Jeśli naprawdę chcesz zarządzać całym systemem (w tym wersją jądra) jak git, szukasz NixOS .
W przypadku wersji mniej zaangażowanej możesz użyć menedżera pakietów NixOS, nix, z prawie każdego Uniksa. Nix można zainstalować jako prosty użytkownik, chociaż łatwiej jest zainstalować go jako root. Po zainstalowaniu nixa można go używać do instalowania pakietów jako użytkownik nieuprzywilejowany, i działa on poprawnie wraz z istniejącym menedżerem pakietów, bez żadnych konfliktów. Bardzo łatwo jest całkowicie usunąć nix z systemu, więc naprawdę nie ma wymówki, aby go nie wypróbować. ;-)
Aby bezpośrednio odpowiedzieć na twoje pytanie, Nix definiuje twój kompletnie zainstalowany system jako środowisko, które jest, podobnie jak git commit, wskaźnikiem do zestawu wskaźników do bardzo specyficznych wersji wszystkich zainstalowanych pakietów.
Kiedy Nix aktualizuje pakiet, tworzy nowe środowisko, które wskazuje na nowy zestaw wskaźników do pakietów (głównie do istniejących, dla pakietów, które nie zostały zaktualizowane; ponownie, jest to bardzo podobne do nowego git commit, który głównie wskazuje poprzednie niezmienione pliki i kilka nowych wersji zmodyfikowanych plików).
Oczywiście przejście do poprzedniej wersji środowiska i, jak sądzę, rozwidlenie (tj. Stworzenie nowego środowiska opartego na starszym od ostatniego) jest banalne. Środowisko można załadować dla konkretnej powłoki (w rzeczywistości jest to zestaw zmiennych środowiskowych dostępnych dla powłoki, stąd nazwa), dzięki czemu można również całkiem łatwo mieć różne środowiska dla różnych projektów na tym samym komputerze. Nigdy więcej problemów z zależnością, ponieważ niepowiązany projekt potrzebuje innej wersji biblioteki!
NixOS przenosi to na wyższy poziom i zarządza całym komputerem, w tym jądrem, w podobny sposób, pozwalając na bardzo niskie ryzyko aktualizacji całej maszyny.
Nie skończyłem czytać ich wszystkich, ale polecam śmiertelne pigułki Nix jako wstęp do Nix.