Może się to wydawać niepotrzebne, ale po uruchomieniu procesu można przekazać parametry, które ustawiają proces na różnych poziomach priorytetu. Menedżer zadań pokazuje to jako ustawienie opcjonalne, ponieważ jest to opcja, która może być ustawiona dla procesu przez oprogramowanie, które zainicjowało jego wykonanie. Większość programów działa na poziomie „normalnym”, ale czasami może się zdarzyć, że kilka programów działa domyślnie na niższym poziomie. Nigdy nie widziałem oprogramowania, które zaczyna się w stanie powyżej normy.
Warto również wspomnieć, że zdarza się, że proces może działać z najwyższym ustawieniem priorytetu i nie wydaje się, aby wpływał on znacząco na wydajność systemu. Na przykład, jeśli proces zostanie uruchomiony i zostanie przypisany do pracy tylko na 1, powiedzmy, 8 rdzeniach procesora, ustawienie priorytetu procesów na „w czasie rzeczywistym” oznaczałoby, że zużyłby on jeden procesor, pozostawiając 7 do wykorzystania przez System operacyjny i inne oprogramowanie. W takim przypadku wykonanie w czasie rzeczywistym może prawie nie mieć wpływu na system, ale może spowodować rozsądny spadek wydajności procesu o wysokim priorytecie.
Prawie nigdy nie zalecałbym ręcznego ustawiania procesu do uruchamiania w „czasie rzeczywistym” z poziomu System Managera. Jest tak, ponieważ zmieniasz ustawienia wykonywania dla procesu, który mógł zostać zaprojektowany do działania w jednym określonym stanie wykonania. Zmiana priorytetu wykonania może w niektórych przypadkach spowodować awarię aplikacji, a jeśli jest to operacja zapisu danych, może to spowodować uszkodzenie danych!
Są jednak przypadki, w których użycie maksymalnego priorytetu wykonania dla procesu może być właściwe, ale nawet wtedy takie ustawienia priorytetu powinny być ustawione przez aplikację sterującą, a nie przez użytkownika końcowego poprzez okno dialogowe zarządzania systemem.
Ja osobiście polecam NIGDY nie zmieniać priorytetu zadań, chyba że naprawdę nie obchodzi cię, czy się zawiesi, a zadanie ZUPEŁNIE nie jest krytyczne. Jeśli dokumentacja oprogramowania wyraźnie stwierdza, że można podnieść proces, aby działał z większą prędkością, aby przyspieszyć bardzo duże obciążenie pracą procesora, byłoby to również dopuszczalne, jednak byłbym nieco sceptyczny, gdyby mechanizm z w ramach aplikacji nie jest przewidziane.
Jako osobistą anegdotę istnieje tylko jeden proces, który czasami zmieniam ręcznie - aplikacje do kompresji oprogramowania. Nie miałem do rozpakowania ogromny plik w długim czasie, ale stwierdziliśmy, że jeśli jestem w pośpiechu ( hm jest niecierpliwy) mogę podkręcić priorytet procesu i uzyskać umiarkowaną gulę w wydajności. Ponieważ aplikacje te uruchamiają zadanie robocze, a następnie zamykają się po ich zakończeniu, nie muszę się martwić rozbrajaniem ustawień procesora, ponieważ po zakończeniu wyodrębniania danych aplikacja przestanie działać. To jedyny raz, kiedy osobiście uznałem za użyteczne kontrolowanie szybkości procesora poprzez zarządzanie systemem.