Cały czas szukamy niedrogich ofert podróży. Czasem okazuje się, że taniej jest po prostu zapłacić nieco więcej za przelot i zaoszczędzić na przykład na jedzeniu lub zakwaterowaniu. Na przykład 3-tygodniowa wycieczka plecakiem do Chin okazała się znacznie tańsza niż trzytygodniowa podróż przez Hiszpanię, chociaż przelot do Chin był ponad dwa razy większy niż podróż do Hiszpanii.
Jak mogę się dowiedzieć, że warto zapłacić nieco więcej za bilety lotnicze i zaoszczędzić na pozostałych?
Odpowiedzi:
Istnieją różne sposoby porównywania poziomów cen między krajami. Indeks cen towarów i usług konsumpcyjnych, taki jak np. Repoertowany przez numbeo.com (który w tej formie jest w rzeczywistości bardziej wskaźnikiem parytetu siły nabywczej; patrz odpowiedź @ MarcelC ), może być całkiem niezły:
Cena konsumpcyjna Wskaźnik najmu (CPI) to względny wskaźnik ceny towarów konsumpcyjnych, w tym artykułów spożywczych, restauracji, transportu i mediów. Indeks CPI nie obejmuje kosztów zakwaterowania, takich jak czynsz lub kredyt hipoteczny. Jeśli miasto ma wskaźnik CPI wynoszący 120, oznacza to, że Numbeo szacuje, że jest o 20% droższy niż w Nowym Jorku (bez czynszu).
Jedyne, czego typowy podróżnik nie będzie potrzebował, to narzędzia ( spójrz na listę towarów, które one zawierają , zainteresują Cię przedmioty, które mają> 0 w pierwszej kolumnie), ale jeśli koszt mediów jest wysoki, koszty hoteli również będą prawdopodobnie wysokie. Na powyższej stronie znajduje się także specjalny indeks restauracji.
Jest jednak jedno zastrzeżenie: jeśli w kraju jest bardzo mało turystyki krajowej, koszty „turystycznych” towarów i działań najprawdopodobniej zostaną oddzielone od kosztów życia codziennego, tzn. Zapłacisz więcej niż ty można się spodziewać).
Odwrotna sytuacja (tzn. Płacisz mniej, niż się spodziewałeś) może nastąpić po złej reklamie - wkrótce po ataku terrorystycznym lub klęsce żywiołowej ceny są zwykle bardzo niskie, ponieważ wielu turystów anuluje swoje plany.
Oprócz takiego uogólnionego indeksu możesz również spróbować konkretnych, porównywalnych towarów, na przykład kosztu nocy w międzynarodowym hotelu sieciowym lub kosztu Big Maca , jeśli lubisz takie rzeczy.
To interesujące i istotne pytanie. Niestety nie ma prostej odpowiedzi! Istnieją dwie możliwości: parytety siły nabywczej (PPP) i tak zwany indeks Big-Mac. Żadna z nich nie jest idealna. Istnieją zastrzeżenia (patrz poniżej). Jeśli jednak połączysz informacje z tych dwóch i dodasz jakieś dane dotyczące miejsca docelowego, zbliżysz się do swojego gaola. Nawiasem mówiąc, prowadzi to do kolejnej uwagi. Ostateczna odpowiedź na to pytanie zależy od miejsca docelowego.
Przede wszystkim można zastosować parytety siły nabywczej (PPP). Według Eurostatu PPP definiuje się w następujący sposób:
Parytety siły nabywczej, w skrócie PPP, są wskaźnikami różnic w poziomie cen w poszczególnych krajach. PPP mówią nam, ile jednostek walutowych dana ilość towarów i usług kosztuje w różnych krajach.
Z praktycznego punktu widzenia oznacza to, że jeśli dwa kraje mają taki sam PPP, poziomy cen w obu krajach są takie same (średnio). Wyższe (niższe) PPP oznacza wyższe (niższe) ceny. Eurostat i OECD publikują dane na temat PPP. Bank Światowy ma na celu zapewnienie tego rodzaju danych dla większej liczby krajów.
PPP mają pewne zastrzeżenia, o których powinieneś wiedzieć:
Big Mac Index jest wskaźnikiem zbyt interesująca. Łatwo to zrozumieć. Jednak zastrzeżenie polega na tym, że odzwierciedla ono tylko cenę jednego towaru. Z drugiej strony, może dać ci dobre wskazanie średnich poziomów cen w danym kraju. Aha, i jeszcze jedno zastrzeżenie, które zostało wynalezione przez The Economist ... ;-)
Wskaźniki cen konsumpcyjnych (CPI) służą do mierzenia zmian cen w czasie, czyli inflacji:
Wskaźnik cen konsumpcyjnych, w skrócie CPI, mierzy zmiany w czasie cen towarów i usług konsumpcyjnych nabywanych, używanych lub opłacanych przez gospodarstwa domowe.
Nawet jeśli są zharmonizowane i porównywalne, nie mówią nic o różnicach poziomów między krajami.