Zauważyłem, że MIT ma adresy IP 18.0.0.0/8. Wygląda na to, że MIT jest jedynym uniwersytetem, który ma cały /8blok. Dlaczego MIT ma cały /8blok IPv4? Czym różni się od innych uniwersytetów?
Odpowiedzi:
Próbując znaleźć jednoznaczną odpowiedź - jest kilka takich jak ta i ta na Quora - ale w zasadzie MIT był jednym z pierwszych / pierwszych użytkowników Internetu i ponieważ bezklasowe routing między domenami wciąż nie był powszechną „rzeczą” ”W latach poprzedzających 1993/94.
FWIW, 18.0.0.0/8zakres został przypisany do MIT co najmniej od lipca 1990 r. Zgodnie ze szczegółami zebranymi w RFC 1166, a powiązane zapisy IANA i RIR wskazują, że MIT został uznany za kontrolujący cały 18.0.0.0/8zakres w styczniu 1994 r.
Przejęcie zakresu przez MIT było oparte na potrzebach klasowej architektury sieciowej, która była wówczas powszechna.
Najprostsza i najbardziej zwięzła odpowiedź, jaką mogę znaleźć, pochodzi od Grega Skinnera z Quory, który stwierdza:
Przypisanie MIT (
18.0.0.0/8) jest jednym z oryginalnych zadań utworzonych we wczesnej fazie badań w Internecie. Pierwotnie został przypisany do MIT-LCS (Laboratory for Computer Science). Więcej informacji można znaleźć w RFC 796 - Odwzorowania adresów i inne dokumenty, do których się odwołuje.
Idąc jeszcze dalej w historię Internetu, pierwsze RFC odnoszące się do przypisania sieci 18 do MIT-LCS (Laboratorium Informatyki) - laboratorium w MIT, które wówczas pracowało w Internecie - można znaleźć w RFC 739 Network Group, która pochodzi z listopada 1977 r .; wyszukaj „Sieć LCS” pod nagłówkiem „Przypisane numery sieciowe”.
Kluczową rzeczą do zrozumienia jest to, że Internet rozpoczął się jako eksperyment w łączeniu sieci. Twórcy nigdy nie spodziewali się, że wyrosną na to, co jest dzisiaj, bez większych zmian w projekcie.
Na początku wykorzystano 8 bitów do identyfikacji sieci i 24 bity do identyfikacji hosta w sieci.
Wraz z rozwojem Internetu pojawiła się obawa przed wyczerpaniem się adresów sieciowych. Pierwotna wizja Internetu polegała na łączeniu niewielkiej liczby dużych sieci, ale rzeczywistość zmierzała raczej w kierunku dużej liczby małych sieci.
Klasy zostały wprowadzone przez RFC 791 w 1981 roku, aby poprawić wykorzystanie adresu. Adresy klasy A miały 8-bitowy numer sieci i 24-bitowy numer hosta. Adresy klasy B miały 16-bitowy numer sieci i 16-bitowy numer hosta. Adresy klasy C miały 24-bitowy numer sieci i 8-bitowy numer hosta. Klasa adresu została określona przez jego najbardziej znaczące bity (0 dla A, 10 dla B, 110 dla C).
Gdy znów zaczęło im brakować adresów, w 1993 r. Wprowadzono CIDR, umożliwiając przydziały dowolnej mocy o wielkości dwóch bloków (choć według zasad najmniejsze bloki kierowane przez Internet to / 24, odpowiednik starej klasy C) i nieaktualne podział adresów na klasy.
Niektóre istniejące przydziały pozostały na miejscu dzięki tym procesom. Inne wypadły na marne, ponieważ sieci zostały zreorganizowane.
Przydział MIT jest wspomniany w IEN 115 z 1979 r., Więc przyszedł z pierwszej fazy, w której każda sieć otrzymała to, co nazwalibyśmy teraz a / 8. Wydaje się, że kilka innych uniwersytetów miało również przydziały w erze przedklasowej. Jeśli spojrzymy na RFC 776, który wydaje się być ostatnią listą przydziału z czasów przedklasowych, widzimy co najmniej trzy uniwersytety - MIT, Stanford i UCL. MIT faktycznie miał DWIE przydziały dla różnych sieci.
O ile mi wiadomo, dwa uniwersytety zachowały / 8 przydziałów z ery przedklasowej do ery ICANN - MIT i Stanford. Stanford oddał je w 2000 roku, najwyraźniej z powodu altruizmu.
W 2017 r. MIT podzielił alokację i sprzedał jej część. Wygląda na to, że sprzedali Amazonowi kilka plików / 16.
Z artykułu w Wikipedii „Lista przypisanych / 8 bloków adresów IPv4” :
Niektóre duże / 8 bloków adresów IPv4, dawne bloki sieciowe klasy A, są przypisane w całości pojedynczym organizacjom lub powiązanym grupom organizacji, albo przez Internet Corporation for Assigned Names and Numbers (ICANN), przez Internet Assigned Numbers Authority ( IANA) lub regionalny rejestr internetowy.
Każdy / 8 blok zawiera 16 777 216 adresów.
W miarę, jak wyczerpanie adresu IPv4 osiągnęło ostateczny etap, niektóre organizacje, takie jak Uniwersytet Stanford, wcześniej korzystający z wersji 36.0.0.0/8, zwróciły przydzielone bloki, aby pomóc w opóźnieniu daty wyczerpania.
Ktoś zapytał, dlaczego nie oddał blokady, a przynajmniej jej części, jest to interesujące pytanie i najwyraźniej Stanford to zrobił.