Oto szybki przykład poleceń grub, które mogą po prostu działać, wyjaśnienia i zastrzeżenia poniżej.
grub2
Najprawdopodobniej w przypadku instalacji po 2010 r.
set root=(hd1,1)
chainloader +1
boot
grub
Najprawdopodobniej w przypadku instalacji sprzed 2005 r.
root (hd1,0)
chainloader +1
boot
W latach 2005-2010 twoje przypuszczenia są równie dobre jak moje, ale jeśli użyjesz polecenia dla niewłaściwej wersji, otrzymasz tylko nieszkodliwy błąd składniowy przy pierwszym poleceniu.
Wybór właściwego katalogu głównego
Podczas uruchamiania grub będzie sprawdzał twoje urządzenia i przypisywał im numery. Wszystkim urządzeniom podzielonym na partycje (dyski twarde i dyski flash) również zostaną przypisane numery. Format to (<deviceName>,<partitionIndex>)
. W grub2
zmieniono indeksy partycji, więc dwa powyższe przykłady mają ten sam efekt, pomimo tego, że chcą użyć różnych korzeni.
Twoje pierwsze urządzenie ( hd0
) to urządzenie, z którego właśnie załadowano gruba. Następnie zazwyczaj można założyć, że wszystkie urządzenia wewnętrzne staną przed urządzeniami zewnętrznymi. Najprawdopodobniej będą miały postać hd
liczby.
Po przecinku jest indeks partycji. Dyski twarde i pendrive prawie zawsze będą partycjonowane, więc musisz wybrać odpowiednią (i najprawdopodobniej tylko) partycję. Dyski CD-ROM zwykle nie są podzielone na partycje.
Więcej dokumentacji: http://www.gnu.org/software/grub/manual/html_node/Device-syntax.html
Wybierając partycję root, możesz użyć klawisza Tab, aby sprawdzić nazwy urządzeń i indeksy partycji. Po prostu otwórz nawias i zacznij naciskać Tab, aby zobaczyć listę.