Co należy zmienić w klonowanych systemach Linux?

Podczas klonowania systemów Windows dość dobrze wiadomo, że należy uruchomić sysprep przed utworzeniem obrazu. W ten sposób, gdy komputer uruchomi się, ponownie skonfiguruje się do nowego środowiska: ponownie wygeneruje identyfikatory SID komputera, zainstaluje odpowiednie sterowniki, utworzy początkowe konta użytkowników itp.

Mam mniejsze doświadczenie z maszynami z systemem Linux, więc pytam: jakie działania przed- lub klonujące należy podjąć podczas klonowania maszyn z systemem Linux? Nie znalazłem żadnej wzmianki o tym w Internecie, to dlatego, że nie patrzę wystarczająco mocno lub dlatego, że nie jest to konieczny krok w przypadku maszyn z systemem Linux? Szczególnie interesuję się Ubuntu Server i Desktop, ponieważ to właśnie one bawię się, ale nie wiem, jak bardzo znaczenie ma dystrybucja dla tego pytania.

Oczywiście chciałbym zmienić nazwy hostów i nie oczekuję pełnej listy każdego oprogramowania, które może wymagać zmiany konfiguracji, ale czy są jakieś wspólne ustawienia systemowe lub pakiety oprogramowania, które wymagają rekonfiguracji podczas tworzenia obrazu?

W przypadku Linuksa zależy to od oprogramowania do klonowania i używanego systemu operacyjnego (w tym przypadku Ubuntu), ale wszelkie ustawienia statyczne dotyczące interfejsów sieciowych są duże. Adresy IP i (czasami) adresy sprzętowe będą przechowywane w plikach tekstowych w przypadku statycznego adresowania, które trzeba będzie zmienić.

W dystrybucjach opartych na Red Hat istnieje narzędzie o nazwie, sys-unconfigktóre cofnie tego typu ustawienia, aby przygotować je do rekonfiguracji, chociaż nie znam ekwiwalentu Ubuntu. W środowisku Linux nie ma tak naprawdę „identyfikatorów SID”, więc narzędzia sysprep nie są tak naprawdę potrzebne. Najbliższa rzecz do SID byłyby przechowywane w plikach SAMBA mocy /etcdla celów połączenia zdalnego administracyjnych, które można zmodyfikować. Podobnie będziesz musiał ponownie wygenerować klucze SSH, jeśli zostały utworzone.

Naprawdę powinienem dodać to do posta Johna, ale ponieważ nie mam punktów do skomentowania wszędzie ...

/etc/cups/cupsd.confdo drukarek sieciowych. Pliki haseł do VNC są również ważne.

To powiedziawszy, krok przygotowawczy jest w większości kwestią dotyczącą okien MS.
O ile nie zostaną napisane w bardzo zły sposób, aplikacje powinny i muszą mieć dane (konfigurację) i kod (pliki binarne) oddzielone w czysty sposób.

W ogóle nie jest to zalecane, ale kiedyś miałem sytuację, w której trzeba było wykonać klonowanie
dd if=/dev/$disk |nc X.X.X.X Ydo dest nc -lp Y > /dev/$disk
, na innym sprzęcie (chociaż ten sam łuk procesora) i nadal działało.
Oddzielenie pliku konfiguracyjnego jest ważną rzeczą.

W przypadku masowego wdrożenia może się zdarzyć , że clonezilla będzie działać dobrze. Dobra stara instalacja rozruchowa PXE również działa. SystemImager zawiera artykuły, które pasują do opisu zadania Jak wykonać kopię zapasową systemu Ubuntu 8.10 za pomocą
klonów SystemImager w pełni zautomatyzowanych instalacji I wreszcie Pomoc dotycząca instalacji Ubuntu

Zasadniczo większość z nich ma zautomatyzowane sposoby wykonywania większości zadań, takie jak konfiguracja sieci, translatory DNS, czas synchronizacji itp., Itp.

Dziwny mecz, którego ostatnio doświadczyłem, dotyczył plików konfiguracyjnych zapory. Nie zapomnij ich.