Dlaczego obywatele Indii potrzebują wielu wiz?

Jako obywatel Indii zawsze miałem z tym problem. Bez względu na to, dokąd pójdę, zawsze potrzebuję wizy. Mój ojciec trzykrotnie wyczerpał swoje paszporty, ponieważ dużo podróżuje. Krótko mówiąc, potrzebujemy wiz na każde miejsce.

Więc moje pytanie brzmi: dlaczego?

Uzgodniono, że Indie są krajem rozwijającym się. Ale jesteśmy również jedną z najszybciej rozwijających się gospodarek i wydaje się, że mamy dobre stosunki dyplomatyczne z większością krajów.

W wielu krajach mamy diasporę indyjską, która, jak sądzę, powinna poprawić, a nawet pogorszyć sytuację. Imigracja jest dość wysoka poza Indiami i nie zgadzam się z tym, ale # 76 na najbardziej przydatnej liście paszportowej dla kraju o dużej populacji i wielu utalentowanych ludzi wydaje się dość dziwny.

Czy są jakieś powody, których mi brakuje, lub czy została przeprowadzona jakaś analiza, która wyjaśniłaby mi tę osobliwość?

Uważam, że odpowiedzią jest imigracja, imigracja i imigracja (rzeczywista lub postrzegana). Przynajmniej w Europie wymogi wizowe i środki wykonawcze są motywowane głównie ryzykiem, że dane osoby będą próbowały wjechać do kraju i pozostać tam nielegalnie (i oczywiście wszystkie postawy polityczne wokół tego ryzyka).

Można argumentować, że imigracja jest generalnie zyskiem netto dla danego kraju (por. Twoje zdanie na temat utalentowanych ludzi) lub że ryzyko nielegalnej imigracji jest przekreślone lub całkowicie wynika z nadmiernie restrykcyjnej polityki dotyczącej legalnej imigracji, ale nic z tego nie zmienia Polityka.

Aby przedstawić bezpośredni dowód tego wszystkiego, z preambuły kodeksu wizowego Schengen wynika:

Zgodnie z art. 61 Traktatu stworzeniu obszaru, w którym osoby mogą swobodnie się przemieszczać, powinny towarzyszyć środki dotyczące kontroli na granicach zewnętrznych, azylu i imigracji.

[…]

Jeżeli chodzi o politykę wizową, ustanowienie „wspólnego korpusu” prawodawstwa, w szczególności poprzez konsolidację i rozwój dorobku prawnego (odpowiednie postanowienia Konwencji wykonawczej do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 r. I wspólnych instrukcji konsularnych, jest jednym z podstawowe elementy „ dalszego rozwoju wspólnej polityki wizowej w ramach wielowarstwowego systemu mającego na celu ułatwienie legalnych podróży i zwalczanie nielegalnej imigracji poprzez dalszą harmonizację ustawodawstwa krajowego i praktyk w lokalnych misjach konsularnych”, zgodnie z definicją zawartą w programie haskim: wzmocnienie wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości w Unii Europejskiej.

[…]

Konieczne jest określenie zasad dotyczących tranzytu przez międzynarodowe obszary portów lotniczych w celu zwalczania nielegalnej imigracji. W związku z tym obywatele ze wspólnej listy państw trzecich powinni być zobowiązani do posiadania lotniskowych wiz tranzytowych. Niemniej jednak w pilnych przypadkach masowego napływu nielegalnych imigrantów państwa członkowskie powinny mieć możliwość nałożenia takiego wymogu na obywateli państw trzecich innych niż wymienione we wspólnym wykazie. Poszczególne decyzje państw członkowskich powinny być poddawane corocznemu przeglądowi.

To tylko jeden przykład, ale wyraźnie dotyczy to imigracji. Myślę, że inne względy (wzajemność, paszporty) uwzględniają tylko stycznie.

Należy pamiętać, że do tej pory UE tak naprawdę nie nalegała tak bardzo na wzajemność, aby obywatele USA nadal cieszyli się ruchem bezwizowym w całej strefie Schengen, mimo że po latach dyskusji wciąż istnieje kilka krajów UE, których obywatele nie są uprawnieni dla programu zniesienia wiz. Podobnie niektórzy lub wszyscy obywatele UE korzystają z bezwizowego (lub wizowego wjazdu) dostępu do takich krajów, jak Turcja, Maroko, Tunezja i większość Ameryki Południowej, dlatego wzajemność jest wyraźnie przeceniana jako wyjaśnienie.

Jako jeden prosty, ale wymierny przykład, dwa warunki kwalifikujące kraj do amerykańskiego programu zniesienia wiz to:

1. Ich skorygowana stopa odmowy wydania wizy musi wynosić poniżej 3%, oraz
2. Kraj musi zapewnić bezwizowy dostęp obywatelom USA.

Indie zawodzą w obu przypadkach:

1. AVRR dla obywateli Indii w 2013 r. Był o 18,7% , 6 razy wyższy niż wymagany. To jest gorsze niż np. Botswana (17,3%), choć nigdzie w pobliżu dolnej części paczki (Somalia na ponad 75%!).
2. Obywatele USA potrzebują wizy do Indii.

Będąc Hindusem sam rozumiem frustrację wynikającą z konieczności ubiegania się o wizę w prawie każdym kraju, do którego podróżujesz. Ten artykuł na Wikipedii zawiera dość aktualne informacje na temat wymogów wizowych dla obywateli Indii. Jak widać, większość krajów, które nie potrzebują indyjskiego paszportu, aby uzyskać wizę, znajduje się w Azji i Afryce. Myślę, że są trzy powody twojego pytania

1. Jak zauważył @pnuts w swoim komentarzu, wszystkie indyjskie krajowe dokumenty tożsamości (karta PAN, prawo jazdy, a nawet paszport) są niewiarygodne i nie spełniają wymogów bezpieczeństwa dokumentów tożsamości nałożonych w krajach rozwiniętych, takich jak UE i USA. Być może wiesz, jak łatwo sfałszowano paszporty w Indiach kilka lat temu. To się jednak zmienia.

2. Kontrola graniczna Indii nie jest ściśle egzekwowana, co ułatwia nielegalnemu imigrantowi z sąsiednich krajów przyjazd do Indii, uzyskanie fałszywej tożsamości, a następnie udanie się do innego kraju na podstawie sfałszowanego dokumentu. Jeśli zostanie złapany, dokąd ta osoba zostanie deportowana i kto weźmie na siebie odpowiedzialność? Zdecydowanie nie jest to kraj, do którego podróżował.

3. Wzajemność. Polityka wewnętrzna uniemożliwia Indiom nawiązanie kontaktu. Kraje, które chcą zapewnić bezwizowe podróże obywatelom Indii, oczekują tego samego od rządu Indii, a polityka opozycji uniemożliwia mu zrobienie pierwszego kroku. Mam nadzieję, że może się to zmienić w bieżącym okresie.

Jest to połączenie wielu rzeczy, ale 2 najważniejsze to:

1: Brak wzajemnych porozumień

Indie od dawna mają bariery wizowe wobec przybyszów z zagranicy, wynikające z czasów, gdy nie chcieli szczególnie turystów. Rząd narodowy był wysoce ioslacjonistyczny / protekcjonistyczny i zaczął w większości usuwać bariery handlowe w latach 90.

Jeśli Indie poczynią urazy wobec innych krajów, sytuacja ulegnie zmianie, ale Indie muszą zrobić pierwszy krok.

2: Nadużycie wiz / nielegalna migracja przez obywateli.

Kraje, których obywatele mają w przeszłości nielegalną (nieudokumentowaną) migrację, lub w których nastąpił nadużycie dostępu (nielegalna praca na podstawie wizy turystycznej (lub gdy wiza jest wolna), przedłużanie pobytu, znikanie z radaru i nigdy nie wracają do domu itp.) Jest mało prawdopodobne, aby zaoferować im bezwizowy dostęp, dopóki nie wykażą się zaangażowaniem w pilnowanie problemu, przyczyniając się do kosztów repatriacji i nie zmniejszając liczby przestępców.

Jako przykład takich przyczyn: Nowa Zelandia usunęła bezwizowy dostęp obywatelom Tajlandii około 2003 r., Ponieważ około 5% „turystów” okazało się osobami świadczącymi usługi seksualne - a będąc nielegalnymi, byli oni podatni na manipulacje ze strony gangów przestępczych ( Prostytucja jest legalna w Nowej Zelandii, ale nielegalni pracownicy mogą w prosty sposób zostać oszukani za wynagrodzenie lub przetrzymywani w obrzydliwych warunkach itp.) - po znacznej liczbie przypadków, w których tajskie kobiety zostały repatriowane na koszt podatnika NZ lub zaoferowały status uchodźcy, ponieważ były nie mogąc wrócić do domu, wzniesiono bariery wizowe, aby próbować wykryć osoby świadczące usługi seksualne, zanim dotarły na miejsce i zostały wciągnięte do przestępczych przedsiębiorstw.

Mieszkałem w wielu krajach, w których istnieją znaczne bariery wizowe, aby mieszkać / pracować gdzie indziej, a przygnębiające jest to, że ogólne podejście do rodaków pracujących nielegalnie w innych krajach jest „dobre dla nich!” kiedy prawdziwa postawa powinna być odwrotna - to ci nielegalni ludzie są przyczyną barier wizowych - a jeśli nadal to robią, powód dla różnych krajów do wprowadzenia dalszych barier wjazdu.

Można argumentować, że utrudnienie w uzyskaniu wizy zwiększa prawdopodobieństwo nielegalnego wjazdu do danego kraju, ale nie w ten sposób działają biurokratyczne sposoby myślenia. Jest to zdecydowanie jeden z obszarów, w którym próba obejścia zasad ma konsekwencje dla każdego członka grupy.