Odpowiedzi:
Tak, wehikuł czasu jest przyrostowy. OS X używa agenta sterowanego zdarzeniami, fsevent, aby śledzić, które pliki się zmieniają (nie trzeba skanować co godzinę), a następnie, używając zmodyfikowanych twardych dowiązań, zwanych multiblinkami dla plików, które się nie zmieniają, tylko te, które to robią, są stopniowo przyrostowe. Odbywa się to co godzinę przez ostatnie 24 godziny, codzienne kopie zapasowe za ostatni miesiąc i cotygodniowe kopie zapasowe wszystkiego, co jest starsze niż miesiąc.
Aby rozwiązać oba problemy, Time Machine robi coś nowego i innego, co wymagało od Apple wprowadzenia zmian w podstawowym systemie plików Mac, HFS +. Nowa zmiana dotyczy wielu łączy, które są podobne do „twardych łączy” wspólnych dla użytkowników systemu Unix i potencjalnie dostępnych podczas korzystania z NTFS w systemie Windows. Dowiązania twarde różnią się od „dowiązań miękkich” (znanych również jako dowiązania symboliczne), które działają po prostu jako symbole zastępcze wskazujące na inny plik. Mac OS od dawna używa aliasów jako sposobu na utworzenie stand-in miękkiego łącza dla innego pliku lub katalogu. System Windows nazywa miękkie linki „skrótami”. {źródło}
Prawdziwą magią Time Machine jest jednak prostota jego interfejsu użytkownika, aby odzyskać dowolną datę przyrostową i być w stanie używać reflektora do wyszukiwania plików w czasie. To właśnie stąd pochodzi magiczny sos, który sprawia, że TM jest tak przydatna dla większości użytkowników.
W Snow Leopard czas na wykonanie początkowej kopii zapasowej w kapsule czasu (i zakładam, że inne dyski podłączone do sieci) został znacznie skrócony, ale myślę, że podstawowa technologia pozostała niezmieniona.
Kolejną innowacją technologiczną wehikułu czasu jest tworzenie delt wewnątrz pliku, ponieważ obecnie jest to technologia oparta na plikach, a nie na blokach (co jest nieefektywne w przypadku dużych plików, takich jak bazy danych entourage). ZFS, kiedy wreszcie pojawi się klient OS X, będzie najlepszym narzędziem do poprawy funkcjonalności Time Machine ...
Jak zawsze fantastyczna recenzja Johna Siracusa w Snow Leopard ma ten złoty samorodek:
Wehikuł czasu otrzymał wsparcie dla nakładających się operacji we / wy. Indeksowanie Spotlight, które ma miejsce również w woluminach Time Machine, zostało zidentyfikowane jako kolejne czasochłonne zadanie związane z tworzeniem kopii zapasowych, więc poprawiono jego wydajność. Kod sieci został ulepszony, aby w miarę możliwości wykorzystywać przyspieszane sprzętowo sumy kontrolne, a programowy kod sumy kontrolnej został ręcznie dostrojony, aby uzyskać maksymalną wydajność. Poprawiono także wydajność kronikowania HFS +, która towarzyszy każdej aktualizacji metadanych systemu plików. W przypadku kopii zapasowych Time Machine, które zapisują obrazy na dyskach zamiast natywnych systemów plików HFS +, Apple dodał obsługę równoczesnego dostępu do obrazów dysków. Ilość ruchu sieciowego generowanego przez AFP podczas tworzenia kopii zapasowych również została zmniejszona.
Wszystko to stanowi znaczną poprawę o 55% szybkości początkowej kopii zapasowej Time Machine. I oczywiście ulepszenia wydajności poszczególnych podsystemów są korzystne dla wszystkich aplikacji, które ich używają, nie tylko wehikuł czasu. {źródło}
I jak zasugerowałem, abym przyszedł na magię ZFS:
Szkoda, bo Wehikuł Czasu naprawdę woła o magię ZFS. Co więcej, Apple wydaje się zgadzać, o czym świadczy post od pracownika Apple'a na listę mailingową ZFS w zeszłym roku. Zapytany o zgodną z ZFS implementację Time Machine, odpowiedź była zachęcająca: „Ta jest ważna i prawdopodobnie przyjdzie kiedyś, ale nie dla SL”. („SL” jest skrótem od Snow Leopard.) {Źródło}