Nie jestem pewien, czy pamięć wirtualna jest tak naprawdę składnikiem fizycznym, czy też ludzie określają ją jako metodę optymalizacji procesów pamięci.
Odpowiedzi:
Pamięć wirtualna to koncepcja.
Jak mówi Anrieff, systemy obsługujące pamięć wirtualną będą miały MMU, które faktycznie obsługuje mapowanie. Procesor użyje adresów wirtualnych, którymi może być dowolny adres w 32 lub 64-bitowej przestrzeni adresowej, którą obsługuje. Adresy wirtualne nie są ograniczone ilością pamięci fizycznej.
Jak wspomniałem w moim komentarzu, pamięć wirtualna nie musi być mapowana na nic. W grę wchodzą dwa zestawy tabel:
z MMU tablice stron , które mogą odwzorowywać do rzeczywistej pamięci fizycznej lub nie w zależności od „obecnego” bit. Możesz mieć strony, które nie są „obecne”; MMU nie wie ani nie dba o to, co może zawierać, ale nie jest odwzorowany na rzeczywistą fizyczną pamięć DRAM. Jeśli spróbujesz uzyskać dostęp do jednego z nich, system generuje błąd strony w systemie operacyjnym.
system operacyjny śledzi przydział pamięci dla procesów i siebie oraz bierze odpowiedzialność za obsługę błędów stron. Może zdecydować, co zrobić z nieobecnymi stronami, gdy proces, który uzyskał dostęp do pamięci, jest wstrzymany. Możliwe opcje to:
Zamień: strona jest zamieniona. Przydziel trochę prawdziwej pamięci DRAM i wczytaj z niej dysk, a następnie wróć do procesu.
IO odwzorowane w pamięci: podobne, ale odczyt z określonego pliku.
Przestrzeń PCI / AGP: żądanie przesyła się przez magistralę do np. GPU zamiast do pamięci głównej.
Zeros: albo system operacyjny utrzymuje gotową wstępnie zerowaną pamięć DRAM, albo przestaje zapisywać zera na stronie przed przekazaniem jej tobie.
Nieprawidłowy: wreszcie całkowicie możliwe jest, że system operacyjny w ogóle nie wróci i po prostu zabije proces, który poprosił o tę stronę. Typowym przykładem jest „overcommit” pamięci systemu Linux: procesy mogą żądać i przydzielać więcej pamięci niż dostępna pamięć DRAM + przestrzeń wymiany. Jest w porządku, o ile go nie używają. Jeśli oni nie używają go, a system zabraknie pamięci rzeczywistej, rozpocznie proces zabijania w celu odzyskania systemu. Inne sytuacje kryzysowe mogą obejmować zmapowane we / wy pamięci do pliku w sieci, który zniknął, lub zamianę dysku, który uległ awarii.
Możesz celowo przydzielić nieużywaną stronę (opcja mmap PROT_NONE w systemie Linux). Jest to czasami przydatne do znajdowania określonych rodzajów błędów.