Powodem, dla którego RAID 5 może nie być niezawodny w przypadku dużych rozmiarów dysków, jest to, że statystycznie urządzenia pamięci masowej (nawet gdy działają normalnie) nie są odporne na błędy. Jest to tak zwane UBE (czasami URE), w odniesieniu do wskaźnika niemożliwych do odzyskania błędów bitowych , i jest podawane w błędach pełnego sektora na liczbę odczytanych bajtów. W przypadku obrotowych dysków twardych konsumenckich ta metryka jest zwykle określana na 10 ^ -14, co oznacza, że otrzymasz odczyt jednego uszkodzonego sektora na odczyt 10 ^ 14 bajtów. (Z powodu tego, jak działają wykładniki, 10 ^ -14 to to samo, co jeden na 10 ^ 14).
10 ^ 14 bajtów może brzmieć jak duża liczba, ale tak naprawdę to tylko garść pełnych odczytów przez nowoczesny duży (powiedzmy 4-6 TB) dysk. W przypadku RAID 5, gdy jeden dysk ulegnie awarii, nie ma żadnej redundancji, co oznacza, że żadnego błędu nie można naprawić: każdy problem z odczytem czegokolwiek z dowolnego innego dysku, a kontroler (sprzętowy lub programowy) nie będzie wiedział, co do zrobienia. W tym momencie twoja tablica się psuje.
RAID 6 dodaje drugi dysk redundancji do równania. Oznacza to, że nawet jeśli jeden dysk ulegnie całkowitej awarii, RAID 6 jest w stanie tolerować błąd odczytu na jednym z pozostałych dysków w macierzy w tym samym czasie i nadal skutecznie rekonstruować dane. To znacznie zmniejsza prawdopodobieństwo pojedynczego problemu powodującego niedostępność danych, chociaż nie eliminuje możliwości; w przypadku awarii jednego dysku, zamiast jednego dodatkowego dysku, który musi stworzyć problem z niemożnością odzyskania danych, teraz dwa dodatkowe dyski muszą rozwinąć problem w tym samym sektorze, aby mógł wystąpić problem.
Oczywiście, ta liczba 10 ^ -14 jest statystyczna , podobnie jak obrotowe dyski twarde zwykle mają cytowany statystyczny wskaźnik AFR (roczna awaryjność) rzędu 2,5%. Co oznaczałoby, że średni popęd powinien trwać 20–40 lat; najwyraźniej tak nie jest. Błędy zdarzają się partiami; możesz być w stanie odczytać 10 ^ 16 lub 10 ^ 17 bajtów bez żadnych oznak problemu, a następnie otrzymasz dziesiątki lub setki błędów odczytu w krótkiej kolejności.
RAID w rzeczywistości pogarsza ten drugi problem , narażając dyski na bardzo podobne obciążenia i środowisko (temperatura, wibracje, zanieczyszczenia mocy itp.). Sytuację dodatkowo pogarsza fakt, że wiele macierzy RAID jest uruchamianych i konfigurowanych jako grupa, co oznacza, że do czasu pierwszej awarii wszystkie dyski w macierzy będą aktywne przez prawie taką samą ilość czasu. Wszystko to sprawia, że skorelowane awarie są znacznie bardziej prawdopodobne: gdy jeden dysk ulegnie awarii, bardzo prawdopodobne jest, że dodatkowe dyski będą marginalne i wkrótce mogą ulec awarii. Jedynie stres związany z pełnym przejściem odczytu wraz z normalną aktywnością użytkownika może wystarczyć, aby spowodować awarię dodatkowego napędu. Jak widzieliśmy, w przypadku RAID 5 z jednym dyskiem niefunkcjonalnym,każdy błąd odczytu gdziekolwiek indziej spowoduje stały błąd i istnieje duże prawdopodobieństwo, że po prostu zatrzyma tablicę. Dzięki RAID 6 masz przynajmniej margines na dalsze błędy podczas procesu resilveringu.
Ponieważ UBE jest podane jako liczba odczytanych bajtów, a liczba odczytanych bajtów ma tendencję do dość korelacji z liczbą bajtów, które można zapisać, to, co kiedyś było dobrą konfiguracją z zestawem dysków 100 MB, może być konfiguracją marginalną z zestaw dysków 1 TB i może być całkowicie nierealistyczny z zestawem dysków 4-6 TB, nawet jeśli fizyczna liczba dysków pozostanie taka sama. (Innymi słowy, dziesięć dysków 100 MB w porównaniu do dziesięciu dysków 6 TB).
Właśnie dlatego RAID 5 jest obecnie ogólnie uważany za nieodpowiedni dla macierzy o wspólnych rozmiarach, aw zależności od konkretnych potrzeb zwykle zaleca się RAID 6 lub 1 + 0.
I to nawet nie dotyka szczegółów, że RAID nie jest kopią zapasową .
