W tym dyskietce znajduje się kilka linii. Dlaczego? Jaki jest tego cel?

jeśli jest to kabel dyskietki, którego skręt służy do wybrania, w jaki sposób pierwszy (przed skrętem) i drugi napęd (po skręcie) będzie A: lub B:

z http://www.pcguide.com/ref/fdd/confCable-c.html

Zauważysz również dziwny „skręt” w kablu dyskietki, znajdujący się między dwiema parami złączy przeznaczonych dla stacji dyskietek. Pomimo tego, że wydaje się to „hack” (cóż, tak naprawdę to hack), jest to w rzeczywistości poprawna konstrukcja standardowego kabla interfejsu dyskietki. Istnieją kable, które nie mają skrętu, i to właśnie one są niestandardowe! Co robi skręt, aby zmienić połączenie napędu na drugim końcu skrętu, tak aby różniło się od napędu przed skrętem. Odbywa się to, aby napęd na końcu kabla pojawił się jako A: dla systemu, a ten w środku jako B :.

W kablowym napędzie dyskietek na PC jeden z drutów jest aktywowany, gdy żądane jest uzyskanie dostępu do napędu A :, a drugi jest aktywowany, gdy żądanie dostępu do napędu B :. Dodatkowo jeden przewód jest aktywowany, gdy napęd A: silnik powinien się włączyć, podczas gdy drugi robi to samo w przypadku napędu B: (oczywiście, gdy kod będzie chciał uzyskać dostęp do napędu A: to on włączy silnik, ale mając oddzielny silnik - przewody sterujące będą oznaczały kod, który chce uzyskać dostęp do napędu A: teraz, ale będzie chciał uzyskać dostęp do napędu B: ponownie może włączyć oba silniki). Podczas gdy byłoby możliwe użycie zworek na każdym napędzie, aby wskazać, czy powinien on reagować na pierwszy czy drugi zestaw przewodów, standardową praktyką było skonfigurowanie wszystkich napędów, aby reagowały na przewody wyboru napędu i rozruchu silnika związane z dysk B :,

Chociaż może wydawać się nieco wstecz, aby napędy reagowały na napędy B: przewody przy braku skrętu, robienie tego w ten sposób umożliwia użycie pełnej długości kabla podczas podłączania pojedynczego napędu A :, bez konieczności kabel należy skręcić zarówno przed, jak i za środkowym złączem.

Podsumowując wszystko

tl; dr

Napęd przed skrętem będzie napędem B, a na końcu będzie A. W ten sposób nie ma potrzeby „konfigurowania” napędów, którymi napędami (A lub B) będą i co powinni słuchać . Można je skonfigurować identycznie, a zwrotność zamieni dla nich wejście sterujące.

Lub cytując trociny z tego komentarza :

Skręt kabla pozwala na identyczną konfigurację obu napędów dyskietek (do wyboru napędu) po zainstalowaniu (dla wygody produkcji), ale operacyjnie można je jednoznacznie wybrać jako pierwszy napęd lub drugi napęd na podstawie położenia kabla.

Kołki i okablowanie

Skręcone szpilki są od szpilki 10 do szpilki 16.

Wyjaśnienie

Bez skrętu musimy skonfigurować dyski i ustawić je jako dyski A dla jednego i B dla drugiego, ponieważ gdy płyta główna wybierze na przykład dysk A, oba dyski otrzymałyby sygnał wyboru, jeśli oba są skonfigurowane jako dysk A. Aby tego uniknąć, powinniśmy skonfigurować je za pomocą zworek lub poprzez sztywne okablowanie ich roli, aby istniał napęd ustawiony jako napęd A, który będzie nasłuchiwał sygnałów na wybranym przewodzie A, podczas gdy drugi napęd byłby napędem B, który słucha sygnałów w wybranym B.

Jest to całkowicie wykonalne, ale nie chcemy zepsuć ustawień napędów, po prostu chcemy wrzucić je do obudowy komputera i podłączyć kable.

Powiedzmy, że oba dyski są podłączone na stałe do napędu B. Teraz nie musimy ich konfigurować, ale oba odsłuchały sygnał wyboru B, podczas gdy płyta główna nadal chciałaby wysłać sygnał do wyboru A, aby wybrać dysk A Nadchodzi zwrot akcji! Po pierwszym dysku przekręcamy wybrane kable, aby dysk A (który wciąż był dyskiem twardym B) nasłuchiwał kontrolek wyboru A, ponieważ podłączyliśmy pin wyboru A do jego pinu wyboru B (jedyny pin to słucha).

Teraz napęd przed skręceniem będzie działał jako napęd B nasłuchujący na wybrane sygnały B, natomiast napęd po skręcie będzie działał jako napęd A nasłuchujący na wybrane sygnały A. Oba są przewodowymi dyskami B, które nasłuchują wybranego pinu B, ale dla jednego napędu podłączyliśmy pin A do jego wybranego B, aby płyta główna mogła nim sterować poprzez magistralę A.

Ze słowami Hobbsa tutaj :

Styki to w rzeczywistości „Drive Select A”, „Drive Select B”, „Motor Enable A” i „Motor Enable B”. Skręt zamienia Napęd Wybierz A <-> B (odpowiednio styki 14 i 12) i Motor Enable A <-> B (odpowiednio styki 10 i 16). Wszystkie są wyjściami na kontrolerze dyskietek i wejściami na dyskach.

a tutaj :

Reszta pinów (odczyt i zapis danych, sterowanie silnikiem krokowym, wybór głowicy itp.) Jest połączona w normalny sposób, dlatego piny wyboru napędu są tak ważne. Napęd musi zignorować wszystkie dane wejściowe i nie generować danych wyjściowych, jeśli nie zostanie wybrany

Chociaż dyski przewodowe są zwykle dyskami B, istnieje szansa, że ​​będą dyskami A, jak powiedział Tonny tutaj :

Kiedyś spędziłem całe popołudnie rozrywki próbując dowiedzieć się, dlaczego dysk pochodzący z działającego systemu nie działa na innym komputerze ... Okazało się, że jest podłączony do A, a oryginalny komputer używał normalnego kabla, ale miał sygnały zakręciły się na samej płycie głównej!

Zwróć też uwagę na to, co napisał tutaj Michael Hampton :

Niektóre systemy niekompatybilne z komputerem (takie jak Radio Shack Colour Computer) faktycznie używały dyskietek bez skręcenia kabla, ale wymagały ręcznego ustawienia zworek i rzeczywiście mogły używać czterech napędów jednocześnie. Chociaż ten hack pozwala użytkownikowi końcowemu nie musieć bawić się zworkami, ogranicza także system do dwóch stacji dyskietek.

IBM stworzył kludge, aby umożliwić zmianę dyskietek (w komputerach mainframe) bez potrzeby używania zworek. W większości kabli jest również niewielkie rozcięcie, aby zapobiec jednoczesnemu działaniu więcej niż jednego napędu - zmniejszając sygnały wyboru silnika dostępne na kablu. Oryginalna specyfikacja, z której pracował IBM (standard napędu MFG), miała dwa kable pozwalające na 4 dyski. Ich tanie zasilacze nie mogły obsługiwać więcej niż jednego dysku na raz, więc hack został zakończony. Szaleństwo kablowe zostało przeniesione na rynek komputerów osobistych i stało się standardem defacto. Późniejsze systemy mogły zamawiać dyski w systemie BIOS i nie musiały „sekwencjonować” dostępu dyskietek. Boże, czuję się stary.