Co oznacza „w dobrym zdrowiu” w związku z wejściem do Kanady?

Zgodnie z podstawowymi wytycznymi rządu kanadyjskiego w sprawie wiz dla gości, „Podstawowe wymagania dotyczące podróży” dotyczące podróży do Kanady to (moje podkreślenie):

• mieć ważny dokument podróży, np. paszport
• być w dobrym zdrowiu
• nie ma wyroków skazujących za przestępstwa lub imigrację
• przekonaj urzędnika imigracyjnego, że masz powiązania - takie jak praca, dom, aktywa finansowe lub rodzina - które zabiorą Cię z powrotem do kraju ojczystego
• przekonaj urzędnika imigracyjnego, że opuścisz Kanadę pod koniec wizyty
  • mieć wystarczająco dużo pieniędzy na swój pobyt.
  • Ilość pieniędzy, którą będziesz potrzebować, zależy od tego, jak długo pozostaniesz i czy zostaniesz w hotelu, czy z przyjaciółmi lub rodziną.

Podobnie strona o niedopuszczalności wspomina „masz poważny problem zdrowotny” jako przyczynę odmowy przyjęcia, ale nie określa, co stanowi poważny problem zdrowotny w porównaniu z nieistotnym problemem zdrowotnym (co, logicznie rzecz biorąc, nie spowodowałoby niedopuszczalności do Kanady).

Bardziej szczegółowa strona określa, że ​​osobom można odmówić wjazdu lub wizy w ...

• podstawy zdrowotne - jeśli ich stan może:
  • zagrażać zdrowiu publicznemu lub bezpieczeństwu publicznemu, lub
  • powodować nadmierne wymagania w zakresie opieki zdrowotnej lub usług socjalnych (istnieją wyjątki 2 3)

Wciąż jednak nie ma żadnych wskazówek, kiedy problem zdrowotny jest na tyle poważny, że powoduje odmowę.

Jaka jest definicja „w dobrym zdrowiu”, ponieważ odnosi się konkretnie do wjazdu do Kanady? Zgaduję, że przeziębienie, złamanie ręki, przepuklina lub stopa sportowca nie wystarczą, aby spowodować odmowę wstępu, ale jak poważny musi być stan?

• Czy opiera się na formalnej diagnozie (np. Istnieje lista diagnoz, które same w sobie uważa się za „zagrażające zdrowiu publicznemu lub bezpieczeństwu publicznemu” oraz lista diagnoz, które nie są)?
• Czy urzędnik CBSA dokonuje niezależnej oceny ogólnego stanu zdrowia danej osoby i czy osoba ta może potrzebować „nadmiernych” usług?
• Czy istnieje konkretna kwota w dolarach, która stanowi nadmierną kwotę (np. Urzędnicy powinni odmówić wjazdu, jeśli rachunki za poprzednie 12 miesięcy przekraczały 10 000 USD)?

Istnieje procedura uzyskania oficjalnie uznanego badania lekarskiego , ale nie wszyscy odwiedzający Kanadę muszą go uzyskać. Bardziej zadaję to pytanie w odniesieniu do tych gości.

To nie jest prośba o poradę - nigdy nie odmówiono mi wjazdu do Kanady ze względów zdrowotnych ani nie ostrzegłem, że mogę. Jestem tylko ciekawy, jaka jest rzeczywista reguła i pomyślałem, że byłoby to pomocne dla osób, które mogą nie być w tak dobrym zdrowiu, aby wiedzieć również. Np. Czy ten wymóg jest naprawdę tylko sposobem na ochronę Kanady przed poważnymi zagrożeniami, takimi jak gruźlica i ebola, czy też ludzie faktycznie zostają odwróceni na granicy zapalenia stawów i żylaków?

Zasady przyjęte przez Immigration, Refugees i Citizenship Canada (IRCC) są określone w Regulacjach dotyczących ochrony imigracji i uchodźców . Przepisy dotyczące „zdrowia publicznego” i „bezpieczeństwa publicznego” znajdują się odpowiednio w § 31 i 33; skutecznie radzą sobie z chorobami zakaźnymi i chorobami psychicznymi, które mogą prowadzić do wyrządzenia komuś krzywdy.

Nie byłem w stanie znaleźć listy konkretnych chorób i stanów, które leżą po obu stronach linii dopuszczalności; takie wytyczne mogą istnieć, ale nie być publicznie dostępne, lub decyzje mogą być podejmowane na zasadzie ad hoc na podstawie wskazówek w wyżej wymienionych punktach. Jak wskazano w komentarzach użytkownik 71659, standardy mogą wymagać szybkiej zmiany podczas wybuchów chorób zakaźnych, takich jak wybuch SARS w latach 2002–3.

Klauzula „nadmiernego popytu” jest bardziej interesująca. Obecna definicja to

Nadmierny popyt oznacza

a) popyt na usługi zdrowotne lub usługi socjalne, w przypadku których przewidywane koszty prawdopodobnie przekroczyłyby średnie koszty usług zdrowotnych i usług socjalnych w Kanadzie w okresie pięciu kolejnych lat bezpośrednio po ostatnim badaniu lekarskim wymaganym zgodnie z ust. 16 ust. 2 (b) ustawy, chyba że istnieją dowody na to, że znaczne koszty prawdopodobnie zostaną poniesione po tym okresie, w którym to przypadku okres ten nie przekracza 10 kolejnych lat; lub

(b) popyt na usługi zdrowotne lub usługi socjalne, które zwiększyłyby istniejące listy oczekujących i zwiększyłyby wskaźnik śmiertelności i zachorowalności w Kanadzie w wyniku niemożności świadczenia usług w odpowiednim czasie obywatelom Kanady lub stałym rezydentom.

Faktyczne procedury stosowane przez IRCC w celu ustalenia, czy imigrant spowoduje „nadmierny popyt”, wraz z procesem powiadamiania i odwołań, są wymienione na stronie zatytułowanej „Nadmierny popyt na usługi zdrowotne i usługi socjalne” na stronie internetowej IRCC. W szczególności wszelkie przypadki, które są potencjalnie niedopuszczalne z powodu „nadmiernego popytu”, są oceniane przez specjalną jednostkę, a nie przez urzędników imigracyjnych na linii frontu:

Gdy przegląd wyników badań lekarskich dotyczących imigracji (IME) pokazuje, że cudzoziemiec (główny wnioskodawca, towarzyszący członek rodziny lub nie towarzyszący członek rodziny) jest potencjalnie niedopuszczalny ze względów zdrowotnych, odpowiedzialność za ostateczną ocenę IME zostaje przeniesiona na Centralny Ośrodek Medyczny MHB Jednostka dopuszczająca (CMAU) w Ottawie.

Po zaakceptowaniu IME do dalszego przetwarzania przez CMAU, oficerowie MHB powinni ukończyć wszystkie oceny lekarskie, w oparciu o definicję nadmiernego zapotrzebowania określoną w podrozdziale R1 (1).

Do niedawna próg „nadmiernego popytu” był taki, że szacowane koszty leczenia w ciągu pięciu lat były wyższe niż średnia w Kanadzie na osobę lub około 33 000 CAD na okres pięciu lat. Jednak na początku tego roku rząd Kanady ogłosił duży wzrost progu kosztów niedopuszczalności (w szczególności trzykrotny wzrost do około 100 000 CAD), a także zwolnienie niektórych usług społecznych z tego obliczenia. Tymczasowa polityka została wprowadzona w czerwcu 2018 r. I prawdopodobnie zostaną wprowadzone bardziej trwałe przepisy.

Nawiasem mówiąc, klauzula ta spowodowała, że około 1000 osób rocznie z przewlekłymi chorobami i / lub niepełnosprawnością zostało uznanych za niedopuszczalne z powodu ich chorób. Ponadto włączenie „usług socjalnych” do powyższego akapitu oznacza, że ​​niektórym wnioskodawcom odmówiono z powodu niepełnosprawności wymagającej ciągłej opieki. Polityka ta stanowiła zatem konstruktywną dyskryminację osób niepełnosprawnych, co, co zrozumiałe, wywołało pewną krytykę wśród obrońców praw osób niepełnosprawnych. Nowa polityka została w dużej mierze zaprojektowana w celu zmniejszenia tej dyskryminacji.