Podwójny rozruch systemu Linux i Windows 7 na dysku SSD z dyskiem twardym danych

Wkrótce zamierzam kupić nowy komputer stacjonarny (do gier, programowania itp.) I próbuję wymyślić dobrą konfigurację podwójnego rozruchu w systemach Linux i Windows 7.

Zastanawiam się nad uzyskaniem dysku SSD do przechowywania systemów operacyjnych i aplikacji oraz posiadaniem dużego dysku twardego o pojemności 1 lub 2 TB do przechowywania (dla obu systemów operacyjnych) i gier (dla systemu Windows 7 mam wiele gier).

Obecnie myślę o takiej konfiguracji:

SSD:

• / dev / sda1 - partycja root Linux
• / dev / sda2 - Zamiana systemu Linux
• / dev / sda3 - partycja Windows 7

Twardy dysk:

• / dev / sdb1 - Linux / home
• / dev / sdb2 - Pamięć masowa i gry dla systemu Windows 7

Nigdy wcześniej nie miałem dysku SSD, więc nie mam pojęcia, czy to dobra konfiguracja, czy nie. Moje pytanie jest w zasadzie czy to dobra konfiguracja, czy powinienem zrobić coś innego? Jeśli mogę powiedzieć, SSD 60 GB, czy masz jakieś dobre zalecenia dotyczące rozmiarów partycji na SSD?

MS Windows wymaga 16 GB dysku, minimum, a Ubuntu (moja ulubiona dystrybucja Linuksa) wymaga 8 GB, więc upewnij się, że partycje są co najmniej tak duże. Spodziewaj się, że system Windows będzie puchł w miarę pojawiania się aktualizacji zabezpieczeń. Jeśli planujesz spędzać większość czasu w Linuksie i instalować tam większość oprogramowania, być może sprawisz, że MS Windows dostanie tylko około 20 do 25, aby umożliwić wiele aktualizacji bezpieczeństwa i dać Linuksowi resztę. Możesz także umieścić / usr na HD; w tym miejscu przechowywanych jest wiele aplikacji, dzięki czemu zaoszczędzisz miejsce na dysku SSD. System nadal jednak uruchamia się szybko.

Zamiana na SSD będzie oczywiście szybsza niż HD, ale, jak mi powiedziano, nadal będzie wolniejsza niż RAM, więc użyłbym od 4 do 10 razy więcej SDD niż masz RAM do wymiany.

W sumie wydaje się, że to dobra konfiguracja.

Należy dodać jeden punkt: większość współczesnych dystrybucji Linuksa używa również /bootpartycji, aby zainstalować GRUB (1 | 2), najlepiej o wielkości od 500 MB do 1 GB. Obszar ten służy również do późniejszego uaktualnienia systemu Linux między wydaniami dystrybucyjnymi (jak fedora 16 do fedora 17). Dobrym pomysłem może być zarezerwowanie /dev/sda1na tym dysku SSD. Ma to również tę zaletę, że można go użyć do rozruchu z partycji nie znajdującej się na dysku podstawowym, np. Zabraknie miejsca w katalogu głównym Linux na / dev / sda2 i chcesz przenieść go całkowicie na duży dysk pamięci . Następnie możesz po prostu przenieść na partycję i zmienić grub.cfg na boot / dev / sdbX zamiast / dev / sda2.

Warto również zauważyć, że Windows 7 używa podobnej mechaniki i dlatego rezerwuje inną partycję na dysku podstawowym, chyba że nie pozostawisz na to miejsca.

Odradzam dzielenie systemu Windows w ten sposób. Po pierwsze, musisz pamiętać o instalacji nowych programów na większym dysku, a niektóre mogą nawet mieć problem z lokalizacją w innym miejscu niż C:. Mój przyjaciel miał ten sam świetny pomysł, ale ostatecznie zapełnił swój C:napęd i musiał go skompresować. Nie pamiętam dokładnego powodu, ale wiem, że kiedy postanowił zaktualizować swój system operacyjny, uznał, że najlepiej będzie zainstalować go ponownie na większym, wolniejszym dysku. Jego dysk SSD miał wielkość 30 Gb.