Co jest złego w jedzeniu podczas spaceru po Japonii? W innych krajach azjatyckich nie wydaje się to problemem

Widziałem w wielu pytaniach dotyczących etykiety na temat Japonii, że jest to nie, ale nie wydaje mi się, aby znaleźć powód tego. Wiem, że w krajach takich jak Tajwan czy Chiny nie wydaje się to wcale problemem, dlatego chciałbym wiedzieć, dlaczego jest taka różnica.

Czy dotyczy to również miejsc publicznych, czy tylko podczas poruszania się?

Ponieważ problemem jest nie tylko jedzenie, które można rozlać, ale także picie z butelek lub puszek (nawet jeśli kupujesz je z automatu, nie powinieneś go pić podczas spaceru), które nie są tak łatwe do rozlania jak chodzenie z miską ramen, nie jest to kwestia higieny.

Temat dotyczy znacznie więcej szacunku dla jedzenia . Kiedy Japończycy zaczynają jeść, składają ręce w modlitwie i mówią „Itadakimasu”, co oznacza „otrzymuję pokornie”. Ludzie powinni także skończyć jedzenie, nawet do ostatniej kukurydzy ryżowej. Jest jeszcze jedno zdanie, by podziękować kucharzowi, kiedy skończysz. Istnieje kilka innych szczegółów kulturowych, które podkreślają ten głęboki szacunek dla jedzenia.

Kiedy jesz podczas chodzenia, bierzesz jedzenie zbyt swobodnie i zapominasz o szacunku dla ludzi, którzy go wyhodowali / i duszy organizmów, które zginęły w tym procesie. Masz dbać o swoje jedzenie, które doprowadza do komicznych skrajności w „ Ramen Scene ” filmu „ Tampopo ”, który jest komedią wyłącznie o jedzeniu w Japonii.

Na ulicy jest wiele restauracji, które serwują jedzenie na ulicy, ale powinieneś je zjeść tam, na miejscu, często pod baldachimem lub parasolem, zamiast odejść. Prawdopodobnie jedynym wyjątkiem są lody. Jest bardzo możliwe, że jest zwolniony z powodu wpływów zachodnich.

Chodzi o edukację. Dzieci uczą się następujących manier przy stole od około 2 lat:

• Jesz przy stole
• Kiedy skończysz, powiedz „Gochisousamadesu”
• Kiedy mówisz, że skończyłeś, skończyłeś

Jest to wzmocnione podczas obiadów w przedszkolu / szkole podstawowej (bez przekąsek, szkolny lunch, który jest taki sam dla każdego ucznia).

Te maniery trzymają się.

A zresztą, czy kiedykolwiek próbowałeś chodzić jedząc pałeczkami? Wystawiasz oko!

Myślę, że bardziej ma to związek z wyglądem niż z jakąkolwiek głębią, którą wszyscy tak lubią obwiniać. Japonia jest społeczeństwem BARDZO świadomym wizerunku, zarówno na lepsze, jak i na złe, a wypychanie twarzy w ruchu nie jest nigdzie dobrym wyglądem.

Jeśli chodzi o Japonię, która ma religijny szacunek do jedzenia, nie sądzę, aby ktokolwiek, kto był na właściwej nomikai w izakaya, mógł powiedzieć „Japonia nie marnuje jedzenia” z prostą miną. Widziałem mnóstwo świetnych rzeczy NIE zabranych do domu w psich torbach, ponieważ byłoby to „kakkowarui”. A gdyby tak nie było, zostawienie ostatniego kęsa jedzenia, żeby wyglądać jak chciwy palant, nie byłoby tak powszechne. Ludzie byliby znacznie bardziej „mottainai”.

Także te rzeczy o tym, że Japonia jest „ultra-czystym” społeczeństwem, w którym nie rozlewają jedzenia na ulicę, to idealizm zabarwiony różą. Spacer po centrum Shibuya wczesnym niedzielnym porankiem ujawniłby nie tylko mnóstwo zmarnowanych potraw, które zostały wyrzucone przez lokalne zakłady, ale także mnóstwo śmieci. Nie wspominając o niezliczonych basenach wymiotów WSZĘDZIE, posadzonych dla ciebie przez sprzedawcę, który poprzedniej nocy nie był w stanie wypić swojego likieru.

Nie oznacza to, że Japonia nie jest głęboko pięknym miejscem z głębokim szacunkiem dla wszystkich rzeczy, ale myślę, że o wiele więcej sprowadza się do błahości niż cokolwiek zen.

Nie ograniczaj postrzegania Japonii do tego, co widzisz w filmach, telewizji i ulubionej księgarni New Age. Czasami kulka ryżowa jest po prostu kulką ryżową. W końcu „konbinis” nie istnieją, ponieważ wszyscy wierzą w świętość chipsów kukurydzianych i „amerykańskich psów”.

Oczywiście, to wszystko na bok, pomimo tabu przeciwko chodzeniu po mieście, PICIE (alkohol) w miejscach publicznych (w pociągach, na ulicach itp.) Jest dość zwyczajne, szczególnie dla mężczyzn po 40. roku życia. A co z tym?

Kiedy przedstawiłem ten temat mojej japońskiej gospodyni, spojrzała na mnie pytająco i wskazała wszystkim miejscowym, którzy to robią, i powiedziała, że ​​jest w porządku i nikogo to nie obchodzi.

Ale to jest w Tokio, być może gdzieś mniej metropolii bardziej im zależy.

Zakładam, że wywodzi się z filozofii buddyjskiej zen . W życiu duchowym przywiązujesz najwyższą wagę do każdego działania. Powinieneś robić wszystko świadomie, w tym jeść. Nawet w Indiach, gdzie powstał buddyzm, jedzenie na spacer nie jest ogólnie przyjmowane pozytywnie.

W Japonii zauważysz, że na zewnątrz lub w innych miejscach publicznych jest bardzo czysto, nawet w miejscach z bardzo małą ilością pojemników na śmieci. Tradycyjnie Japończycy są bardzo czyści i szanują innych. Jeśli jesz podczas chodzenia, czasami trudno jest nie zrobić bałaganu lub upuścić czegoś.

Jest też tak wiele restauracji, że nie trzeba jeść podczas chodzenia. Nie ma problemu, aby uzyskać dobry posiłek, który można szybko zjeść, w pobliżu pracy lub gdziekolwiek jesteś.

Dodając tylko dwa centy: z mojego doświadczenia wynika, że ​​reakcja Japończyków, gdy coś jesz podczas chodzenia, jest pustym wyrazem i „dlaczego?” A kiedy odpowiesz na to „Cóż, dlaczego miałbym usiąść dla Onigiri, są one praktycznie stworzone do jedzenia podczas ucieczki”, po prostu mówią „Hm, jesteś dziwny”.

Więc moja teoria jest taka, że ​​Japończycy tego nie robią, ponieważ pomysł po prostu nie przychodzi im do głowy. Nikt tego nigdy nie robi, więc skąd mieliby wziąć ten dziwny pomysł?

Wybredność. Troska o innych.

Podobnie jak w przypadku wielu kulturowych osobliwości / dziwactw / anomalii, zwykle nie ma jednego wyjaśnienia. Ale IMHO największym pojedynczym wyjaśnieniem jest połączenie wybredności i troski o innych.

Chodzenie podczas jedzenia lub picia oznacza zwiększenie ryzyka rozlania jedzenia / napojów. A robienie takich rzeczy byłoby naprawdę okropne z powodu okropnego bałaganu, jaki spowodowałoby i okropnych niedogodności, które spowodowałyby innych.

Wybrana odpowiedź sugeruje, że jeśli ktoś kupuje jedzenie ze stoiska przydrożnego, dobrze jest stać i jeść. To przypuszczalnie pokazuje odpowiedni „szacunek dla jedzenia”.

Ale w takim razie dlaczego nie jest OK, jeśli pójdę do Lawsona, kupię onigiri i zjem tam? Czy nie okazywałbym przynajmniej tyle „szacunku dla jedzenia” jak w powyższym scenariuszu?

Myślę, że różnica polega na tym, że w pierwszym przypadku zwyczajowo i w pełni oczekuje się, że właściciele stoiska poniosą ciężar sprzątania po każdym bałaganie, który możesz pozostawić za sobą. Podczas gdy w przypadku Lawsona byłoby okropną niedogodnością, że spowodowałbyś, że i tak już zajęci pracownicy rozlewali jedzenie.

PS Wybrana odpowiedź twierdzi również, że japoński „szacunek dla jedzenia” znajduje odzwierciedlenie w sposobie, w jaki jedzą każdy ostatni kawałek jedzenia. Ma to mniej wspólnego z „szacunkiem dla jedzenia” niż z historycznymi doświadczeniami z deprywacją.

Japońskie przysłowie 粒粒 辛苦 („ciężka praca każdego ziarna”), którego uczy każdy japoński uczeń, pochodzi bezpośrednio z chińskiego wiersza Tang, którego uczy każdy chiński uczeń (谁知 盘中餐, 粒粒皆辛苦).

Nie chodzi o żaden na wpół mistyczny „szacunek dla jedzenia”. Zamiast tego chodzi po prostu o unikanie marnotrawienia żywności lub zasobów w ogóle o nie marnowanie żywności lub zasobów w ogóle ( mottainai w Japonii).

Tak więc Chińczycy, podobnie jak Japończycy, jedzą każdy ostatni kawałek jedzenia, ponieważ w obu kulturach unika się marnowania jedzenia lub jakichkolwiek zasobów. Jednak Chińczycy, w przeciwieństwie do Japończyków, doskonale jedzą / piją podczas chodzenia, ponieważ Chińczycy są mniej wybredni / troskliwi niż Japończycy i mniej przeszkadza im odrobina brudu i nieładu (co widać, gdy ktoś wydaje trochę czasu w każdym kraju).

PPS hippietrail sugeruje w komentarzu, że „ludzie w krajach azjatyckich ogólnie nie jedzą podczas chodzenia”. To nieprawda. To Japonia i wyłącznie Japonia jest pod tym względem anomalna. (Należy pamiętać, że historycznie, prawie WSZĘDZIE na świecie, ludzie na ogół nigdy nie jedli podczas chodzenia. Ludzie robią to głównie w nowoczesnej, ruchliwej erze. I tylko w Japonii istnieje niepisany zakaz tego.)