BIOS i UEFI Zasadniczo oba są wersjami oprogramowania układowego (kod, który działa jako komunikator między sprzętem a oprogramowaniem systemowym) UEFI jest nowszy i lepszy. Oba mają bardzo charakterystyczny zestaw funkcji.
Mówiąc najprościej, UEFI jest szybszy, bezpieczniejszy, wysoce kompatybilny i konfigurowalny (OŚWIADCZENIE: Personalizacja powinna być wykonywana przez znającą się na rzeczy osobę, w przeciwnym razie może to uszkodzić Twój system) przy użyciu nowszego sprzętu.
Więc jeśli twój system operacyjny obsługuje usługi obsługujące UEFI, zdecydowanie wybierz UEFI w trybie Legacy (chociaż większość OS [Oprogramowanie systemowe], kompatybilność wsteczna również będzie działać z Legacy).
UEFI zapewnia znacznie więcej infrastruktury na poziomie oprogramowania układowego do obsługi rozruchu systemu. To nie jest tak proste jak BIOS. W przeciwieństwie do systemu BIOS, UEFI z pewnością w różnym stopniu rozumie pojęcia „partycji dysku” i „programów ładujących” oraz „systemów operacyjnych”.
Możesz spojrzeć na proces rozruchu systemu BIOS i proces UEFI i zobaczyć, jak proces UEFI rozszerza różne bity, aby rozwiązać określone problemy.
Podejście BIOS / MBR do znalezienia bootloadera jest dość szalone, jeśli się nad tym zastanowić. To bardzo „specjalny sos”: ta niewielka przestrzeń z przodu dysku zawiera magiczny kod, który naprawdę ma sens tylko dla oprogramowania układowego systemu i specjalnych narzędzi do pisania. Z tym podejściem wiąże się kilka problemów.
- Jest to niewygodne w obsłudze - potrzebujesz specjalnych narzędzi do napisania MBR, a prawie jedynym sposobem, aby dowiedzieć się, co w nim jest, jest dodanie zawartości i sprawdzenie jej.
- Jak wspomniano powyżej, sam MBR nie jest wystarczająco duży dla wielu nowoczesnych programów ładujących. To, co robią, polega na zainstalowaniu niewielkiej części siebie na właściwym MBR, a resztę na pustym miejscu na dysku między miejscem, gdzie kończy się konwencjonalny MBR, a zaczyna pierwsza partycja. Jest z tym dość duży problem (cóż, cały projekt jest dużym problemem, ale nieważne), to znaczy, że nie ma niezawodnej konwencji, od której powinna zacząć się pierwsza partycja, więc trudno mieć pewność, że będzie wystarczająco dużo miejsca . Jedną z rzeczy, na których zwykle można polegać, jest to, że nie będzie wystarczającej ilości miejsca dla niektórych konfiguracji programu ładującego.
- Projekt nie zapewnia żadnej znormalizowanej warstwy ani mechanizmu wybierania celów rozruchowych innych niż dyski… ale ludzie chcą wybierać cele rozruchowe inne niż dyski. tzn. chcą mieć wiele „bootowalnych” rzeczy - zwykle systemów operacyjnych - na dysk. Jedynym sposobem na zrobienie tego w świecie BIOS / MBR jest obsługa bootloaderów; ale nie ma powszechnie przyjętej konwencji dotyczącej właściwego sposobu osiągnięcia tego celu. Istnieje wiele różnych podejść, z których żadne nie jest szczególnie kompatybilne z żadnym innym, z których żadne nie jest powszechnie akceptowanym standardem lub konwencją, i bardzo trudno jest napisać oprzyrządowanie w warstwie instalacyjnej OS / OS, która obsługuje czysto multiboot. To po prostu bardzo niechlujny projekt.
- Projekt nie zapewnia standardowego sposobu uruchamiania z niczego poza dyskami. W tym artykule nie zamierzamy o tym rozmawiać, ale pamiętaj, że to kolejna zaleta uruchamiania systemu UEFI: zapewnia on standardowy sposób uruchamiania systemu, na przykład ze zdalnego serwera.
- Nie ma mechanizmu poziomów powyżej oprogramowania układowego, aby skonfigurować zachowanie rozruchowe oprogramowania układowego.
Aby odpowiedzieć na twoje pytanie: USB są zwykle GPT, dopóki nie zostaną określone lub sformatowane, przynajmniej nowsze. Często zdarza się, że uruchamiasz UEFI USB na starszych biosach. Ale to zależy również od biosu i jego wersji. Więc nadal może działać.
Źródło: https://www.happyassassin.net/2014/01/25/uefi-boot-how-does-that-actally-work-then/ , wiki