Czy europejskie przepisy obowiązują w obcych krajach (Azji)?

Na przykład, jeśli dwóch obywateli z tego samego kraju podróżuje do krajów azjatyckich, takich jak Malezja i Tajlandia, a jeden z nich obrabowuje drugiego obywatela podczas pobytu w Azji, czy warto zgłosić to w Europie? Czy nie ma szans, że policja europejska rozwiąże „zbrodnię” w Azji?

Przestępstwa należy zgłaszać tam, gdzie mają miejsce. Z wyjątkiem bardzo poważnych przestępstw, kraje zasadniczo nie będą egzekwować prawa innych krajów, chociaż w niektórych przypadkach zgodzą się na ekstradycję swoich mieszkańców lub obywateli za granicą, jeśli popełnili przestępstwa w innym miejscu.

Dotyczy to nawet granic niższych niż krajowe. Na przykład, jeśli zostaniesz okradziony w Toronto, zgłoszenie go w Montrealu nie będzie tak skuteczne, ponieważ każde miasto ma swój własny departament policji, a przepisy różnią się nieco w zależności od prowincji Kanady.

Zależy to od przestępstwa i narodu europejskiego - UE nie ma jeszcze żadnej jurysdykcji sądowej, uprawnienia te nadal należą do poszczególnych narodów, a zatem sytuacja jest taka sama w przypadku UE, jak i narodów spoza UE.

Na przykład Francja uważa, że ​​wszelkie przestępstwa i wykroczenia ^* popełnione przez lub przeciwko obywatelom podlegają ogólnej jurysdykcji własnych sądów, niezależnie od miejsca popełnienia przestępstwa.

Wiele innych krajów UE albo uważa, że ​​jurysdykcja eksterytorialna wchodzi w zakres jej własnej jurysdykcji ogólnej lub w specjalnej jurysdykcji w odniesieniu do niektórych przestępstw (na przykład podróżowanie za granicę w celu wykorzystania seksualnego dzieci itp.).

^* Francuskie słowo „ przestępstwo ” wymienione w prawie oznacza „przestępstwo”, a nie „przestępstwo” (co może oznaczać każde przestępstwo, od kradzieży kieszonkowej po morderstwo pierwszego stopnia). Francuskie słowo „ délit ” z grubsza oznacza „wykroczenie”, które jest poważnym przestępstwem, ale nie tak poważnym jak przestępstwo.

Nie ma czegoś takiego jak „prawo europejskie”. Europa nie jest krajem ani jurysdykcją, jest kontynentem.

Biorąc to pod uwagę, każdy sąd może zdecydować o podjęciu każdej sprawy z dowolnego powodu. Zwykle istnieją prawa i / lub przepisy określające, za które przestępstwa odpowiedzialny jest sąd. Nie ma na to ograniczenia. Na przykład w Belgii istnieje prawo, które mówi, że sądy belgijskie są właściwe w odniesieniu do niektórych szczególnie okropnych zbrodni (zbrodni przeciwko ludzkości i zbrodni wojennych) niezależnie od tego, gdzie się one zdarzyły, kto był sprawcą, a kto ofiarą. Nie musi być żadnych relacji z Belgią. Niezależnie od tego, czy ktoś, kto był sądzony w sądzie belgijskim za coś, co nie ma nic wspólnego z Belgią, akceptuje orzeczenie, to zupełnie inna sprawa. Tak długo, jak nie podróżujesz do Belgii, nic ci się nie stanie.

Teraz, jeśli belgijski sąd zdecyduje się spróbować, powiedzmy, George'a Busha lub Donalda Rumsfelda za zbrodnie wojenne popełnione w Iraku, a nawet jeśli skazają go na karę więzienia, czy rzeczywiście mogą go skłonić do stawienia się w sądzie i doprowadzić go do więzienia to zupełnie inna sprawa. Stany Zjednoczone nie zamierzają ich ekstradować. (W rzeczywistości USA naciskały na Belgię, aby zmieniła prawo, aby tak się nie stało, ponieważ tak naprawdę byli ludzie, którzy zwrócili się do sądów belgijskich o ściganie Donalda Rumsfelda.)

Wszystko zależy od kraju.

Generalnie w większości przypadków nie warto zgłaszać przestępstwa w Europie. To z dwóch powodów.

Po pierwsze, kary w Azji są o wiele, znacznie surowsze ( zdecydowanie nie chcesz mieć kłopotów z prawem w Malezji!), I chociaż policja prawdopodobnie nie będzie przeszkadzać w prowadzeniu dochodzeń w sprawie drobnych przestępstw, jeśli przestępstwo jest poważne, na pewno będą , a zarówno traktowanie podejrzanego przez policję, jak i kara będą ... powiedzmy, surowe według naszych standardów. Naprawdę nie jest wymagana dodatkowa kara.

Po drugie, chociaż prawdą jest, że niektóre państwa UE (na przykład Francja) w zasadzie uważają swoje prawo obowiązujące wszystkich swoich obywateli, nawet za granicą, jest to w większości kwestia teoretyczna, która nie jest warta papieru, na którym jest napisana. Przynajmniej w przypadku większości przestępstw . Policja nic nie zrobi w przypadku większości przestępstw.

Inne państwa UE (na przykład Niemcy) wyraźnie stwierdzają na początku swojego kodeksu karnego, że prawo obowiązuje na ich terytorium, w tym statki i samoloty, które mają prawo do wystawiania swojego sztandaru, z pewnymi wyjątkami w „drobnym drukiem” tego stanu które przestępstwa są również prześladowane za granicą.

Te wyjątki to zdrada stanu i terroryzm, zbrodnie przeciwko ludzkości lub życiu (czytane jako: tortury, morderstwa, ruch uliczny, przymusowa prostytucja, narządy handlowe itp.), Porwania i przestępstwa powodujące poważne obrażenia ciała, przekupywanie urzędników i delegatów, podrabianie, piractwo ( pod względem chwytania statków , a nie oprogramowania!), strzelania do samolotów, sabotowania elektrowni jądrowych, tego rodzaju rzeczy.

Więc ... chyba że naprawdę jesteś twardym draniem supervillain, nie dotyczy to zwykłej codziennej zbrodni.

Możesz jednak, o ile masz wystarczające dowody, aby uniknąć ryzyka wyroku za fałszywe oskarżenie, zrób to jednak. Nic Cię to nie kosztuje i pozostaje w aktach. Wszystko, co zgłaszasz, pozostaje w aktach na zawsze.
Nie ma to żadnych konsekwencji prawnych, z wyjątkiem sytuacji, gdy następna rzecz zdarzy się może za 5 lub 6 lat, być może dla kogoś innego, policjant patrząc na nazwisko podniesie brew (właśnie tak się stało w zeszłym tygodniu). Co może sprawić, że policjant uzna różnicę za „prawdopodobną” lub „niewiarygodną”.

Przede wszystkim zgadzam się z przyjętą odpowiedź, że jest to ogólnie najlepiej zgłosić się w jurysdykcji, gdzie to się stało. Istnieją oczywiście wyjątki, na przykład w przypadku drobnych przestępstw, które podlegają surowym karom w obowiązującej jurysdykcji. W takim przypadku możesz wstrzymać się z raportowaniem lub zgłosić je tylko po powrocie do domu.

Z drugiej strony widzę korzyści ze zgłaszania ich także w Europie, choć należy wziąć pod uwagę pewne kwestie. Jednym z powodów, dla których możesz chcieć je zgłosić w Europie (również) jest to, że nie zaszkodzi mieć dodatkowy zestaw oczu, mogą mieć więcej zasobów (np. W przypadku, gdy jeden z ich obywateli może mieć przestępcę tło, do którego jurysdykcja się nie zgłosiła lub do której odmówiono dostępu) lub mogą potraktować sprawę poważniej.

Niektóre kwestie do rozważenia przed zgłoszeniem się poza obowiązującą jurysdykcję:

• Dowody : jeśli masz jakieś dowody, które mogłyby pomóc w rozpoczęciu działalności innej jurysdykcji. Jeśli nie mają nic do roboty, jest mniej prawdopodobne, że są w stanie produkować potencjalne szanse.

• Nasilenie : bardziej prawdopodobne jest rozważenie poważnego oskarżenia. Kradzież pióra nie jest tak ważny, jak ktoś, kto został zamordowany lub zgwałcony. Te drugie przykłady są bardziej prawdopodobne do rozważenia, zwłaszcza że mogą być szkodliwe

• Związek : przestępstwo należy również powiązać z jurysdykcją zgłaszającą. Na przykład, jeśli obywatel holenderski robi coś złego za granicą, pomocne może być zgłoszenie go także władzom holenderskim, ponieważ przestępca może mieć historię, która może pomóc śledczym lokalnie.

Oprócz powyższego możesz również rozważyć określone organizacje, których celem jest zapobieganie określonym przestępstwom. Zwłaszcza jeśli chodzi o połączenie europejsko-azjatyckie, popularną metodą jest, aby europejscy przestępcy seksualni udali się do Azji, ponieważ łatwo zdobywają władzę (ponieważ wydają się być znacznie bogatsi niż miejscowi), a kontrola jest niewielka praca z dziećmi (podczas gdy większość krajów europejskich wymaga sprawdzenia przeszłości).

Jedną organizacją zajmującą się tym (dobrostanem dzieci) jest w szczególności Terre Des Hommes, która popiera niektóre z moich poprzednich punktów w ich opisie turystyki dziecięcej w Kambodży :

Dzieci w krajach takich jak Cambodja są szczególnie narażone na ryzyko związane z turystyką seksualną. Z powodu ubóstwa wielu turystów wydaje się atrakcyjną opcją. Dzieci i rodziny często nie zdają sobie sprawy z niebezpieczeństw, a policja nie ma siły, by zwalczyć problem.

Na stronie organizacji w Wikipedii wymieniono (i łącza do) kilka innych przykładów współpracy lokalnej i międzynarodowej, które faktycznie przynoszą rezultaty.