Defragmentator systemu Windows 8?

Wydaje się, że Windows 8 jest defragkomenda ma kilka nowych opcji, w tym:

/K Wykonaj konsolidację płyty na określonych woluminach.

Czy ktoś wie, co to znaczy po angielsku?

Ten plik PDF wydaje się zawierać wyjaśnienie tego, wraz z nowymi funkcjami NTFS.

To mówi:

• Konsolidacja płyty

  • Skutecznie defragmentuje pliki, aby zminimalizować liczbę przydzielonych płyt

  • Płyta jest jednostką alokacji wolumenu alokowanego elastycznie

  • Wymaga obsługi IOCTL_STORAGE_QUERY_PROPERTYżądania identyfikatora właściwości:StorageDeviceLBProvisioningProperty

    • Pobiera rozmiar płyty woluminu

Nie mogłem znaleźć niczego, co wyjaśniałoby, co to znaczy w kontekście defragmentatora systemu Windows 8. Ale „konsolidacja płyty” ogólnie odnosi się do ruchomych obiektów, tak że obiekty zaokrąglające w górę do tego samego rozmiaru alokacji są umieszczane razem.

Korzyści wynikające z tego są zwykle bardzo minimalne. Ale zwykle skraca średni czas wyszukiwania, gdy uzyskuje się dostęp do dużej liczby małych obiektów.

Właściwie nie sądzę, aby płyty zostały wykonane w celu dostrojenia alokacji wielu plików o tym samym rozmiarze, aby skrócić średni czas wyszukiwania.

Moim zdaniem jest on stosowany do zmniejszenia opóźnienia przydziałów na dużych woluminach, co w przeciwnym razie spowodowałoby zbyt wiele równoczesnych dostępów przez równoległe wątki, gdy trzeba byłoby przydzielić miejsce na woluminie, ponieważ spowodowałoby to zablokowanie tej samej części przydziału woluminów mapa bitowa. Aby uniknąć przetwarzania dużych bitmap, można go podzielić na „płyty”, których rozmiar w bitach reprezentuje obszary zakaźne na dysku przy użyciu tego samego fragmentu bitmapy (zajmującego co najmniej 1 lub więcej klastrów; jeśli rozmiar klastra jeśli 4KB, jego klaster w mapie bitowej reprezentuje 4K * 8 = 32K alokowalnych klastrów, tj. 128 MB pamięci operacyjnej; rzeczywisty rozmiar płyty w woluminie jest dostrojony do wartości od 33 do 64, co pozwala około 33 równoczesnym wątkom na przydzielanie miejsca w mapie bitowej na odległość bez blokowania się)

Tak więc płyty są używane do przyspieszenia przydzielania miejsca na woluminie, zakładając, że wątek tworzący wiele plików zrobi to najczęściej w swojej własnej płycie, przed odblokowaniem i wypróbowaniem innej płyty lub próbą przydzielenia mniejszych ilości w bieżącej płycie, przed próbą kolejną dostępną niezablokowaną płytę, a następnie próbując jednocześnie uzyskać pełny dostęp do płyty używanej obecnie przez inny wątek.

To wyjaśnia, dlaczego przydział na dysku jest „rozłożony” na wolumin. To także wyjaśnia, dlaczego MFT w NTFS ma co najmniej 2 fragmenty, należące do innych płyt, ponieważ pozwala uniknąć poważnych blokad między wieloma wątkami używającymi woluminu. Możesz defragmentować MFT, ale pozostanie on co najmniej jeden fragment przechowywany w jego „zarezerwowanym obszarze” dla równoczesnych przydziałów, które muszą unikać blokowania operacji we / wy na woluminie NTFS.

W przeszłości wolumin NTFS nie był podzielony na wiele płyt, a doszło do ogromnego spadku wydajności z wieloma blokadami wątków i zbyt dużą liczbą przełączeń wątków w jądrze oczekujących na zakończenie operacji we / wy (nawet jeśli alokacja w mapie bitowej jest w rzeczywistości wyjątkowo szybko i zajmuje nanosekundy, ponieważ większość interesującej części mapy bitowej jest rzadko zapisywana w pamięci). Kiedy zapisy na woluminach są następnie opróżniane i zapisywane w dzienniku, następuje kolejna blokada z powodu przydziału w dzienniku, więc dziennik używa teraz również oddzielnej płyty na woluminie (jeśli to możliwe).

Ale nie sądzę, aby NTFS poświęcił jakąkolwiek płytę plikom dla określonych rozmiarów. NTFS wewnętrznie nieznacznie zdefragmentuje płyty, gdy dane zostaną usunięte, a ich przydzielony rozmiar spadnie poniżej pewnego progu i dwie takie płyty mogą zostać scalone.

Możesz uzyskać informacje o rozmiarach płyt za pomocą:

fsutil fsinfo ntfsinfo c:

Najwyraźniej płyty są parametrami dostrajającymi przeznaczonymi do wydajności. Ale wiele narzędzi do defragmentacji innych firm ignoruje to ustawienie i nie używa optymalnego położenia. Idealnie powinieneś mieć trochę wolnego miejsca na każdej płycie woluminu, chyba że płyty są pełne plików i indeksów, które nie są ponownie przydzielane i powinny pozostać stabilne. W przypadku wielu małych plików tymczasowych i transakcji, które są stale tworzone i przetwarzane, należy umieścić je w wystarczającej liczbie płyt w zależności od liczby współbieżnych wątków i unikać umieszczania ich zbyt daleko od innych klastrów, które należy odczytać, jeśli wolumin jest dysk twardy lub macierz RAID (nie ma to znaczenia na dysku SSD).

Płyty mogą być również przydatne dla zdalnych systemów plików, ale ich optymalny rozmiar jest trudny do przewidzenia. Płyty po przeciwnej stronie są bardzo małe dla różnych woluminów hierarchicznych zwirtualizowanych woluminów i istnieje bardzo odmienna strategia umieszczania, dzięki czemu alokacja jest wirtualna i odwzorowana w różne miejsca fizyczne.

Nadal potrzebujemy informacji od Microsoft na temat następujących parametrów dostrajania w rejestrze:

[HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Dfrg\SlabifyFunction]
MinimumReclaimSlabsMB      = REG_DWORD: 10240
MinimumReclaimSlabsPercent = REG_DWORD: 10
SlabEvictUpperBoundKB      = REG_DWORD: 204800
SlabEvictUpperBoundPercent = REG_DWORD: 20

Myślę, że zostały one celowo nieudokumentowane, ponieważ Microsoft wciąż myśli o zmianie strategii umieszczania i może to zmienić z czasem. Nie są one ujawniane przez interfejs API, ich dowody znajdują się tylko w rejestrze i wewnętrznej implementacji kodu źródłowego sterownika NTFS.

Wiemy tylko, że płyty są na krótko pokazywane przez parametr „/ K” narzędzia wiersza polecenia DEFRAG.EXE, który nie opisuje ich szczegółowo. Łatwo jednak zauważyć, że optymalizacja / K daje ogromny wzrost wydajności po pierwszej instalacji systemu Windows (nawet przed optymalizacją Bootvis po 6 ponownych uruchomieniach i pomiarach). Istnieją również parametry / L związane z przycinaniem na dyskach SSD.