Ustawianie zmiennych środowiskowych systemu Linux

Używam Red Hat Linux Enterprise 5; Zawsze używam polecenia eksportu, aby ustawić zmienne środowiskowe.

Czy istnieją inne sposoby ustawiania zmiennych środowiskowych i jakie są ich zalety / wady?

Oto fragment strony podręcznika użytkownika Bash:

eksport [-fn] [nazwa [= słowo]] ...
eksport -p
Podane nazwy są oznaczone do automatycznego eksportu do środowiska później wykonywanych poleceń. Jeśli podano opcję -f, nazwy odnoszą się do funkcji ...

Jeśli potrzebujesz tylko zmiennej w bieżącym środowisku, nie musisz używać eksportu.

var=value

Edytować:

Bez eksportu: tylko bieżące środowisko. Z eksportem: obecne środowisko i środowiska potomne.

Oto demonstracja wpływu eksportu na dostępność zmiennej w środowisku potomnym i że zmiany w środowisku potomnym nie wpływają na element nadrzędny:

$ var1=123
$ export var2=456
$ echo "parent [$var1] [$var2] [$var3]"
parent [123] [456] []
$ var3=789 bash -c 'echo "child [$var1] [$var2] [$var3]"; var1=111; var2=222; var3=333; echo "child [$var1] [$var2] [$var3]"'
child [] [456] [789]
child [111] [222] [333]
$ echo "parent [$var1] [$var2] [$var3]"
parent [123] [456] []

Po pierwszym echo ( echo "parent...") można zobaczyć „123” i „456”, ponieważ oba var1i var2są aktywne w obecnym otoczeniu. Nie widzisz wartości, var3ponieważ nie została jeszcze ustawiona.

Po wierszu rozpoczynającym się „ var3=...” nie widzisz wartości, var1ponieważ nie została ona wyeksportowana. Ci zrobić zobaczyć wartość var2, ponieważ była eksportowana. Widać wartość var3, ponieważ został ustawiony dla środowiska dziecka tylko .

( bash -cjest równoważne uruchomieniu skryptu z zawartością argumentu do -copcji. Skrypt lub inny plik wykonywalny lub, w tym przypadku, argument do bash -cstaje się dzieckiem bieżącego środowiska, które w rezultacie jest oczywiście dzieckiem rodzic.)

W „skrypcie” wartości zmiennej są zmieniane. Teraz wyświetla te nowe wartości.

Po zakończeniu „skryptu” wykonywanie powraca do środowiska nadrzędnego (w tym przypadku wiersza polecenia). Po ostatnim echu zobaczysz oryginalne wartości, ponieważ zmiany wprowadzone w środowisku potomnym nie wpływają na element nadrzędny.

Mówisz tak

Zawsze używam polecenia eksportu do ustawienia zmiennej środowiskowej

Sposób, w jaki to sformułowałeś, brzmi tak, jakbyś naprawdę próbował zapytać, w jaki sposób utrzymujesz zmienną środowiskową. Aby to zrobić, musisz umieścić swoją export VAR="foo"instrukcję w pliku $ HOME / .bash_profile (jeśli używasz bash). Jeśli chcesz, aby ta zmienna środowiskowa zachowała się dla wszystkich użytkowników oprócz root, dodaj ją do / etc / profile. Jeśli chcesz go dodać także dla użytkownika root, ustaw go w /root/.bash_profile.

Będzie to działać dla wszystkich powłok logowania, w których powłoką jest bash. W przypadku powłok, które nie są zalogowane, musisz użyć .bashrc. Nie mam wglądu w inne pociski: D

eksport jest najprostszym sposobem na zrobienie tego, więc dlaczego nie zostawić tego w tym miejscu?

export VARIABLE=value    # for Bourne, bash, and similar shells
setenv VARIABLE value    # for csh and similar shells

Możesz także zrobić coś takiego:

VAR=val application

Na przykład:

LANG=C ls --help

wyjście w języku angielskim.

LANG=pl_PL ls --help

wyjście w języku polskim (jeśli jest dostępne).

W przeszłości nie można było eksportować VAL = val. Musiałeś

VAL=val; export VAL