Czy obywatele UE mogą „przesiadać się na granicy” między krajami Schengen, aby przedłużyć maksymalny okres pobytu wynoszący 90 dni? [Zamknięte]

Komisja Europejska stwierdza, że obywatele UE mają prawo do przebywania na terytorium innego kraju „na okres do trzech miesięcy bez jakichkolwiek warunków innych niż wymóg posiadania ważnego dowodu tożsamości lub paszportu”. Co ważne, nie ma obowiązku rejestracji w urzędzie lokalnym w celu uzyskania zezwolenia na pobyt.

Niestety nie jest podane, w jaki sposób policzysz okres trzech miesięcy lub innymi słowy, kiedy zostanie zresetowany. W przypadku wizy Schengen dla osób niebędących rezydentami UE zasada „90 dni w danym 180 dniach” jest jasna. Nie znajduję jednak takiej zasady dotyczącej 90-dniowego maksimum, które dotyczy obywateli UE.

Kilka przykładów: - Czy obywatel UE może na przemian przez dwa kraje na czas nieokreślony bez żadnych warunków (np. Pozostać w państwie A strefy Schengen przez 90 dni, a następnie 90 dni w państwie B strefy Schengen, spłukać i powtórzyć)? - Czy obywatel UE może przebywać 90 dni w państwie A strefy Schengen, przenieść się do państwa B strefy Schengen na weekendową wycieczkę, a następnie ponownie zatrzymać się w państwie A strefy Schengen? Jak często mogli to robić w danym roku?

Zasady swobody przemieszczania się są ogłaszane jako dyrektywa, co oznacza, że ​​każde państwo członkowskie musi je wprowadzić w życie zgodnie z własnymi przepisami.

W związku z tym różni się znacznie między państwami członkowskimi, jakie wymogi rejestracyjne nakładają na obywateli UE / EOG - a tam, gdzie to robią, nie muszą stosować tych samych szczegółowych kryteriów, kiedy zaczyna obowiązywać wymóg rejestracji.

Co ważne, poszczególni obywatele zwykle nie potrafią samodzielnie interpretować dyrektywy - prawem krajowym jest prawo krajowe, a w zakresie, w jakim nie jest on zgodny z dyrektywą, zadaniem Komisji Europejskiej jest (próba) zmusić odpowiedni rząd do przestrzegania przepisów.

Wydaje się bardzo mało prawdopodobne, aby Komisja zadawała sobie trud sprzeczania się o dokładne zasady każdego państwa członkowskiego dotyczące sposobu ustalenia, kiedy rozpoczyna się nowy trzymiesięczny okres pobytu, chyba że przepisy te wyglądają jak próba obejścia zamiaru dyrektywy. Jedynym obywatelem, na którym można racjonalnie polegać bez faktycznego zbadania przedmiotowego prawa krajowego, jest to, że nie będzie musiał dowiedzieć się, gdzie i jak się zarejestrować, o ile jego okoliczności odpowiadają zwykłemu przypadkowi, w którym przebywa on nie dłużej niż trzy miesiące, oraz następnie odchodzi i nie wraca (z wyjątkiem sytuacji, w których „nie mieszkają tam”) przez długi okres czasu w porównaniu do tych trzech miesięcy.

W praktyce egzekwowanie przez państwo członkowskie jego przepisów rejestracyjnych nie będzie opierać się konkretnie na przejściach granicznych, ale na innych rodzajach dowodów na to, że dana osoba mieszka w kraju tak długo, że musi się zarejestrować .

Tak, mogą w nieskończoność. Jednak kara za pobyt dłuższy niż trzy miesiące bez rejestracji (nie „90 dni”) musi być proporcjonalna do kary nałożonej na obywateli danego kraju za brak rejestracji. W szczególności nie można ich deportować. W większości krajów jest to grzywna; w innych nie ma żadnej kary. Wydaje się, że nie ma żadnej reguły dotyczącej tego, jak długo nieobecność jest wymagana do przerwania trzymiesięcznego okresu, ponieważ ustalenie tego nie jest szczególnie ważne, z wyjątkiem obrony przed karą.

Prawodawstwem kontrolującym jest dyrektywa 2004/38 / WE .

Kraje UE / EFTA z wyjątkiem Szwajcarii

Zasada ta jest całkowicie błędna: ponieważ kraje strefy Schengen nie rejestrują przemieszczeń między nimi (nawet jeśli przeprowadzane są kontrole na granicach wewnętrznych, najczęściej przy wjeździe autobusem do Szwecji lub Szwajcarii), nie ma sposobu, aby śledzić czyjąś obecność w jednym państwie członkowskim vs. . inne.

Ponadto obywatela UE / Schengen nie można deportować ani wyrzucać z tych krajów, chyba że stanowią one udowodnione zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa. A nawet jeśli tak jest, trzymanie obywatela Schengen poza innym krajem Schengen będzie praktycznie niemożliwe w praktyce, również ze względu na w dużej mierze otwarte granice.

Zatem pytanie jest sporne: nie tylko kwestia ta nie jest uregulowana w przepisach dotyczących obywateli UE / EFTA, ale nawet gdyby byłaby to praktycznie niemożliwa do wyegzekwowania (podobnie jak w przypadku zasady 90/180 dla posiadaczy zezwoleń na pobyt ).

Szwajcaria

W przypadku obywateli UE / EFTA należy uzyskać zezwolenie na pobyt na pobyt dłuższy niż 90 dni w ciągu 180 dni. Nieprzestrzeganie tego może skutkować wysokimi grzywnami. Ponownie jednak wjazdy i wyjścia nie są rejestrowane, nawet przy wjeździe / wyjeździe z Schengen przez szwajcarskie lotnisko, a więc jest to trudne do wyegzekwowania, mimo że byłem ścigany przez policję miejską w moim kompleksie mieszkaniowym, przy czym mój dowód osobisty i zezwolenie na pobyt zostały krótko wzięte do weryfikacji.

Jak mówi @phoog, tak, możesz to zrobić.

I w przeciwieństwie do tego, co wydaje się na pierwszy rzut oka, kraj, do którego wielokrotnie wjeżdżasz, może być całkowicie w porządku: Pamiętaj, że przez 90 dni w kraju B (chyba że zarejestrujesz się) twój kraj zamieszkania A pozostaje zasadniczo odpowiedzialny. ubezpieczenie społeczne.

Na przykład, jeśli jestem Niemcem z poprzednim pobytem w Niemczech, udam się do Włoch i w ciągu 90 dni muszę udać się do lekarza, niemieckie ubezpieczenie zdrowotne będzie odpowiedzialne za zapłacenie w wysokości, w jakiej włoskie ubezpieczenie zdrowotne zapłaciłoby, gdyby miał pobyt (i zdrowie ubezpieczenie) tam.
Oczywiście niemieckie ubezpieczenie zdrowotne sprawi, że zapłacę za to opłaty - i byliby w bardzo nieprzyjemnej kategorii (domyślna opłata to około 800 € / miesiąc), gdybym nie zarejestrował się poprawnie w niemieckim ubezpieczeniu zdrowotnym.

Innymi słowy, brak rejestracji może okazać się droższy niż rejestracja. Jeszcze bardziej, gdybym wtedy zaczął pracować we Włoszech: automatycznie płaciłbym podatki, w tym ubezpieczenie zdrowotne. Ale bez rejestracji nie dostałbym świadczeń z ubezpieczenia zdrowotnego z Włoch i bez formularza z włoskiego ubezpieczenia zdrowotnego stwierdzającego, że jestem tam zarejestrowany, niemieckie ubezpieczenie zdrowotne nie pozwoli mi wydostać się z tej bardzo drogiej kategorii i pójdzie dalej wysyłanie rachunków (a jeśli nie zapłacisz, nie zapomną ani tego nie wybaczą). W przypadku umowy o pracę bez rejestracji pobytu zapłaciłbym dwa razy.

Oczywiście, jeśli przeprowadzisz się na odwrót, możesz uzyskać niemiecką opiekę zdrowotną, powiedzmy, włoskie podatki, które nadal płacisz. Niemcy nie dbają o to, bo Włochy muszą za to zapłacić. Jednak Włochy mogą po pewnym czasie zacząć zadawać pytania (np. Urząd skarbowy może mieć kwestionariusz, aby ustalić, gdzie znajduje się „centrum twojego życia”).