Czy dysk twardy jest zastępowany zerami szybciej?

Miałem komputer z zainstalowanymi dwoma systemami operacyjnymi, których twardy dysk wymazałem za pomocą Dysków z UbuntuUSB. Wybrałem szybkie kasowanie. Jak rozumiem, usunęła tablicę partycji, ale jedynki i zera wszystkich plików są nadal na dysku twardym. Następnie utworzyłem nową tablicę partycji i zainstalowałem Win10.

Pytanie: czy dysk twardy działałby teraz (odczyt / zapis) szybciej, jeśli nadpisałem go zerami?
Lub: czy zapisywanie informacji na dysku twardym z nadpisaniem zerowym jest szybsze niż na „brudnym” dysku twardym?

Dyski twarde nie przechowują dosłownych zer i jedynek, które, jak podejrzewam, mają. Zamiast tego przechowują dane w zakodowanym formacie, który gwarantuje, że nie będzie zbyt wielu bitów zerowych lub jednego bitu obok siebie. Długi ciąg zer lub zer może faktycznie powodować problemy z synchronizacją podczas próby odczytu danych z powodu niewielkich zmian prędkości talerza, wibracji itp. Fizycznego nośnika, na którym dane są kodowane, więc ogranicza się to do pewnej tolerancji.

Ponadto dyski twarde zawsze kodują cały sektor (zwykle 512 bajtów lub 4096 bajtów danych) jednocześnie, a nie tylko zmienione bity (ponownie, ponieważ są to zakodowane dane). Zapewnia to, że cały sektor jest poprawnie kodowany za każdym razem. Tak więc wypełnienie dysku wszystkimi zerami nie ma praktycznej korzyści, chociaż nie szkodzi również niczego poza niewielkim zużyciem mechanicznym spowodowanym przez to. Jeśli chcesz, możesz zastąpić wszystko zerami, ale nie przyniesie to korzyści w zakresie wydajności, a będziesz po prostu tracić czas na czekanie na zapisanie wszystkich zer.

Dyski półprzewodnikowe przechodzą podobny proces; automatycznie usuwają poprzednią zawartość bloku przed zapisaniem nowego bloku danych, więc zapisanie wszystkich zer na dysk SSD spowodowałoby niepotrzebne zużycie urządzenia, ponieważ technologię flash można usunąć tylko zmienną, ale skończoną liczbę razy przed awarią . Wprowadzone zużycie stanowiłoby jedynie około 0,01% całkowitych cykli roboczych, ale jest to coś, czego nie chciałbyś robić regularnie.

Nie, nie będzie szybciej. Pisanie zajmuje tyle samo czasu, niezależnie od nadpisywanych danych.

To zależy od:

• Czy to mechaniczny dysk twardy, czy dysk SSD.

W przypadku dysku SSD, jak zauważają inne odpowiedzi, nie należy zastępować zerami (co spowodowałoby niepotrzebne zużycie komórek Flash), ale zamiast tego należy użyć opcji Bezpieczne usuwanie lub TRIM na pełnym dysku. Niektóre nowsze wersje narzędzi do formatowania wykonają TRIM automatycznie, jeśli wykryją dysk SSD. Powodem tego jest to, że dyski SSD silnie odróżniają „pusty” sektor od „wypełnionego” dowolnymi danymi, w tym zerami.

• Czy na dysku znajdują się nieczytelne sektory.

Na wielu dyskach pojawi się niewielka liczba „złych punktów”, jeśli będą używane przez kilka lat. Wszelkie napotkane już informacje pojawią się w danych SMART jako „Oczekuje na niemożność naprawienia”.

Jeśli nie ma nieczytelnych sektorów, mechaniczny dysk twardy nie korzysta z nadpisywania, choć nie szkodzi poza tym, że zajmuje dużo czasu z góry.

Jeśli tam są jakieś nieczytelne sektory, próbuje odczytać je będzie trwać długo, a napęd będzie próbować odzyskać dane w wolnych chwilach, które będą miały wpływ na wydajność. Nadpisanie ich spowoduje, że dysk twardy usunie istniejące dane, sprawdzi, czy fizyczna lokalizacja może być nadal używana do przechowywania, i w innym przypadku przydzieli sektor zapasowy. Spowoduje to również zresetowanie licznika „Pending Uncorrectable”.

TL; DR - Generalnie, nie rób tego.

Nie, nadpisanie zerami nie zmieni prędkości dysku twardego. Jednak w przypadku dysku SSD nadpisywanie zerami jest gorsze niż wykonywanie operacji przycinania, co oznacza, że ​​bloki są nieużywane. PRZYCINANIE partycji lub całego dysku SSD przed zainstalowaniem systemu operacyjnego może przynieść korzyści w zakresie wydajności i trwałości dysku SSD. Jeśli już zainstalowałeś system operacyjny, istnieją techniki przycinania wolnego miejsca w systemie plików dla podobnej korzyści.

Kiedy robisz „powolny format”, zwykle przeprowadzany jest również test powierzchniowy pod kątem uszkodzonych bloków na dysku, więc może to być rozsądne w przypadku starszych dysków twardych, ale nie powinieneś zauważać żadnej różnicy w wydajności R / W.

Nie ma różnicy ani w przypadku dysków HDD, ani SDD.

W przypadku dysków twardych data na dysku jest magnetycznie zmieniana w każdym sektorze, w którym piszesz, więc nie ma znaczenia, co tam piszesz.

Co więcej, zapisywanie losowych danych jest lepsze niż zapisywanie zer, ponieważ bardziej pląsają śladami wyrównania magnetycznego, aw przypadku zaawansowanych badań kryminalistycznych znacznie trudniej będzie ustalić, co było wcześniej w przypadku losowego nadpisywania danych w porównaniu do nadpisywania zera.

W przypadku dysków SSD, jeśli wydasz polecenie przejścia na zero lub jeden, to nie robi różnicy, nadal zapisywanie bloków pamięci zajmuje tyle samo czasu, ale z powodu optymalizacji TRIM może się okazać, że nie możesz zastąpić określonych obszarów ty pragniesz. Zamiast tego po prostu stwórz samorozwijający się plik, który zajmie całą wolną przestrzeń i w ten sposób gwarantuje się, że wszystko zostanie zapisane, co uniemożliwi odzyskanie.

Nie, nie będzie żadnej różnicy prędkości, ale masz niepotrzebne zużycie i niepotrzebną szansę na awarię.

Tradycyjne dyski twarde kodują dane za pomocą prostego generatora pseudolosowego, bardziej nowoczesne i (praktycznie) wszystkie dyski SSD zawsze kodują dane za pomocą AES. Powodem tego jest to, że przechowywanie danych losowych (lub danych wyglądających losowo) jest znacznie korzystniejsze dla wyrównywania zużycia, zarówno na napędach magnetycznych, jak i półprzewodnikowych, ale w szczególności w przypadku tych ostatnich (dlatego AES jest przede wszystkim wykorzystywany do mieszania bitów, ale jako bezpłatny bonus, możesz mieć bezpieczeństwo bez dodatkowych kosztów).

Zatem zapisanie wielu zer skutecznie zapisuje wiele „trochę przypadkowych bitów”.

To jest to i nie jest w żaden sposób szybsze czytanie (lub nadpisywanie) jednego lub drugiego.

Z drugiej strony zastąpienie całego dysku oznacza zapisanie miliarda sektorów. Podczas gdy dyski twarde mają (czysto fikcyjne) wskaźniki awarii, które są tak niskie, że wydają się „nigdy się nie zdarzają”, biorąc pod uwagę ogromne rozmiary współczesnych dysków „nigdy się nie zdarza”, bardziej przypomina to „raczej się zdarzy”. Z tego powodu na przykład RAID-5 nie jest już zalecany, ponieważ prawdopodobieństwo napotkania nieodwracalnej awarii podczas próby ponownej synchronizacji po awarii dysku jest tak wysokie, że może stać się praktycznym problemem.

Co to znaczy? Cóż, to w ogóle nic nie znaczy, ale zastąpienie całego dysku bez potrzeby prawdopodobnie nie jest dobrym pomysłem. Nawet w przypadku bezpiecznego usuwania, jeśli jest to zamierzone, istnieją obecnie znacznie lepsze (szybsze i bardziej niezawodne) metody.