Interfejs sprzętowy w UEFI / BIOS

Zwykle po podłączeniu dysku USB w systemie Windows po raz pierwszy pojawia się okno dialogowe „ Instalowanie urządzenia ” z informacją, że instalowane są sterowniki wymagane do korzystania z tego urządzenia. Pod Linuksem musisz mieć odpowiednie moduły jądra do obsługi sprzętu.

Jak można używać dysków USB w UEFI i BIOS jako nośnika startowego? Czy niosą sterowniki, czy dzieje się coś specjalnego, co pozwala im poprawnie połączyć się z dyskami?

Głównym celem UEFI jest uruchomienie systemu operacyjnego wyższego poziomu. UEFI to interfejs między sprzętem / oprogramowaniem układowym zależnym od platformy a niezależnym od platformy (w miarę możliwości) systemem operacyjnym. Interfejs nie określa żadnych konkretnych szczegółów implementacji. To początkowe oprogramowanie układowe nadal można nazwać BIOS-em, ale zapewnia ono funkcje wyższego poziomu, takie jak uruchamianie i zamykanie systemu, zamiast podstawowych funkcji „Podstawowe operacje we / wy”, tak jak miało to zapewnić oryginalna architektura systemu BIOS.

I tak, UEFI / BIOS ma własne bloki kodu, które są również nazywane „sterownikami”. Podstawowe elementy są osadzone w kodzie UEFI i ładowane podczas inicjalizacji platformy. UEFI zaczyna się od „Boot Managera”, który sprawdza dostępne (podłączone) urządzenia. Jednak aby można było uruchomić system operacyjny, dysk USB musi być sformatowany w określony sposób i zawierać oprogramowanie specyficzne dla systemu operacyjnego o nazwie „bootloader systemu operacyjnego” i być może inne składniki oprogramowania. Tak więc, rozruchowy dysk USB musi być specjalnie sformatowany, aby można go było uruchomić.

Zasadniczo UEFI w nowoczesnym komputerze osobistym jest specjalistycznym, pełnowymiarowym systemem operacyjnym. Aby uzyskać szczegółowe informacje, należy skonsultować się z serią opublikowanych książek na temat UEFI, takich jak „Beyond BIOS: Developing ...” .