie mówię dobrze w tym języku” to zdanie, którego warto się nauczyć. W ten sposób przynajmniej zaangażujesz osobę w jej ojczystym języku, ale określisz swoje preferencje.

Dla twojego koreańskiego przykładu byłoby to: „Han-gu-geo-rul chael mo-te-yo”