Czy uruchamianie EFI jest specyficzne dla sprzętu? Mam stacjonarną płytę główną z Bios UEFI, ale mogę uruchamiać system tylko z napędów USB w trybie „UEFI”. Zarówno napęd DVD, jak i dyski twarde (macierz RAID 0) uruchamiają się tylko w starszym trybie. Czy dyski twarde muszą mieć tablicę partycji GPT, aby mogły się uruchamiać w trybie UEFI?
Odpowiedzi:
(U) Systemy oparte na EFI, zgodnie ze specyfikacją , mogą uruchamiać się tylko z dysków w stylu GPT. Tradycyjny system BIOS można uruchamiać z dysków w stylu MBR, aw niektórych przypadkach (w zależności od producenta) można również uruchamiać go z GPT. Jednak zgodnie ze specyfikacją UEFI dysk powinien mieć tablicę partycji GPT.
Ten artykuł MSDN dobrze to opisuje:
Systemy obsługujące UEFI wymagają, aby partycja rozruchowa znajdowała się na dysku GPT. Inne dyski twarde mogą być MBR lub GPT.
UEFI wpływa na sposób uruchamiania systemu operacyjnego. Musisz mieć przydzielone miejsce dla UEFI na dysku twardym. Uważam, że w większości systemów operacyjnych Linux odbywa się to automatycznie lub musisz utworzyć partycję, aby obsługiwać UEFI.
Czy uruchamianie EFI jest specyficzne dla sprzętu?
Tak. Niektóre implementacje, zwłaszcza starsze lub te z płyt głównych z blokadami OEM, są bardziej podatne na ograniczenia lub błędy.
Czy dyski twarde muszą mieć tablicę partycji GPT, aby mogły się uruchamiać w trybie UEFI?
Technicznie nie, ale w twoim przypadku „ prawdopodobnie plus potrzebujesz innych rzeczy (zwłaszcza plików EFI i zmiennych EFI) ”. Oto długa odpowiedź (również dla każdego, kto natknie się na to w przyszłości):
Często zadawane pytanie brzmi: „Czy mogę uruchomić UEFI z dysku MBR?” Odpowiedź brzmi „tak, ale to bardzo trudne”. Chociaż jest to technicznie możliwe w odpowiednim środowisku, wiele rzeczy nie pozwoli Ci tego zrobić, na przykład środowisko UEFI, które ściśle przestrzega specyfikacji, lub instalator Windows, który będzie nalegał na instalację na odpowiednim typie tablicy partycji.
Po pierwsze, media optyczne wcale nie są częścią tej dyskusji. Ogólnie używa systemu takiego jak ISO9660 lub UDF, który leży całkowicie poza sferą MBR / GPT.
Po drugie, nośniki wymienne są traktowane nieco inaczej niż dyski stałe. Większość implementacji UEFI będzie znacznie bardziej tolerancyjnych dla wymiennych dyskietek rozruchowych UEFI ad hoc niż na dyskach stałych.
Biorąc to pod uwagę, oto jak typowy system UEFI wyliczy urządzenia rozruchowe:
Jeśli włączone jest uruchamianie UEFI:
Sprawdź w zmiennych EFI, czy są jakieś skonfigurowane wpisy rozruchu.
Większość systemów operacyjnych utworzy wskaźniki do swoich plików rozruchowych w systemie zmiennych EFI. Te zmienne są przechowywane w pamięci EFI NVRAM.
Większość systemów operacyjnych wykona dodatkowy krok, tworząc partycję systemową EFI i przechowując tam swoje pliki rozruchowe zamiast na głównym woluminie systemu operacyjnego. To nieco poprawia elastyczność, ale działa również w przypadku rażącego problemu z typowym systemem UEFI: tylko partycje FAT32 są obsługiwane natywnie.
Poszukaj dysków wymiennych z plikiem EFI, takim jak „\ EFI \ BOOT \ BOOTX64.EFI” Pamiętaj, że większość systemów UEFI może czytać tylko z FAT32, więc jeśli twój dysk wymienny to NTFS lub coś innego, prawdopodobnie nie znajdzie rozruchu akta.
Wymień wszystkie napędy optyczne, niezależnie od tego, czy mają kod rozruchowy EFI, czy nie.
Jeśli włączone jest uruchamianie systemu BIOS lub CSM:
Istnieje kilka innych rzeczy nieobjętych powyższym, takich jak ROM ROM opcji, rozruch PXE itp.
A teraz kilka uwag na temat powyższego procesu. Po pierwsze, napędy optyczne wyświetlają się cały czas, niezależnie od trybu rozruchu. Dzieje się tak zwykle dlatego, że ani BIOS, ani UEFI nie chcą czekać na uruchomienie dysku przed kontynuowaniem rozruchu. Mają też tendencję do pokazywania jako bootowalne w obu trybach jednocześnie, więc jeśli masz dysk, który można uruchomić w obie strony, możesz wybrać jeden lub drugi z menu rozruchowego BIOS-u.
Ponieważ trudno jest programowo ustalić, czy dysk (stały czy wymienny) zawiera prawidłowy kod rozruchowy MBR, jeśli w systemie jest dostępny rozruch BIOS lub CSM, zwykle pozwala na rozruch z dowolnego z obecnych dysków. Jest to jednak prawdopodobnie odpowiedź na jedną część problemu: chociaż większość systemów powinna traktować pamięć USB prawie jak dysk stały, być może twój system traktuje ją inaczej. Na przykład niektóre BIOS-y dokładnie traktują urządzenie USBjak dysk stały i może być konieczne dostosowanie „kolejności rozruchu dysku twardego” lub innej takiej kontroli w systemie BIOS. A może twój BIOS jest zablokowany lub uszkodzony i nie zdaje sobie sprawy, że można go uruchomić w trybie BIOS. Kilka dodatkowych wskazówek: spróbuj podłączyć dysk do portu USB 2.0 zamiast 3.0 i włączyć opcje kompatybilności USB w BIOS-ie. Niektóre BIOS-y mają problemy z natywną pracą z urządzeniami znajdującymi się za kontrolerami USB lub ATA innych firm, jak na komputerach, które nie mają zintegrowanego USB3 w chipsecie.
Wraz z pojawieniem się EFI system może teraz łatwo określić, które urządzenia rozruchowe powinny być dostępne (patrząc na zmienne EFI zawierające wpisy rozruchowe), a także ustalić, czy konkretny dysk rzeczywiście zawiera kod rozruchowy (szukając obecności plik BOOTX64.EFI). Prowadzi to jednak do kilku interesujących zastrzeżeń. Chociaż oficjalniesystem EFI ma szukać tylko plików EFI na dyskach GPT, przez większość czasu będzie także szukał gdzie indziej. Na przykład możesz skopiować dysk instalacyjny systemu Windows 7 lub nowszego na pamięć USB FAT32, a prawdopodobnie uruchomi się dobrze w trybie EFI. UEFI jest wystarczająco inteligentny, aby sprawdzić obecność pliku „\ EFI \ BOOT \ BOOTx64.EFI” na wszystkich dyskach wymiennych, nawet jeśli w pamięci NVRAM nie ma odpowiedniej zmiennej EFI. Większość systemów UEFI również dobrze uruchamia się z dysku MBR, o ile istnieją zmienne EFI ze szczegółami na temat tego, gdzie iść i co robić. Na przykład teraz używam laptopa Dell, który został fabrycznie uruchomiony z systemem Windows 8.1 w trybie UEFI z funkcją bezpiecznego rozruchu, ale dysk został podzielony na partycje jako MBR.
Kilka innych zabawnych rzeczy, które mogą się zdarzyć: jeśli zainstalujesz system operacyjny obsługujący EFI, taki jak Windows lub Ubuntu, utworzy on odpowiednie zmienne EFI podczas instalacji programu ładującego. Następnie, jeśli usuniesz lub wyczyścisz dysk, system będzie miał zmienne EFI, wraz z nazwą systemu operacyjnego, ale nie będzie mógł się z nimi uruchomić, ponieważ nie może znaleźć dysku, do którego odnoszą się zmienne. Ponadto, jeśli przenosisz w pełni funkcjonalny dysk rozruchowy EFI z jednego komputera na inny, może nie zostać uruchomiony tak płynnie, jak MBR.Wiele implementacji UEFI nie pozwala nawet na próbę uruchomienia z dysku twardego w trybie UEFI, jeśli odpowiednie zmienne nie są obecne w pamięci NVRAM. Z tego powodu macierz RAID lub inne stałe dyski twarde mogą nie pojawiać się w menu rozruchu jako wpisy UEFI, dopóki nie będą mieć wszystkich odpowiednich struktur, takich jak zmienne EFI.
Biorąc jednak pod uwagę dokładny zestaw problemów, większość problemów rozwiążę do zepsutego systemu BIOS niż problem z konfiguracją . Szczególnie dziwne jest, że napęd USB pojawiający się jako urządzenie UEFI, ale nie urządzenie BIOS. Czy wyłączyłeś Bezpieczny rozruch i włączyłeś opcje uruchamiania CSM lub BIOS? Ponadto, aby napęd optyczny wyświetlał się jako opcja BIOS, ale nie opcja UEFI, wydaje się nieco dziwny, choć nie jest niespotykany.