Skąd wiesz, czy Japończyk oznacza „nie”, kiedy mówi „tak”?

Zetknąłem się z kilkoma sytuacjami, w których Japończyk wykracza poza to, co prawdopodobnie powinien pomóc ludziom. Często martwię się, prosząc ich o zrobienie czegoś, czego nie odmówią z jakiegokolwiek powodu. Zastanawiam się, czy istnieje sposób, aby poprosić ich o pomoc, abyś mógł dać im możliwość odmowy bez poczucia złego samopoczucia lub oceny ich reakcji, a jeśli tak naprawdę nie chcą, aby powiedzieli im, aby się tym nie martwili .

Nie miałem żadnego szczególnego doświadczenia z innymi kulturami, w których jest to prawdziwy problem, ale w wielu przypadkach (zarówno w Japonii, jak i poza Japonią) doprowadziło to do niektórych niezręcznych sytuacji, w których nie zdawałem sobie sprawy, że tak naprawdę nie zamierzają być tak pomocnym, jak sugerowali w swojej odpowiedzi.

Mówiąc „nie” w Azji zasadniczo różni się od innych krajów w Europie Zachodniej, doszedłem do doświadczenia, że ​​- w zależności od tego, jak dobrze znasz ludzi i w jakim środowisku jesteś - znacznie trudniej jest ustalić, jaka jest rzeczywista sytuacja w Japonii niż powiedzmy w Chinach, Singapurze itp. Doświadczyłem największych różnic w japońskim zachowaniu na Filipinach, Tajlandii, Indonezji, Indiach i Wietnamie.

I zanim ludzie zatrzasną moją odpowiedź (jak poprzednio) jako nie mającą zastosowania do weekendowego turysty próbującego kupić bilet na pociąg, pamiętajcie, że regularna podróż służbowa do kraju to wciąż podróż i temat na ten temat. Uważam też, że rozszerzone wyjaśnienia są ważne dla lepszego zrozumienia szczegółów kulturowych, a może nie wszystkie części wyjaśnienia są w 100% użyteczne podczas codziennej turystyki w Japonii.

Mówiąc ogólnie „nie”

Istnieją różne poziomy problemów w zależności od relacji z ludźmi (czy jesteś turystą, klientem, przyjacielem, szefem itp.), Gdzie ogólnie, jako obcokrajowiec, możesz być traktowany z większą uprzejmością i dlatego będziesz mieć więcej problemów wykrywanie „Nie”. Mylące mogą być wyjątki, kiedy Japończycy są bardziej bezpośredni i / lub wybaczają obcokrajowcom w rodzaju „On jest obcokrajowcem, nie wie lepiej” (Henna Gai Jin). Ogólnie rzecz biorąc, muszę powiedzieć, że twoja obecność będzie o wiele bardziej doceniana, jeśli możesz uniknąć polegania na tym, że jako obcokrajowiec wydaje się, że mniej jesteś zobowiązany do przestrzegania japońskich zwyczajów.

Pamiętaj, że im bardziej formalne jest środowisko, tym mniej słyszysz „nie”. W każdej formalnej rozmowie „nie” jest w rzeczywistości bardzo niegrzeczna. Mam słownik japońsko-japoński-angielski, który mówi ludziom, co powiedzieć (w języku angielskim i angielskim) w różnych sytuacjach w środowisku biurowym, w zależności od tego, co myślą (w języku angielskim). I w żadnym z zdań, w których „To, co myślisz” nie jest zgodne z „nie możemy tego zrobić”, jest tłumaczone jako „Nie”. Typowe odpowiedzi na spadek to „Musimy przestudiować sytuację” lub inne wymijające odpowiedzi. Nawet „Shikata ga nai” („Nic na to nie poradzimy”) jest niezwykle rzadkie i zwykle używane tylko wtedy, gdy wszyscy są ofiarami wspólnej niekorzystnej sytuacji. Mówiąc „nie”

Sytuacje, w których ludzie chcą odmówić, ale nie mogą:

Przede wszystkim musimy pamiętać, że istnieje kilka rodzajów „Nie” w dowolnym języku: Oto 4 najważniejsze:

1. Niemożność zrobienia czegoś od razu (jak w „Nie mamy tego produktu”), gdzie staje się to szybko widoczne, a osoba w żaden sposób nie może po prostu powiedzieć „Proszę bardzo”.
2. Nie można nic zrobić, ale można to zrobić później (jak w „Czy jesteś w stanie to zrobić do jutra?”), Gdzie osoba może potwierdzić teraz i rozwiązać problem później
3. Być w stanie coś zrobić, ale tak naprawdę nie chcieć tego robić (tzn. Zaakceptować robienie czegoś, aby być grzecznym)
4. Będąc zmuszonym do zaangażowania się w coś, ponieważ wydaje się, że jest to dla ciebie bardzo ważne

Jak przede wszystkim uniknąć sytuacji:

W tym kontekście istnieje kilka zachowań, które sprawiają, że otrzymujesz lepszą odpowiedź, ponieważ oferujesz osobie pytanej wyjście bez poczucia obowiązku powiedzenia „tak” na coś, czego tak naprawdę nie chce powiedzieć „tak” do:

1) Nie zadawaj bezpośrednich pytań, jeśli to możliwe. Jeśli zadajesz pytanie, na które jedyne odpowiedzi mogą brzmieć „tak” lub „nie”, zawężasz ludzi. Zapytaj ich raczej o możliwości lub ogólne stwierdzenia. Jeśli chcesz dostać się na stację, zamiast pytać, czy ktoś może cię zabrać, zapytaj, jak się tam dostać. Jeśli druga osoba chce cię prowadzić, zaoferuje, w przeciwnym razie poleci transport publiczny.

2) Nie wspominaj, jak bardzo coś kochasz. Istnieje wysokie ryzyko, że ludzie spróbują wszystkiego, aby je dla Ciebie zdobyć. Ludzie mogą zrobić zdjęcie ze ściany lub zdjąć krawat i wręczyć je Tobie, jeśli zaczniesz podziwiać coś za bardzo. Jeśli chcesz zrobić komplement, raczej pochwal ich smak itp.

3) Omów metody wykonania zadania zamiast prosić ludzi o zrobienie czegoś bezpośrednio. Chociaż ma to oczywiście większe zastosowanie w branży, takie zachowanie jest głównym powodem frustracji między zagranicznymi firmami współpracującymi z ich japońskimi spółkami zależnymi. Jest to bardziej rozpowszechniony problem w całej Azji, szczególnie w relacjach szef / pracownik. Kiedy już wiesz, jak trudno jest coś zrobić, możesz dokonać oceny, czy naprawdę tego chcesz, zamiast oczekiwać od drugiej osoby, że coś wymaga dużego wysiłku. Zadowolenie bossa jest w wielu przypadkach postrzegane jako ważniejsze niż własne zdrowie, co skutkuje ekstremalnymi przypadkami w Karōshi .

Jak wykryć sytuację

Istnieje kilka bardzo wyraźnych znaków głosowych i mowy ciała, z których można wywnioskować, że ktoś nie jest w stanie spełnić żadnej prośby:

• Drapanie się po głowie
• przechylanie głowy
• słyszalne wciągnięcie powietrza przez zęby
• mówiąc „Chotto ...”
• mówiąc „Sou desu neee ...”
• mówiąc „Maa, neee ....”
• długie przerwy w odpowiedzi
• dowolna kombinacja powyższych

Oto kilka przykładów z mojego osobistego doświadczenia:

• Stoisz na ulicy i szukasz stacji metra, która zamyka się. Pytasz kogoś bezpośrednio i otrzymujesz niektóre z powyższych reakcji. Widzisz osobę myślącą i czekasz na odpowiedź. Osoba w końcu wyśle ​​cię w dowolnym kierunku, aby się ciebie pozbyć. Najlepiej byłoby szybko rozpoznać znaki, pokłonić się, podziękować i przejść dalej.

• Patrzysz na czyjąś własność (na przykład krawat) i wspominasz, jak bardzo lubisz wzór ptaka, ponieważ ptaki są twoimi ulubionymi zwierzętami, a kolor jest taki ładny. Ryzyko (chyba że dana osoba nie może jej rozdać z innych powodów) polega na tym, że zdejmie ją i poda tobie. Lepiej byłoby krótko o tym wspomnieć i powiedzieć, że osoba jest zawsze tak dobrze ubrana.

• Jesteś na spotkaniu w Japonii i następnego dnia masz telco z siedzibą. Uważasz, że byłoby wspaniale mieć raport od japońskiego zespołu i zapytać go, czy mogą go wysłać, abyś mógł użyć go do tego telco. Otrzymasz go następnego dnia, a dopiero później dowiesz się od innego współpracownika, że ​​zespół został na noc w biurze, aby złożyć Ci raport. Lepiej byłoby zapytać, czy raport jest dostępny, a jeśli nie, ile czasu to zajmie. Następnie możesz ocenić, czy ich obciążenie będzie uzasadnione na korzyść raportu.

Chociaż zjawisko to istnieje, nie jest to tak duży problem, jak myślisz, i wpływa przede wszystkim na relacje z ludźmi, których już znasz. Jeśli zapytać zupełnie obcego dla kierunków, to będzie powiedzieć „nie” lub skierować cię gdzieś indziej, jeśli nie może pomóc, a jeśli idą na ich drodze, aby pomóc Ci robią to całkowicie dobrowolnie. Jasne, możesz otrzymać odpowiedź „Nie jestem pewien, ale myślę, że to tam jest ( niejasna fala ręki )”, jeśli nie wiedzą, lub pokaz zasysającego wahania, gdy stoją wokół, powtarzając nazwę miejsce na chwilę („Świątynia Anpanmanji, sou ka , hmm, więc chcesz jechać do Anpanmanji, boli cię chotto ne... ”), mając nadzieję, że skorzystasz z podpowiedzi, ale w obu przypadkach będzie całkiem oczywiste, że tak naprawdę nie wiedzą, więc możesz przeprosić i poprosić kogoś innego.

Tam, gdzie tak, ale tak naprawdę nie może się zdarzyć, są ludzie, których już znasz na pewnym poziomie, szczególnie jeśli odczuwają oni wobec ciebie jakiś obowiązek . Na przykład, jeśli jesteś zapraszany do czyjegoś domu lub odbierany podczas autostopu, jesteś teraz gościem gospodarza, a on jest odpowiedzialny za twój komfort i dobre samopoczucie. Więc jeśli zdarzy ci się powiedzieć, że naprawdę lubisz sushi lub że faktycznie wybierasz się do oddalonego o 50 km miasta X, gospodarz może zaoferować pójście na sushi (i wyrzucenie obiadu, który jego żona spędziła na przygotowaniu ) lub zabiorą Cię do tego miasta (i przegap grę w baseball, którą planował złapać).

Tradycyjne japońskie lekarstwo na to jest proste: odrzuć dwie pierwsze oferty .

• Och, idziesz do Town X? Mogę cię tam zabrać, jeśli chcesz.
• Nie nie, w porządku, po prostu podrzuć mnie do Y, a pojadę tam jutro.
• Jesteś pewien? Mogę cię zabrać do X, jeśli chcesz, to niedaleko.
• Nie, proszę nie martw się, już byłeś zbyt miły.

Jeśli powtórzą ofertę po raz trzeci, mówią poważnie i oczekuje się, że ją zaakceptujesz. Jeśli nie, po prostu uniknąłeś nałożenia na nich obowiązku.

Japończycy tak naprawdę nie mówią „tak”, kiedy mają na myśli „nie”. Mówią „to jest bardzo trudne” lub „to mało prawdopodobne”. Jedyny raz powiedzą „tak”, jeśli myślą, że tak naprawdę nie pytasz ich o coś.

Na przykład, jeśli zaprosisz kogoś do domu, a on powie „tak” bez pytania o dokładną godzinę i adres, to prawdopodobnie dlatego, że zakładają, że tak naprawdę nie zaprosiłeś go do swojego domu. To tak, jakbyś powiedział: „możesz mnie odwiedzić”, ale tak naprawdę nie organizujesz spotkania. Tak więc w tym przypadku jest to po prostu kwestia sposobu, w jaki działa język japoński, ponieważ zwykle nie rozróżnia między stwierdzeniem, że coś teoretycznie będzie w porządku w pewnym nieokreślonym momencie w przyszłości, a faktycznym zorganizowaniem tego, co się stanie.

Kluczem jest zrozumienie, o co pytasz, wtedy odpowiedź będzie miała sens.

Przekonałem się, że „nie” zwykle pojawia się na rondzie - jako alternatywny plan lub opóźnienie w udzieleniu odpowiedzi, lub czasami pocieranie czoła, po którym następuje zwrot „ち ょ っ と う ...” („chotto ...” , potocznie „no cóż ...”).

W ustawieniach biznesowych „tak” zwykle oznacza „słucham”. Gdy potrzebujesz jasnej odpowiedzi, pozostaw prośbę otwartą, aby mieć czas na dyskusję i do ciebie wrócić - często odpowiedź jest znana, ale jeśli jest to „nie”, prawdopodobnie dowiesz się następnego dnia za pośrednictwem poczty elektronicznej.

Zasadniczo jednak odmowa powiedzenia „nie” jest jedynie mechanizmem pozwalającym uniknąć konfrontacji lub zawstydzającej sytuacji lub „uratować twarz”. Zamiast tego „ukształtuj” żądanie, aby żadne z nich nie mogło się zdarzyć. Jeśli nie możesz tego zrobić i nie jesteś przyjaciółmi, prawdopodobnie najlepiej nie pytać.

Jednak, jak powiedzieli komentatorzy, jeśli ktoś robi wszystko, by ci pomóc, to prawdopodobnie tylko mili ludzie - nie bądź zbyt paranoikiem :). Jeśli jest to ktoś, kogo znasz i jest wielkim pytaniem, pomoże ci również mały prezent lub dowód uznania (choć spodziewaj się, że będzie to niepotrzebnie odwzajemnione!)

Są już inne dobre odpowiedzi, ale chcę skupić się na błędzie w sposobie zadawania pytania.

Japończyk (ogólnie) nie znaczy „nie”, kiedy mówi „tak”, co jest przesłanką tego pytania.

Te błędy to, co oni są mówiąc, gdy mówią „tak”. Mówią „tak, słyszę cię i rozpatrzę twoje pytanie” lub coś podobnego do tego.

Tylko ty pomyślałeś, że mieli na myśli „nie”, kiedy powiedzieli „tak”. Właściwie nie dali ci jeszcze odpowiedzi: to ważna rzecz do zrozumienia.

Pod tym względem jest to podobne do bocznego uścisku głowy kultury indyjskiej.

Kiedy słyszysz „tak”, nie stajesz przed pytaniem „czy mieli na myśli„ tak ”, czy też„ nie ”?

Masz do czynienia z sytuacją, w której teraz wiesz, że będziesz musiał zrobić więcej w związku, aby dowiedzieć się, jaka będzie odpowiedź. I najprawdopodobniej, czy ci się to podoba, czy nie, prawdopodobnie właśnie odkryłeś, że nie będziesz w stanie uzyskać właściwej odpowiedzi w tej rozmowie: jeszcze nie czas.

Istnieje naprawdę fundamentalny powód kulturowy, dlaczego tak jest: znaczenie „grzeczności” w kulturze japońskiej. Po prostu nieuprzejma jest bezpośrednia odmowa, a nieuprzejmy jest zły.

(Trywialny przykład tego jest taki, że kelner pyta cię, czy chcesz czegoś więcej. Bezpieczną, uprzejmą rzeczą jest powiedzieć „u mnie w porządku”. Pozwala to uniknąć odpowiedzi „nie”.)

Prowadząc interesy w Japonii, znalazłem jeden ze sposobów sprawdzenia, czy coś jest dobrym pomysłem dla trzeciej osoby, aby porozmawiać o jej uprzejmości. Zamiast powiedzieć „Czy możemy się targować?”, Zapytałbym: „Czy byłoby niegrzeczne zaoferować im trochę mniej”. Nasz japoński agent z łatwością będzie mógł wyjaśnić, że tak, byłoby to niegrzeczne lub powiedzieć, że będzie w porządku.

Jest to trudniejsze zadanie w pojedynkę. W odpowiedzi na twoje pytanie „jest sposób, aby poprosić ich o pomoc, abyś mógł dać im szansę na odmowę bez złego samopoczucia”. Mogę tylko powiedzieć, że musisz znaleźć sposób, w którym udzielenie odpowiedzi nie byłoby wygodne. nieuprzejmy z ich strony.